Ο ερμηνευτής Χρίστος Μοδέστου που μας συστήνεται με το τραγούδι “Έλα μαζί μου”, απέναντι στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα.
Πρώτο βήμα, πρώτο τραγούδι με τίτλο “Έλα μαζί μου”. Πώς θα το περιγράφατε;
Αυτό το πρώτο τραγούδι για μένα ήταν ένα όνειρο ζωής. 8 χρόνια πριν ξεκίνησα να γράφω μουσική που την προόριζα για τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο. Δυστυχώς η δισκογραφία στην Ελλάδα έχει πεθάνει και όλο αυτό ναυάγησε. Έψαχνα όμως εγώ ένα τραγούδι να με εκφράζει στο 100% και ο φίλος μου ο Αποστόλης Αρμάγος μου έκανε το πιο όμορφο δώρο.
Ποιο είναι το μουσικό στίγμα που δίνεται επιλέγοντας να ξεκινήσετε την καριέρα σας με αυτό το τραγούδι;
Ήθελα να ξεκινήσω την καριέρα μου με ένα τραγούδι που να έχει λίγο από την μαγεία μιας άλλης εποχής αλλά και στίγματα μιας σύγχρονης μουσικής, της μουσικής που ακούμε τώρα. Δεν μου αρέσει να κατατάσσω τον εαυτό μου μουσικά κάπου. Αλλά αν το έκανα θα έλεγα πως είμαι ένας τραγουδιστής που έχει έντονες επιρροές τόσο του κλασσικού τραγουδιού όσο και της βυζαντινής μουσικής.
Θεωρείτε ότι σας εκφράζει ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος ή να περιμένουμε επόμενα κομμάτια με διαφορετική προσέγγιση;
Γενικά σαν καλλιτέχνης μου αρέσει πάρα πολύ να πειραματίζομαι. Μου αρέσει να παντρεύω μουσικά είδη αλλά και να μπαίνω σε χωράφια αλλονών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στα επόμενα μου κομμάτια θα πρωταγωνιστεί το ηχόχρωμα της ανατολής σε μία πιο ανάλαφρη προσέγγιση.
Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Να μπορώ να ερμηνεύω τραγούδια που έγραψαν για μένα μεγάλοι και καταξιωμένοι σύνθετες.
Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;
Το YouTube είναι ένα Φοβερό εργαλείο που τα τελευταία 10 χρόνια έχει μία τεράστια ανάπτυξη. Έχει βοηθήσει πάρα πολλούς καλλιτέχνες να αναδειχτούν αλλά ταυτόχρονα έχει σκοτώσει με τον τρόπο του τη δισκογραφία. Τώρα, Ο ρόλος της μουσικής -γενικότερα- στην εποχή μας, δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου. με τη μουσική διασκεδάζουμε, με τη μουσική πνιγούμε τον πόνο μας, με τη μουσική ερωτευόμαστε.
Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν ένα καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;
Αυτό που καθιερώνει έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Οι live εμφανίσεις, οι συναυλίες, το μουσικό μάρκετινγκ, η εύνοια του καλλιτέχνη από τα ΜΜΕ., όλα αυτά πλάθουν την εικόνα του καλλιτέχνη στα μάτια του κοινού.
Οφείλει ο καλλιτέχνης να διαθέτει δημόσιο λόγο για όσα συμβαίνουν γύρω του ή πρέπει να επικεντρώνεται στο δημιουργικό κομμάτι;
Αυτό είναι μία μεγάλη συζήτηση. Ο καλλιτέχνης όπως και όλος ο κόσμος πρέπει να έχει λόγο. Ένας καλλιτέχνης που παλεύει με νύχια και με δόντια να εδραιωθεί γνωρίζει ότι η κάθε λέξη, η κάθε άποψη του, μετράνε στην άποψη που δημιουργεί το κοινό για αυτόν. Εννοείται πως το δημιουργικό κομμάτι πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα του. Δεν πρέπει να σταματάει ποτέ, γιατί τότε παύει να είναι καλλιτέχνης.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;
Για τα reality shows έχω μιλήσει και σε μία προηγούμενη μου συνέντευξη. Υπάρχουν στο Ελληνικό τραγούδι τα 40 τουλάχιστον τελευταία χρόνια. Η κάθε εποχή όμως έχει τα δικά της. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το « να η ευκαιρία» ήταν ένα από αυτά τα shows, ή ακόμη και οι «Μουσικοί αγώνες» του Μάνου Χατζιδάκι. Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα, που παίρνουμε δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή και το ανθρώπινο σώμα και τα ξεφτιλίζουμε προκειμένου να ανέβουν τα νούμερα στην τηλεόραση, αυτό δεν μπορώ να το αντέξω. Αν μέναμε μόνο στο μουσικό κομμάτι θα έλεγα ναι, αυτό το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Αλλά από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η εμπορία της ψυχής δεν μπορώ να τα δεχτώ.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική;
Τα τελευταία χρόνια εκτός από τραγουδιστής είμαι και δάσκαλος τραγουδιού. Το πρώτο πράγμα που λέω σε όλους μου τους μαθητές είναι να σέβονται τη μουσική. Όταν σέβεσαι τη μουσική και προσπαθείς μέσω της μουσικής να γίνεις δημιουργικός όχι για να γίνεις γνωστός, τότε η μουσική σου λέει «ευχαριστώ» με τον πιο όμορφο τρόπο. Η μουσική είναι κάτι το ιερό. Υπάρχει μία ολόκληρη ιεροτελεστία από την πρώτη επαφή μέχρι και την τελευταία -αν υπάρχει τελευταία-. Το πιο σημαντικό μέρος του σεβασμού προς τη μουσική είναι και η μελέτη. Στη μουσική για να γίνεις καλός, για να μπορείς να προσφέρεις, πρέπει να μελετήσεις. Να μελετήσεις όμως για σένα και όχι για τους δασκάλους και τους γονείς σου.
Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Το χαμόγελο της Τζοκόντας του Μάνου Χατζιδάκι, το Σταυρό του Νότου του Θάνου Μικρούτσικου, τη Νεροποντή του Αλκίνοου Ιωαννίδη, τον Τεμπέλη δράκο του Γιώργου Χατζηπιερή και το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ.
Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Πρώτο, θα διάλεγα τον Θάνο Μικρούτσικο γιατί θα ήθελα να μου δείξει ποιόν αστερισμό ακολούθησε και έγραψε το Σταυρό του Νότου. Δεύτερη, θα ήθελα την Χαρούλα Αλεξίου για να μου εξηγήσει πώς χώρεσε όλη την ελλάδα σε ένα της μόνο “αχ”. Τρίτο θα ήθελα τον Γιώργο Σεφέρη για να μου περιγράψει το “κάβο – Γάτα” από το ημερολόγιο καταστρώματος. Τέταρτο τον Μίνο Αργυράκη, για να βάλει χρώμα στις μέρες μας, και Πέμπτο τον Μάνο Χατζιδάκι, γιατί είναι ο Μάνος Χατζιδάκις
