Ο ερμηνευτής Απόστολος Μόσιος απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου “Θυμωμένα Ονειρα”, σε παραγωγή Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από την Ogdoo Music.

Ένα νέος δίσκος με τίτλο “Θυμωμένα όνειρα”. Πώς θα τον περιγράφατε, μουσικά και στιχουρχικά;

Είναι ένα άλμπουμ με πολλές μουσικές εικόνες, χωρίς πολλά στεγανά, δύσκολο για μένα να το περιγράψω με μία λέξη. Υπάρχουν έντονα ηλεκτρικά τραγούδια, συνθετικοί ήχοι, κάποιες πιο μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις με ακουστικά όργανα, κλασικά έγχορδα, κάποιες λάτιν επιρροές. Προσπαθήσαμε να δώσουμε στα τραγούδια μοναδική υπόσταση στο καθένα αλλά όλα και μαζί να συνθέτουν ένα πλήρες ηχητικό τοπίο. Στιχουργικά είναι τραγούδια που μιλούν για την προσωπική αναζήτηση, την αγάπη και τον έρωτα, τη φιλία, την απώλεια, τις ανισότητες και τη φρίκη του πολέμου.

Πώς κύλησε η συνεργασία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και πώς επηρέασε η οπτική του το τελικό αποτέλεσμα;

Σίγουρα η συνεργασία με τον Βασίλη σε αυτό το δίσκο επηρέασε τα πάντα σε μεγάλο βαθμό. Η οπτική του όσον αφορά το στίχο και τις μελωδίες είναι μοναδική. Η διαδικασία της δημιουργίας αυτού του άλμπουμ, μέχρι και το εξώφυλλο, φέρουν έντονα τη σφραγίδα του. Με παρακίνησε θετικά πάνω σε πάρα πολλά πράγματα, και μου έδωσε δύναμη να αποτυπώσω μοναδικές στιγμές στις ηχογραφήσεις. Θα τον ευχαριστώ πάντα. Η συνεργασία κύλησε άψογα, είναι πολύ δοτικός άνθρωπος.

Ποια ανάγκη έφερε μια πολύ ιδιαίτερη αγγλόφωνη διασκευή στο αγαπημένο “Το Παλιό μου παλτό”;

Η συγκυρία ήταν εντελώς τυχαία. Το τραγούδησα πριν μερικούς μήνες στο νέο δίσκο του μοναδικού Λάκη Παπαδόπουλου με τίτλο «Όλο Κάτι Μου Λείπει». Είναι ο συνθέτης του τραγουδιού. Γνώριζα ότι υπήρχε αυτή η υπέροχη διασκευή στα Αγγλικά από τη Σάννυ Μπαλτζή, που έχει γράψει και τους στίχους στα Ελληνικά. Από την εταιρεία μας, το Όγδοο, με κάλεσαν να το τραγουδήσω για αυτή τη νέα έκδοση, ξέροντας την αγάπη μου για την «ξένη» μουσική, και με την φοβερή ενορχήστρωση του Απόστολου Τσιάρκα όλα ταίριαξαν πανέμορφα! Άρεσε πάρα πολύ και στον Βασίλη, και πήρα το θάρρος να ζητήσω από το Λάκη Παπαδόπουλο να το συμπεριλάβουμε και στο δικό μας δίσκο, είναι μοναδική στιγμή.

Σας ταιριάζει ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος ή είστε “ανοιχτός” σε εντελώς διαφορετικές επιρροές;

Οι διαφορετικές επιρροές είναι αυτές που με έχουν διαμορφώσει και συνεχίζουν να με διαμορφώνουν σαν τραγουδιστή και μουσικό. Νομίζω θα ήταν πολύ καταπιεστικό για μένα αν «έπρεπε» να κάνω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Όπως και στην κοινωνία έτσι και στην Τέχνη δεν χωράνε ταμπέλες. Σίγουρα υπάρχει ένα προσωπικό φίλτρο το οποίο λειτουργεί, είναι καθαρά θέμα γούστου και αισθητικής.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Αν κοιτάξω πίσω, δεν το κάνω πολύ για να μην τρελαθώ βέβαια, έχω καταφέρει πολλά τα οποία αν κάποιος μου τα έλεγε δεν θα τα πίστευα. Και αυτή η συγκυρία, η συνεργασία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στα «Θυμωμένα Όνειρα», αποτελεί το παιδικό μου όνειρο. Η Μουσική μου έχει χαρίσει πάρα πολλές χαρές, γνώρισα και μοιράστηκα τη σκηνή με ανθρώπους που σέβομαι και αγαπώ πολύ, και ίσως θα ήμουν αγνώμων αν ζητούσα παραπάνω. Το μόνο που θέλω είναι να μεγαλώνει η μουσική μας παρέα, να μπορώ να εκφράζομαι και να μοιράζομαι όμορφες στιγμές με το κοινό, και να είμαι συνεπής απέναντί τους. Το να μπορώ να βρίσκομαι στη σκηνή και να τραγουδάω αυτά που αγαπώ είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.

Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Σίγουρα. Στη σκηνή μετριέσαι, με τον εαυτό σου πρώτα δηλαδή. Εκεί φαίνεται η αλήθεια και η αξία σου, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός που αξιώνεις από τους ανθρώπους που επιλέγουν να σε ακούν και να εκφράζονται μέσα από σένα.

Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;

Σίγουρα η Μουσική στους καιρούς μας, τώρα τελευταία ακόμη περισσότερο με τη νέα κρίση, βιώνει την απαξίωση από όλα τα μέσα. Δυστυχώς. Όμως στη συνείδηση της κοινωνίας, η Μουσική και η Τέχνη γενικότερα έχει μεγάλη δύναμη, έστω και με τον σύγχρονο τρόπο. Εγώ παραμένω ρομαντικός, προτιμώ το φυσικό προϊόν, τα cd και τα βινύλια από τα ηλεκτρονικά μέσα, αλλά βέβαια κατανοώ τις νέες τάσεις.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;

Η χειρότερη. Η Μουσική δεν είναι διαγωνισμός, και θεωρώ ότι υπάρχει τεράστια εκμετάλλευση και έλλειψη αισθητικής από τέτοιου είδους παραγωγές.

Θα πρέπει ο καλλιτέχνης να αρθρώνει λόγο για τις κοινωνικές εξελίξεις ή οφείλει να παραμένει αφοσιωμένος αποκλειστικά στο δημιουργικό του έργο;

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει συνολικά ειλικρινές δημιουργικό έργο εάν αυτό δεν έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. Το να μην σε αγγίζουν τα κοινωνικά προβλήματα, ας πούμε ότι το καταλαβαίνω, τι να κάνουμε, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, μερικοί από αυτούς μας κυβερνούν κιόλας. Αν όμως επιλέγεις μονίμως να σιωπάς, ενώ έχεις τη μαγική δύναμη της τέχνης για να μπορείς να εκφραστείς, γίνεσαι συνένοχος.

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

Pink Floyd “The Wall”, Metallica “The Black Album”, Βασίλης Παπακωνσταντίνου «Live Νέο Φάληρο», Νταλάρας – Παπακωνσταντίνου «Live Στο Αττικόν», Μάνος Χατζιδάκις «Οδός Ονείρων».

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Μάρκος Βαμβακάρης, Roger Waters, Βασίλης Τσιτσάνης, Carlos Gardel, Γιώργος Ζαμπέτας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας, Aretha Franklin, Billie Holiday, Quincy Jones.