Η συγγραφέας Γιώτα Χουλιάρα αποδέχτηκε την πρόκληση των 10 + 1 Ερωτήσεων του Κωνσταντίνου Μανίκα, που της προώθησε ο συνεργάτης μας Νίκος Ναούμης, για το CulturePoint.gr κι αυτές είναι οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απαντήσεις της.
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Θα απαντήσω με τη µμεγάλη και τυπική σφραγίδα των τριών Τ, όπως έλεγε και ο Ελύτης.
Τέχνη – Τύχη – Τόλμη. Εκτιμώ ότι αυτές οι τρεις λέξεις συνδυάζουν αρμονικά την έμπνευση με τη σκληρή δουλειά γιατί αλλιώς επιτυχία δεν υφίσταται.
2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Στην εποχή της τεχνολογίας, το ερώτημα που καλούμαστε όλοι, αναγνώστες και συγγραφείς, να απαντήσουμε είναι οθόνη ή χαρτί; Ιδού η απορία! Τα ψηφιακά βιβλία, αλλιώς e-books, φαίνεται να κερδίζουν έδαφος τα τελευταία χρόνια, κυρίως στις νεότερες γενιές. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι, σιγά-σιγά, έρχεται το τέλος του παραδοσιακού, έντυπου, βιβλίου. Προσωπικά, αγαπώ το έντυπο βιβλίο και το προτιμώ σε σχέση με το ψηφιακό. Εκτιμώ ότι ο συνδυασμός των δυο θα ήταν η ιδανικότερη επιλογή. Διότι τόσο το έντυπο, όσο και το ψηφιακό έχουν το καθένα, τα δικά τους πλεονεκτήματα. Εξάλλου το μεγάλο στοίχημα είναι να μάθουμε να διαβάζουμε σωστά και να αγαπάμε το διάβασμα.
3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω σ΄ αυτή την ερώτηση. Σίγουρα κάθε αναγνώστης αγαπάει τους χαρακτήρες των βιβλίων που έχει ξεχωρίσει. Λαμβάνει στοιχεία από αυτούς, κατανοεί καλύτερα τα ελαττώματά του, ιδιαίτερα όταν τα διαπιστώνει στον ήρωα ενός βιβλίου και προσπαθεί να βελτιωθεί. Συνήθως τα βιβλία μας δίνουν έντονα συναισθήματα ειδικά στις νεαρότερες ηλικίες, όπου ακόμη διαμορφώνουμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας. Ένα από τα βιβλία που με έκανε να ταυτιστώ με όλες σε σχεδόν τις ηρωίδες στη τρυφερή ηλικία των 12 ετών ήταν οι «Μικρές Κυρίες». Η Λουίζα Μέι Άλκοτ με τη πένα της, αν και το βιβλίο εκδόθηκε το 1868, συγκλονίζει τις καρδιές των αναγνωστριών. ΄Ένα ακόμη βιβλίο που επίσης με συγκλόνισε, κατά την ίδια χρονική περίοδο, των 12-13 ετών, ήταν ο «Τρελαντώνης». Η Πηνελόπη Δέλτα είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς. Ουσιαστικά, ταυτίστηκα με τις παιδικές της αναμνήσεις στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Μεγαλώνοντας έπαψα να ταυτίζομαι με λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Προσπαθούσα περισσότερο να τους αποκρυπτογραφήσω.
4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Δύσκολο να διαλέξω μόνο πέντε βιβλία, καθώς έχω ήδη στην αναμονή μια πλούσια λίστα από αδιάβαστα βιβλία που αγοράστηκαν πρόσφατα. Για να μην αδικήσω λοιπόν κάποιο από τα συγκεκριμένα βιβλία, αν μπορούσα να πάρω μαζί μου μόνο πέντε βιβλία, θα διάλεγα από τα βιβλία που έχω διαβάσει και θα ξαναδιάβαζα με σκοπό να εντρυφήσω και στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης του Σάμιουελ Χάντιγκτον
Η άνοδος και η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της Τζούντιθ Χέριν
Αιματοβαμμένες χώρες. Η Ευρώπη μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν του Τίμοθι Σνάιντερ
Διπλωματία του Χένρι Κίσινγκερ
Η εκδίκηση της γεωγραφίας του Ρόμπερτ Κάπλαν
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Αυτή τη περίοδο μόνο έναν. Τον Αμερικανό συγγραφέα Τζορτζ Ρ.Ρ Μάρτιν (George R.R. Martin) ώστε να μου αποκαλύψει όλα όσα σχεδιάζει για το τέλος της σειράς των βιβλίων του «A Song of Fire and Ice», το οποίο θα ονομάζεται, όπως ήδη γνωρίζουμε «The Winds of Winter». Μετά και τον τελευταίο κύκλο της σειράς «Game of Thrones», οι φανατικοί αναγνώστες (αλλά και τηλεθεατές) αναμένουμε με αγωνία ποιο τέλος θα δώσει ο Μάρτιν, καθώς φαίνεται ότι δεν θα ακολουθήσει το τηλεοπτικό σενάριο. Άρα μια ολιγοήμερη απόδραση μαζί του θα ήταν ευκαιρία να συζητήσω πολλά και να μάθω ακόμη περισσότερα.
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Η τελευταία μου δημιουργία βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή. Πρόκειται για μια μαγική ιστορία για την οποία θα μιλήσουμε πολύ σύντομα και η οποία μέσα από μια ερωτική περιπέτεια αποκρυπτογραφεί μύθους και αρχέτυπα.
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
«Κάποτε ήταν ένας μύθος ο οποίος είχε πατέρα του τον θρύλο, δηλαδή έγινε στην πραγματικότητα αλλά πριν από πάρα πολλά χρόνια. Τόσα πολλά που οι ανθρώπινες κοινωνίες τον μπέρδεψαν με άλλους θρύλους και του έδωσαν στοιχεία και από άλλους μύθους. Καθώς, όμως ,τα χρόνια περνούσαν ο μύθος έγινε ιστορία, μια ιστορία που την γνώριζε μόνο η γιαγιά και τα σκοτεινά βράδια του χειμώνα, δίπλα στο αναμμένο τζάκι, την έλεγε στα παιδιά. Τα μικρότερα είχαν αναρωτηθεί πολλές φορές για την ιστορία της γιαγιάς. Την ρωτούσαν και εκείνη τους απαντούσε πώς ήταν παραμύθι».
Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Ο Βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας – Η σκοτεινή όψη των Παραμυθιών» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άλλωστε και μπορείτε να βρείτε με έκπτωση 20% στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία.
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Το άλμπουμ «Archangel» των «Two Steps from Hell», το οποίο είναι επικό και ατμοσφαιρικό και ταιριάζει με το ύφος των γραπτών μου.
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;
«Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή» τραγουδούσε η αείμνηστη Δούκισσα. Πλέον στην ηλικία μου έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να αναγνωρίζω/αποδέχομαι/παραδέχομαι τα λάθη μου. Συνήθως συγχωρώ λάθη από τους άλλους, εφόσον υπάρχει ειλικρινή παραδοχή και μεταμέλεια. Αρκεί να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη κάθε φορά.
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;
Αν ήμουν νεότερη ενδεχομένως ναι. Πλέον όχι. Οι στιγμές με τους ανθρώπους μας είναι πιο σημαντικές από την καριέρα.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Όπως, ενδεχομένως, να έχει γίνει κατανοητό και από προηγούμενη απάντησή μου είμαι οπαδός του μέτρου. «Μέτρον Άριστον» έλεγαν οι πρόγονοι μας και είχαν απόλυτο δίκιο. Επομένως θα σου υποστηρίξω το συνδυασμό ρεαλισμού ρομαντισμού ανάλογα με τις περιπτώσεις. Σαφώς υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας όπου ο άκρατος ρεαλισμός είναι το ζητούμενο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στη πολιτική όπου το realpolitik επιβάλλει να βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα. Από την άλλη σε πολλές περιπτώσεις της προσωπικής μας ζωής απαιτείται απόλυτος ρομαντισμός. Η πορεία της ζωής μας δεν είναι μια ευθεία, για να επιλέξουμε το ένα ή το άλλο. Είναι μια μακρά και πολλές φορές ανηφορική διαδρομή που ζητά από εμάς να πρωτοτυπήσουμε και να κάνουμε τη δική μας επανάσταση.
Βιογραφικό
Η Γιώτα Χουλιάρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Από μικρή λάτρευε τα παραμύθια και τις ιστορίες. Πολλές φορές, όταν το παραμύθι τελείωνε με τη γνωστή ρήση «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», δημιουργούσε τη δική της συνέχεια προσθέτοντας ή αφαιρώντας τους ήρωες ανάλογα με τη διάθεσή της. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να σπουδάσει Ψυχολογία με στόχο να ερευνήσει τα σκοτεινά (και φωτεινά όπου υπήρχαν) μηνύματα πίσω από τους μύθους και τα παραμύθια, τα οποία λάτρευε να αποκωδικοποιεί. Στη πορεία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, τη συγγραφή άρθρων και αναλύσεων διεθνών γεγονότων και εξελίξεων καθώς και την παραγωγή και αρχισυνταξία ραδιοφωνικών εκπομπών.
Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Ο βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας – Η σκοτεινή όψη των παραμυθιών» (Εκδόσεις Άλλωστε), το οποίο είναι μια ιστορική έρευνα γύρω από τις αλληγορίες και τα κρυμμένα μηνύματα των παραμυθιών. Θεωρεί ότι οι διεθνείς εξελίξεις και οι σχέσεις λαών πολιτισμών έχουν άμεση σύνδεση με τους μύθους, θρύλους, τις ιστορίες αλλά και τα παραμύθια τους καθώς αποτελούν το μαγικό εκείνο νήμα που έχει υφάνει το συλλογικό DNA κάθε φυλής.
Συμμετέχει σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με πιο πρόσφατο το διαγωνισμό των Εκδόσεων Παρατηρητής της Θράκης «100 λέξεις σε 100 ώρες για τη σχεδία» όπου και διακρίθηκε συμμετέχοντας στην Ανθολογία Μικροδιηγήματος «Με μια Σχεδία».
Αρθρογραφεί για το μηνιαίο περιοδικό Plan Be, είναι αρχισυντάκτρια στο γεωπολιτικό portal Geopolitics & Daily News και έχει τη δική της στήλη στη HuffPost Greece. Παράλληλα, αρθρογραφεί και στο Nyctophilia.gr, το πρώτο ελληνικό ψηφιακό λογοτεχνικό περιοδικό Τρόμου και Φανταστικού όπου διατηρεί τη στήλη Stories of The Crone.
Προτιμά να σπαταλά δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο της, γι’ αυτό δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με όσους την εκνευρίζουν ή της δημιουργούν προβλήματα. Απλά γράφει μια ιστορία όπου στο τέλος όσοι της έχουν χαλάσει την ηρεμία της ενδέχεται να πεθαίνουν με φριχτό ή με ευφάνταστο τρόπο. Φροντίζει όμως να κρατάει καλά κρυμμένη την ιστορία της, γιατί αν βγει στο φως της δημοσιότητας, η δύναμη των λέξεων θα ενεργοποιήσει ό,τι έγραψε. Αυτή τη περίοδο γράφει ιστορίες μικρομυθοπλασίας για το 121 words με το οποίο έχει κυκλοφορήσει τρεις εκδόσεις ιστοριών μικρομυθοπλασίας και το urnovl και ετοιμάζει, ταυτόχρονα, τα επόμενα βιβλία της που βρίσκονται όλα σε ημιτελή και ημιτρελή κατάσταση.
