Ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Απόστολος Γουγουλάκης μάς μιλά για το νέο του δίσκο, τη διασύνδεση ροκ και παραδοσιακής μουσικής, τα αγαπημένα του άλμπουμ, και πολλά, πολλά άλλα, μέσα από τις 10+1 Ερωτήσεις του CulturePoint.gr
1. Πώς θα περιγράφατε την τελευταία σας δημιουργία;
Το «Στον Ίσκιο» είναι ένα μείγμα από balkan, rock, folk, reggae με ελληνικό στίχο κάτω από την ομπρέλα του δικού μου αισθητικού στίγματος. Αν μπορώ να συνοψίσω το όραμά μου, είναι στη φράση «δημιουργική και διαλεκτική υπέρβαση της παράδοσης». Αυτό προσπαθώ να πω με αυτόν τον δίσκο.
2. Πόσο κοντά βρίσκεται το ροκ στην παραδοσιακή μουσική;
Το ροκ χρησιμοποιείται για να περιγράφει πάρα πολλά είδη που έχουν προέλθει από τον πρόγονό του. Κατά την άποψή μου το ροκ έχει επεκτάσεις και κατά μια έννοια υπάρχει για να αμφισβητεί. Για αυτό και έχει περάσει από ένα απλά είδος, σε μια στάση ζωής.
Δυο λοιπόν ετερόκλητα, με την πρώτη ανάγνωση, μουσικά είδη μπορούν να έρθουν κοντά και να συνυπάρξουν αρμονικά στο σήμερα αν αντιμετωπίζονται με σεβασμό και σημείο αναφοράς. Αμφισβητώντας το ένα το άλλο. Γενικά είμαι υπέρ της μίξης διαφορετικών μουσικών στοιχείων αν υπάρχει μια αισθητική προσέγγιση που «ασφαλίζει» το αποτέλεσμα.
3. Ποια θα είναι τα επόμενα μουσικά σας βήματα;
Ήδη ετοιμάζω τον επόμενο δίσκο μου εκμεταλλευόμενος σε ένα βαθμό την «παύση» στην οποία βρισκόμαστε. Παράλληλα κάνω κάποια live streaming παρουσιάζοντας τα τραγούδια μου και διασκευάζοντας γνωστά κομμάτια, σκέτα με μια κιθάρα-φωνή. Προσπαθώ να ανακαλύψω τις μελωδίες και να βγάλω τη δυναμική ενός κομματιού μέσα από διαφορετικές εναρμονίσεις κάτι που με έχει βοηθήσει αρκετά γιατί μου δίνει κίνητρο να μελετήσω.
Και προετοιμάζομαι για όταν θα πατήσουμε αυτό το «play» εκ νέου (γέλια)!
4. Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι καλλιτεχνικοί στόχοι σας;
Θα ήθελα να καταφέρω το όραμά μου να περάσει σε όσα περισσότερα αυτιά γίνεται. Να γνωρίσει τα τραγούδια μου το ευρύ κοινό, να επικοινωνήσω τα μηνύματά μου και να επηρεάσω κάποιους ανθρώπους. Αυτή είναι η ουσία. Όλα τα άλλα αποδεικνύονται ματαιοδοξίες.
Η δική μου “επανάστασή” είναι ο ήχος. Μέσω αυτού στοχεύω να αυτονομηθώ
5. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, με το YouTube να έχει σχεδόν αντικαταστήσει τη δισκογραφία;
Πηγαίνουμε σε μία fast food λογική μουσικής βιομηχανίας, με πολλούς καλλιτέχνες αναγκαστικά να εστιάζουν στο επόμενο single. Λίγες οι δισκογραφικές αλλά υπάρχει εκεί έξω μία εξαιρετική μουσική παραγωγή όπου κάθε μήνα βγαίνουν δίσκοι με μεράκι, LPs που χαίρεσαι να τα ακούς.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ παραμένω ακόμα ρομαντικός σε αυτό το κομμάτι, τυπώνοντας και τους 2 δίσκους για λόγους αμιγώς αισθητικούς. Ήδη ο πρώτος δίσκος, το “Είδα Φως και Βγήκα” εκδόθηκε σε βινύλιο με το cd ως ένθετο της ίδιας συσκευασίας ενώ αντίστοιχα το cd του “Στον Ίσκιο” κυκλοφορεί σε χάρτινη συσκευασία με 34σέλιδο booklet. Από ‘κει και πέρα δεν νομίζω ότι παραγωγικά θα μας επηρεάσει η ψηφιοποίηση. Αυτό που έχει “χτυπηθεί” είναι η συνολική αίσθηση που είχαμε για το μουσικό προϊόν. Αυτή η αντιμετώπιση του δίσκου ως συνολικής οντότητας.
6. Ο στίχος προηγείται της μελωδίας ή το αντίστροφο;
Νομίζω ότι η μελωδία και ο ρυθμός είναι το πρώτο που σε συνεπαίρνει σε ένα τραγούδι. Αυτά τραβάνε το αυτί προς το ηχείο. Έρχεται και ο στίχος να ολοκληρώσει, να δώσει μήνυμα, με τη σειρά του.
Αν με ρωτάτε για τη βαρύτητά τους θεωρώ ότι και τα δύο πρέπει να έχουν ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Όσο παιδεύεις με το στίχο άλλο τόσο μπορείς και με τη μουσική. Επίσης ο στίχος χρειάζεται να καλύπτει ευρύ φάσμα, από τα κοινωνικά μέχρι τον έρωτα.
7. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Πολύ περισσότερος χρόνος συνολικά σε καραντίνα δυστυχώς! Αλλά όσον αφορά αυτή την τελευταία, θα απαντήσω με αυτούς τους δίσκους που με έχουν κεντρίσει πάλι ή εκ νέου. Jeff Buckley-Grace , Steven Wilson- The Future Bites, Mode Plagal- Στην Κοιλιά του Κοίτους , Νίκος Παπάζογλου- Χαράτσι, Max Richter- Voices.
8. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Τώρα με βάζετε να δημιουργήσω παρέα η οποία θα φέρει την καταστροφή (γέλια)! Λοιπόν αρχίζω: Νίκο Παπάζογλου, Άκη Πάνου, Γλυκερία και Βασίλη Τσιτσάνη, Rory Gallagher, Curt Cobain, Jeff Buckley, Bob Marley, Stevie Wonder, Janis Joplin και Jimi Hendrix. E, θα καλούσα και την Beyonce για να μας χωρίσει στο τέλος! Αν βάζαμε λεωφορείο μπορώ να πω και τους υπόλοιπους!
9. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα τραγούδια σας;
«Χρόνος φεύγει και πάει μέσα μας φωλιάζει,
κάνει πως μας ξεχνάει μα σημάδια βάζει
όλο πίσω γυρνά και όλο εμπρός πηγαίνει,
ούτε που σε ρωτάει, κατά που πηγαίνεις; »
Είναι το ρεφρέν του «Είδα Φως και Βγήκα» και θεωρώ ότι περιγράφει ακριβώς τον άτιμο το χρόνο, που πότε δουλεύει υπέρ και πότε εις βάρος μας.
10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Δύσκολη ερώτηση γιατί δεν μπορώ να απομονώσω τη ζωή μου σε μια στιγμή. Ούτε σε ένα τραγούδι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι των ειδώλων και θεοποιήσεων. Όπως λέει το τραγούδι:
«Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει»
Για αυτό και δεν είμαι σε θέση να επιλέξω ακόμα.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Νομίζω χρειάζεται περισσότερη ισορροπία στη ζωή μας. Οι καταστάσεις μας έχουν φέρει στα όριά μας. Αντιμετωπίζουμε πότε με κυνισμό και πότε με υπερευαισθησία τα πεπραγμένα. Ας βάλουμε λίγο ευαισθησία ή λίγο πραγματικότητα αντίστοιχα στο ποτήρι μας. Νομίζω και τα 2 συστατικά χρειάζονται για να έχουμε μια πετυχημένη συνταγή και να μπορούμε να προχωράμε γιατί αλλιώς δρούμε ανασταλτικά.
