Η συγγραφέας ‘Ελενα Λιάτου * απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα.
1) Ασχολείστε ιδιαίτερα με τη συγγραφή παραμυθιών; Τι σας ώθησε να υπηρετήσετε αυτό το λογοτενικό είδος;
Ασχολούμαι με τη λογοτεχνία. Το παιδικό παραμύθι όμως, με κέρδισε. Η συγγραφή είναι για μένα ανάσα. Τα παιδιά, γίνονται η πηγή έμπνευσης μου. Από τα παιδιά αρχίζουν όλα. Στην καθημερινή επαφή μου μαζί τους, σαν εκπαιδευτικός, προσπαθώ να αφουγκραστώ τον ήχο της ψυχής τους, να ακούσω όλα όσα θέλουν να μου πούν, εμπνεύομαι από τη χαρά, το θυμό, τον αυθορμητισμό τους, από τη λάμψη στα καθάρια παιδικά μάτια τους. Είμαι ευτυχισμένη που περιτριγυρίζομαι από παιδιά. Όσο έχω παιδιά δίπλα μου, δεν φοβάμαι τίποτα. Θα συνεχίσω να γράφω για αυτά.
2) Πείτε μας κάποια παραπάνω στοιχεία για το τελευταίο σας παραμύθι. Τι θέλετε να αποκομίσουν οι αναγνώστες από αυτό;
Το τελευταίο μου παραμύθι, περιλαμβάνεται στο συλλογικό τόμο των εκδόσεων Ελληνοεκδοτική με τον τίτλο «Συντροφιά με ένα βιβλίο». Το παραμύθι μου λέγεται «Όνειρο αληθινό». Μέσα από αυτό το παραμύθι, θέλω να δείξω στα παιδιά ότι οι στόχοι μας μπορούν να υλοποιηθούν, αν δουλέψουμε σκληρά. Να μάθουν να κυνηγούν τα όνειρα τους, μέχρι τη στιγμή εκείνη που θα πραγματοποιηθούν. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο άμα το θέλουμε πολύ και παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Τα όνειρα γίνονται αληθινά!
3) Εκτός από το παιδικό βιβλίο, γράφετε ποίηση και πεζογραφικά κείμενα; Μπαίνει η λογοτεχνία σε καλούπια η μπορεί ο συγγραφέας να υπηρετεί οποιοδήποτε είδος επιθυμεί;
Η λογοτεχνία δεν μπαίνει σε καλούπια. Κάθε φορά μας οδηγεί η έμπνευση μας. Δοκιμάζουμε διάφορα λογοτεχνικά είδη. Σίγουρα κάποιο μας ταιριάζει περισσότερο. Αυτό υπηρετούμε, προσπαθώντας να βελτιωνόμαστε καθημερινά.
4) Τι να περιμένουμε δημιουργικά το επόμενο διάστημα;
Είχα ξεκινήσει τα πρώτα μου βήματα στο παιδικό θέατρο. Έγιναν παιδικές παραστάσεις σε θέατρα, βασισμένες σε παιδικά παραμύθια μου. Δυστυχώς η πανδημία, έγινε αφορμή να παγώσουν οι δράσεις. Αισιοδοξώ να τελειώσει σύντομα όλο αυτό. Να επιστρέψουμε στην κανονικότητα μας, να χορτάσουμε τέχνη και πολιτισμό. Μας έχουν λείψει τόσο όλα αυτά. Έρχονται νέες εκδοτικές συνεργασίες με αξιόλογους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και συνεργασίες με θεατρικές ομάδες. Μείνετε συντονισμένοι!
5) Ποιό ήταν το αρχικό ερέθισμα για να αρχίσετε τη συγγραφή;
Από παιδί μου άρεσε να γράφω. Η συγγραφή είναι για μένα ανάσα, τρόπος έκφρασης, ανάγκη. Ασχολήθηκα αρχικά με την ποίηση, όμως ύστερα από παρότρυνση των μαθητών μου, ακολούθησα το δρόμο της παιδικής λογοτεχνίας. Τους διάβαζα παραμύθια μου, πρίν ακόμη εκδοθούν και με παρότρυναν να «γίνω συγγραφέας». .Ακολούθησα το ένστικτό τους και τη συμβουλή τους. Πόσο δίκιο είχαν! Τα ευχαριστώ που μου έδειξαν το δρόμο προς την παιδική λογοτεχνία.
6) Ποιά θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από ένα έργο σας;
Μια φράση που με αντιπροσωπεύει και την ακολουθώ πιστά, είναι η φράση «Η αγάπη όλα τα μπορεί ακόμη και τα πιο δύσκολα και αυτά που φαίνονται ακατόρθωτα». Εμπεριέχεται στο συλλογικό τόμο των Εκδόσεων Ψυχογιός στο βιβλίο «Χωρίς Σχολείο». .Η δική μου ιστορία λέγεται «Δάσος από την αρχή» και δείχνει πως με θέληση, πίστη, ελπίδα, αγάπη, αναγεννήθηκε το δάσος που είχε καεί στο Μάτι. Τα παιδιά έκαναν αναδάσωση και κατάφεραν να φτιάξουν «Το δάσος της Αγάπης». Τελικά η αγάπη όλα τα μπορεί…….. Είναι η μαγική συνταγή της επιτυχίας.
7) Τα παιδιά είναι πιο «δύσκολοι» αναγνώστες από τους μεγάλους;
Τα παιδιά είναι πολύ αυστηροί κριτές και απαιτητικοί αναγνώστες. Δεν είναι εύκολο να μπείς στον κόσμο τους, να αφουγκραστείς τον ήχο της ψυχής τους. Πρέπει να γίνει και ο συγγραφέας παιδί για να το πετύχει. Χρειάζεται να μιλήσει στην καρδιά τους. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να υπηρετείς το παιδικό βιβλίο. Η φαντασία των παιδιών δεν κάνει συμβιβασμούς. Ένας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας πρέπει να διαθέτει φαντασία, χιούμορ και ευαισθησία για να κερδίσει τους μικρούς αναγνώστες.
8) Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Στην σημερινή εποχή μας την εποχή της τεχνολογίας, τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες, διαβάζουν όλο και λιγότερο. Το βιβλίο, έχει αντικατασταθεί από τα ψηφιακά μέσα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής στη σημερινή κοινωνία σε συνδυασμό με τους εξαντλητικούς ρυθμούς, δεν αφήνουν αρκετό χρόνο για διάβασμα. Εμείς οι εκπαιδευτικοί και οι συγγραφείς, έχουμε τεράστια ευθύνη, οφείλουμε να αναζητήσουμε τρόπους και δράσεις που προάγουν τη φιλαναγνωσία, ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα και να γευτούν τη μαγεία και την χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου. Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα και πρότυπο για τα παιδιά. Είναι θέμα προσωπικής αναζήτησης και ευθύνης η καλλιέργεια της φιλαγνωσίας.
9) «Ένας μήνας καραντίνα».Ποιά είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Η καραντίνα, ήταν μια καλή ευκαιρία για διάβασμα, εσωτερική αναζήτηση και αναστοχασμό. Τα πέντε βιβλία που θα ήθελα μαζί μου και μπορώ να διαβάσω ξανά και ξανά είναι τα εξής:
- Ο Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο
- Το μυστικό της Μπέρν Ρόντα,
- Η δύναμη της Ρόντα Μπέρν.
- Να ζείς, να αγαπάς, να μαθαίνεις του Λεό Μπουσκάλια,
- «Η αγάπη» του Λεό Μπουσκάλια.
10) Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιούς λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Κλείνω τα μάτια και γυρνώ στου χρόνου τα γρανάζια…… Οραματίζομαι μια ολιγοήμερη απόδραση με σπουδαίους Έλληνες λογοτέχνες. Βρίσκομαι μαζί με τον Γ.Ρίτσο, Γ.Σεφέρη, Κ.Καβάφη, Ο.Ελύτη, Α.Σικελιανό, Κ.Δημουλά, Τ.Λειβαδίτης, Κ.Ρουκ, Μ.Πολυδούρη, Ε.Βακαλό. Όμορφα που είναι!!!!!
11) Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός η ρεαλισμός στις ζωές μας;
Στις μέρες μας, στην εποχή της τεχνολογίας και της βιομηχανίας, οι σύγχρονοι ρυθμοί της αστικοποίησης, έχουν ρουφήξει κάθε σταγόνα ρομαντισμού. Τείνουν να χαθούν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Πάγωσαν μέσα μας. Λειτουργούμε σαν ρομπότ, παρασυρμένοι από τον ρεαλισμό, τα προβλήματα, την καθημερινή ρουτίνα και την ανώμαλη προσγείωση στην πεζή πραγματικότητα. Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τον ρομαντισμό, που δίνει έμφαση στη φαντασία, στην ελεύθερη έκφραση, στα συναισθήματα. Έχουμε ανάγκη να ονειρευτούμε ξανά, να αγαπήσουμε, να νιώσουμε, να αποτυπωθεί ο ρομαντισμός στην τέχνη όσο και στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ο ρεαλισμός είναι αναγκαίος για να αντιληφθούμε τη ζωή και να επιβιώσουμε. Μια μικρή όμως δόση ρομαντισμού, θα μας γεμίσει προσδοκία, ελπίδα, συναισθήματα και ευτυχία. Ο ρομαντισμός χάθηκε πίσω από τις οθόνες, βυθίστηκε στο σύγχρονο τρόπο ζωής του διαδικτύου. Χρειάζεται να αναστοχαστούμε, να επαναπροσδιορίσουμε αξίες και ιδανικά, να βάλουμε τη ζωή μας σε νέα βάση. Πραγματικά, το έχουμε ανάγκη.
- Η Έλενα Λιάτου είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας, εικονογράφος. Έχουν εκδοθεί 30 βιβλία της, ατομικά και συλλογικά, παιδικά έργα της και ποιητικές συλλογές, ύστερα από βραβεύσεις. Έχει παρακολουθήσει «Σεμινάριο Ηχογράφησης» και ηχογραφεί παραμύθια και βιβλία για παιδιά με προβλήματα όρασης Έχουν ανεβάσει θεατρικές παραστάσεις , βασισμένες σε βιβλία της. Αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά-λογοτεχνικά περιοδικά. Παρουσιάζει την παιδική εκπομπή “Ο Παραμυθόκοσμος της Έλενας” στο ραδιόφωνο Λογοτεχνικό Βήμα.