Ο συγγραφέας Αθανάσιος Πάσχος, του οποίου η συλλογή διηγημάτων “Θεριστές της νύχτας”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα.
1. Κυκλοφορεί η νέα σας συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Θεριστές της νύχτας”. Τι πραγματεύεται;
Αποτελείται από δεκαπέντε μικρές ιστορίες. Κάποια διηγήματα είναι αυτοβιογραφικά και τα υπόλοιπα είναι ιστορίες που πήρα στοιχεία από την πραγματικότητα και τις έντυσα με μια μυθοπλασία έτσι ώστε να περάσω τις προσωπικές απόψεις μου για διάφορα κοινωνικά θέματα.
2. Σκιαγραφήστε μας τους κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;
Οι κεντρικοί ήρωες είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που υπάρχουν δίπλα μας και δεν αντιλαμβανόμαστε την αγωνία, τον πόνο, τον αγώνα για να επιβιώσουν στις σκληρές κοινωνικές συνθήκες. Έγινα η φωνή τους, ο σπαραγμός τους. Η μόνη τους επιθυμία είναι να μοιραστούν με τους αναγνώστες, με όλους μας τα βιώματα και τις εμπειρίες τους για να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας ερήμην μας ή με την ευθύνη μας. Να πουν όσα νιώθουμε και πολλές φορές κρύβουμε. Πολλοί αναγνώστες ίσως συναντήσουν τον εαυτό τους στα διηγήματα στα πρόσωπα των ηρώων.
3. Τι θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης μέσα από το βιβλίο σας;
Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε στη ζωή και να δημιουργούμε. Ο καθένας με το μέτρο των δυνάμεων του και στο μετερίζι του. Να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε με ελπίδα και με πίστη στον εαυτό μας προσπαθώντας να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι. Να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο μας.
4. Έχετε εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Έχετε έστω κι ελάχιστη προτίμηση, ανάμεσα στον πεζό και τον ποιητικό λόγο;
Ο ποιητικός λόγος και ο πεζός λόγος με βοήθησαν να εκφραστώ σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής μου. Ήταν ο ποιητικός λόγος απαραίτητος για να εξωτερικεύσω τη ρομαντική πλευρά μου και τον άκρατο αισθησιασμό μου όπως και κάποια οδυνηρά αποτελέσματα του. Αναζήτησα τον πεζό λόγο στην ωριμότητα μου για να καταθέσω τις σκέψεις μου πιο αναλυτικά και βιωματικά να συνομιλήσω με τους αναγνώστες.
5. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
Να ζήσουμε, αυτό μας μένει ώστε να μη γίνουνε φτωχοί θεριστές των ασφοδελων της νύχτας. Από την ποιητική συλλογή ΦΩΣ ΟΔΥΝΗΡΌ.
6. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη συγγραφή ενός βιβλίου;
Η συγγραφή ενός βιβλίου προϋποθέτει έμπνευση και σκληρή δουλειά παράλληλα.
7. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Ο ρόλος του βιβλίου δεν άλλαξε ούτε θα αλλάξει ποτέ. Είναι η ζωή στη ζωή μας, η ματιά που δε ρίχνουμε, το θάρρος που μας λείπει, ο λόγος που μας προσγειώνει και ταυτόχρονα τα φτερά για να πετάξουμε πέρα από τον εαυτό μας.
8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Δύσκολη ερώτηση γιατί θέλω πολλά να έχω μαζί μου. Αλλά για να απαντήσω στην ερώτηση θα πω το ψαλτήρι, η πριγκιπέσσα Ιζαμπώ του Τερζάκη, μια συγκεντρωτική συλλογή του μέντορα μου Χριστοφόρου Λιοντάκη, τις επιστολές του Βαν Γκογκ στον αδελφό του, την βιογραφία του Νικολάου Γύζη.
9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Τον Καμύ, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Σαραντάρη και την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.
10. Με ποιο τραγούδι ή άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Το A gallopar του Rafael Alberti σε μουσική του Paco Ibanez.
να καλπάζουμε, να καλπάζουμε, ώσπου στη θάλασσα να μας θάψουν. Που σημαίνει «να αγωνιζόμαστε ως το τέλος της ζωής μας».
11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;
Σε σωστές δόσεις χρειάζεται και ο ρομαντισμός για να μας απελευθερώνει και ο ρεαλισμός για να μας προσγειώνει.
