Ο συγγραφέας Θεόδωρος Δεύτος δίνει σαφείς απαντήσεις, στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα, που του προώθησε ο συνεργάτης μας Νίκος Ναούμης, για το CulturePoint.gr. Για το βιβλίο στην ψηφιακή εποχή, τους αγαπημένους του συγγραφείς, το νέο του έργο, τα… λάθη και πολλά άλλα.
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά ,παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Εξαρτάται τι είδους βιβλίο γράφει κανείς. Αν γράφει μια ερωτική ιστορία, είναι κάτι πολύ εύκολο και χρειάζεται απλώς μόνο έμπνευση και ταλέντο να την μεταφέρει στο χαρτί. Αν όμως γράφει ιστορικό μυθιστόρημα, σαν αυτό που γράφω εγώ, τότε πέρα από την έμπνευση χρειάζεται και πολύ δουλειά μέχρι να συλλέξεις το υλικό που χρειάζεσαι για να φτιάξεις ένα στέρεο ιστορικό πλαίσιο για να κεντήσεις μετά πάνω σ’ αυτό τον μύθο σου, με το ταλέντο που διαθέτει ο καθένας φυσικά.
2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Ρωτάτε μάλλον έναν άνθρωπο που δεν έχει πολύ καλή σχέση με τις ψηφιακές εξελίξεις. Σε σχέση πάντως με το βιβλίο, τα άλματα της τεχνολογίας δεν μας έχουν επηρεάσει σχεδόν καθόλου. Ο Έλληνας παραμένει ένας κλασσικός αναγνώστης του βιβλίου και όχι μέσα από ένα Tablet. Και εδώ που τα λέμε, αν δεν πιάσεις το βιβλίο στα χέρια σου, αν δεν μυρίσεις το χαρτί, δεν έχεις την ίδια αίσθηση, δεν σου γεννώνται τα ίδια συναισθήματα. Ο ρόλος πάντως του βιβλίου γενικά, ήταν και παραμένει σημαντικός ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, όπως η σημερινή. Φανταστείτε ένα μακροχρόνιο Lockdown, χωρίς την δυνατότητα των ανθρώπων να μπορούν να διαβάσουν. Θα έτρεχαν όλοι στους ψυχιάτρους.
3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ ή να αντιπαθήσω έναν συγκεκριμένο ήρωα. Υπάρχουν ήρωες σε κάποια βιβλία, στα οποία υπάρχουν στοιχεία με τα οποία ταυτίζομαι, απορρίπτω ή αντιπαθώ, αλλά απόλυτη ταύτιση δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει. Όπως στο τελευταίο μου βιβλίο “Ο Αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας”, μπορώ να πω, ότι στοιχεία του χαρακτήρα της Ευδοκίας, είναι και δικά μου στοιχεία.
4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Δυστυχώς στην καραντίνα, ειδικά την πρώτη, διάβαζα μανιωδώς βιβλία που αφορούσαν το θέμα του νέου μου βιβλίου. Αλλά για να μην υπεκφύγω, επειδή διαβάζω αποκλειστικά σχεδόν Έλληνες συγγραφείς, θα ήθελα να διαβάσω την ‘’Θυσία’’ της Άννας Γαλανού, τον ‘’Σασμό ‘’ του Πετρουλάκη, το ‘’ Χώρα από χαλκό’’ του Μιχ. Σπέγγου και τα άπαντα του Καζαντζάκη, ξανά!
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Προείπα ότι προτιμώ Έλληνες συγγραφείς, γιατί έχουμε πολλούς καλούς συγγραφείς. Θα έπαιρνα: Άννα Γαλανού, Μιχάλη Σπέγγο, Ιωάννα Καρυστιάνη, Γιάννη Φιλιππίδη και φυσικά τον αγαπημένο Λουντέμη.
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Ίσως αυτό να είναι το πιο ολοκληρωμένο μου έργο. Ίσως-ίσως ακόμη θα μπορούσε να σπάσει και να είναι μια σειρά από 2 ή 3 βιβλία. Είναι ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Έχει έρωτες, πάθη, αγώνα για απελευθέρωση, εθνική ταπείνωση (γιατί έτσι βλέπω τον λιμό της Αθήνας και τις 140.000 περίπου νεκρούς από την πείνα, που επέβαλαν οι σύμμαχοι μας), έχει μεγάλες ανατροπές, έχει πόνο και κυρίως έχει μια ματιά που βλέπει τους Γερμανούς σαν κατακτητές, αλλά και ως κατακτημένους. Ειδικά αυτό το τελευταίο το θεωρώ πολύ σημαντικό, γιατί είναι άγνωστο εν πολλοίς. Το τι δηλ. βίωσαν οι Γερμανοί από τους συμμάχους κατακτητές της Γερμανία και κυρίως τους Ρώσους, μετά την πτώση του Βερολίνου.
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
Είναι δύσκολο να ζητάτε από τον συγγραφέα να ξεχωρίσει μια φράση από ένα βιβλίο 688 σελίδων. Αλλά θα τολμήσω να πω η απάντηση που έδωσε ο στρατηγός Στούντεντ στον Χίτλερ, ότι θα μπορούσε να κατακτήσει την Κρήτη σε τρεις ημέρες.
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Με το ριζίτικο: Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι………..
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;
Αυτό πρέπει να το απαντήσουν άλλοι, αλλά θα σας πω τι δεν συγχωρώ εγώ. Αυτά είναι το ψέμα και η αγνωμοσύνη!
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;
Σε καμία περίπτωση. Η οικογένεια είναι η φωλιά, είναι η ασφάλεια, είναι η δύναμη μου!
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Από ρεαλισμό μπουχτίσαμε, λίγο παραπάνω ρομαντισμός δεν θα έβλαπτε. Τον χρειαζόμαστε, τον έχουμε ανάγκη, είναι οξυγόνο ζωής!!!
