Η συγγραφέας Έφη Λοϊζά απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που τις θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία της συλλογής διηγημάτων “22 φθινόπωρα” από τις εκδόσεις Γραφή.

Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά το νέα σας συλλογή διηγημάτων “22 φθινόπωρα” και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;

-…μια συλλογή διηγημάτων γεμάτα μυρωδιές και εικόνες από γειτονιές που ίσως δεν υπάρχουν πια. Γεμάτα ανθρώπινες παρουσίες είτε από προσωπικές ανησυχίες είτε από κοινωνικά φαινόμενα. Πρόσωπα που ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο συγκρούονται συνειδητά η ασυνείδητα αλλά  χωρίς να αφήνονται στη μοίρα τους. Δειλιάζουν, εγκλωβίζονται , επαναστατούν  και ίσως ελευθερώνονται.

Υπάρχει ένας συμβολισμός στη χρήση του φθινοπώρου και στα συναισθήματα που αυτός μας δημιουργεί; 

-. Η λέξη φθινόπωρο προέρχεται από την αρχαία ελληνική φθίνω δηλ. λιγοστεύω. Το φθινόπωρο μπορεί να σημαίνει και το παρακάτω βήμα της ζωής μας με το πέρασμα σε άλλη εποχή μπορεί να μεταφράζεται και σε μια κατάσταση που μένει στάσιμη γιατί αρνιόμαστε να προχωρήσουμε.

Το νέκρωμα των φύλλων στα δένδρα σε μια πρώτη ανάγνωση σηματοδοτεί τον θάνατο τους. Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι εκείνα συνεχίζουν να ζουν και αρχίζουν χορό με τον αέρα.

Η μετάβαση σε μια δύσκολη εποχή βρίσκεται έντονα στους ήρωες μου. Όλοι προσπαθούν να αποφύγουν με αμφίβολα αποτελέσματα , μια εσωτερική δυσκολία. Όμως προσπαθούν.

Θα χάσουν ή θα κερδίσουν τις προσωπικές τους μάχες; Εδώ κάπου καλείται ο αναγνώστης να βάλει το δικό του τέλος.

Θα μπορούσε να προκύψει και κάποια επόμενη ανάλογη συλλογή με θέμα κάποια άλλη εποχή;

Νομίζω πως όχι, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω.

Δεν ήταν η εποχή αυτοσκοπός των διηγημάτων ,  φθινοπωρινές εικόνες υπάρχουν αλλά δεν κυριαρχούν  στα κείμενα.

Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;

Έναν περίπατο σε εποχές που έφυγαν, ίσως οικείες προς τον αναγνώστη ίσως άγνωστες αλλά εύκολα ανακαλύψιμες. Θα περπατήσει στους δρόμους της μυθοπλασίας και της φαντασίας.

Οι ήρωες μου ζουν με την απελπισία τους , τη σιωπή ίσως και τη δαιμονοποίηση  των πράξεων τους .Η ταύτιση  με τους χαρακτήρες μου , είναι το ζητούμενο αλλά ακόμα και αν τους απορρίψει ο αναγνώστης θεωρώ δεν θα του είναι αδιάφοροι.

Εύχομαι να τους αγαπήσει.

Γιατί προτιμήσατε τα διηγήματα ως μέσο έκφρασης κι όχι τη νουβέλα ή το μυθιστόρημα;

Μου αρέσουν οι μικρές φόρμες έκφρασης. Οι εικόνες που είχα στο μυαλό μου ήταν προσωποκεντρικές. Ήθελα να επικεντρωθώ στους ήρωες μου για την καλύτερη απόδοση των συναισθημάτων και των πράξεων τους.

Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;

Οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν το πεπρωμένο μας. Το μονοπάτι που θα επιλέξουμε να περπατήσουμε, οι αποφάσεις που θα πάρουμε , οι άνθρωποι με τους οποίους συμπορευόμαστε. Υπάρχει αλληλοεπίδραση.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με την συγγραφή;

Αγαπώ το διάβασμα, με εξιτάρει να μοιράζομαι τις σκέψεις των συγγραφέων, να ανακαλύπτω οπτικές που δεν πέρασαν από το δικό μου μυαλό, να ταξιδεύω μέσα από τις εικόνες των άλλων.

Νομίζω ότι όλα αυτά ήταν το δικό μου ερέθισμα  ώστε να δοκιμαστώ μέσα από τη συγγραφή.

Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο, στη συγγραφή ενός βιβλίου;

Ανεπιφύλακτα σκληρή δουλειά. Ατέλειωτες ώρες πάνω σε λευκές σελίδες, γράψιμο , σβήσιμο, ιδέες που απορρίπτεις  και πρέπει να αναπροσδιοριστούν.

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Αγαπώ πολύ τους Έλληνες συγγραφείς. Μου ταιριάζουν περισσότερο.

Ένας μήνας καραντίνας παρέα με….

Μάρω Δούκα  «οι επισκέπτες»

Λένα Διβάνη, « Οι γυναίκες της ζωής της”

Παύλος Μάτεσις, “η μητέρα του σκύλου»

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, «ποίηση»

Ευγενία Φακίνου «η μεγάλη πράσινη».

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Μανώλη Αναγνωστάκη

Γιάννη Ρίτσο

Ζυράννα Ζατέλη

Άλκη Ζέη

Γιάννη Ξανθούλη και πολλούς πολλούς ακόμη..!!

Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Ζούμε σε μια θλιβερή εποχή, κάποιες φορές πρέπει να τη διανθίζουμε με λίγο ρομαντισμό για την επιβίωση μας. Αρκεί να μην είναι δανεική η ζωή που θα φτιάξουμε. Πρέπει να την προσαρμόσουμε στα δικά μας πατήματα.

Τον ρεαλισμό εκ των πραγμάτων τον κουβαλάμε μέσα μας και τον αντιλαμβανόμαστε με τη δική μας οπτική.

Πιστεύω ότι μπορούμε να κινηθούμε κάπου ανάμεσα  στα δύο ισορροπημένα.

Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.