Η συγγραφέας Έφη Φλωτσίου * απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του CulturePoint.gr και μας μιλά για το νέο της βιβλίο, «Το σημειωματάριο των ευχών», για αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς, για το βιβλίο στη σύγχρονη εποχή, το ρομαντισμό και άλλα ενδιαφέροντα.
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Πιστεύω όπως λέει και ο λαός «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Ο καθένας μπορεί να εμπνευστεί από κάτι, χωρίς απαραίτητα να έχει διάθεση να αναλάβει την ευθύνη μιας δημιουργίας. Το σημαντικό είναι η έμπνευση «για να» …αυτό το «για να» ..συνδέεται με τη διάθεση για κινητοποίηση και δημιουργία. Γιατί εδώ υπάρχει μια κατεύθυνση, ένας σκοπός, και στόχοι που τροφοδοτούνται από εσωτερικά κίνητρα. Τότε η σχέση της έμπνευσης με την δημιουργική διαδικασία είναι θετική και αμοιβαία ενισχυτική. Εδώ δεν είναι η πηγή, αλλά προκύπτει ως αντίδραση δημιουργικών διεργασιών. Κι επειδή η έμπνευση έχει ένα στοιχείο υπερβατικότητας και φευγαλέου, μοιάζει λίγο με τη σπίθα που αν δεν την προσέξεις θα σβήσει, ή το σπόρο που αν δεν τον φροντίσεις δεν θα καρπίσει. Ένα επιτυχημένο έργο φτιάχνεται όπως ένα όμορφο ρούχο που για να ραφτεί χρειάζεται και τη βελόνα και την κλωστή.
2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Τα βιβλία ήταν, είναι και θα είναι οι φάροι για τους ανθρώπους. Ήταν είναι και θα είναι η πύλη για τη γνώση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της φαντασίας, ένα μαγικό φίλτρο για τη μνήμη, ένας τρόπος ψυχαγωγίας και το καλύτερο αγχολυτικό. Αλλά όπως έλεγε ο Skinner, ένας Αμερικανός ψυχολόγος «Δεν πρέπει να διδάσκουμε τα μεγάλα βιβλία, πρέπει να διδάσκουμε την αγάπη για το διάβασμα». Η ψηφιακή εποχή δίνει στο βιβλίο μια άλλη διάσταση. Η ανάγνωση παύει να έχει τον αυστηρό χαρακτήρα της μοναχικότητας. Μεγάλες κοινότητες βιβλιόφιλων δημιουργούν forums από κάθε γωνιά της γης και ανταλλάσουν απόψεις. Έτσι χάρη στην ψηφιακή εποχή το βιβλίο κατακτά και την πύλη που οδηγεί στην κοινωνικοποίηση.
3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Δεν ταυτίζομαι πια και δεν αντιπαθώ κανέναν. Και οι ήρωες και οι αντιήρωες μέσα στα βιβλία κουβαλούν ένα κομμάτι μας. Ας πούμε θαυμάζω τον Οδυσσέα, αλλά συμπονώ και τον Μερσώ του Καμύ στον «Ξένο».
4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Τα διηγήματα του Τσέχωφ, το «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Καζαντζάκη, τα Άπαντα του Μπρετόν, την «Ελευθερία» του Επίκτητου, και το «Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου», του F. Carter.
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Τον Καμύ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Μπρετόν, τον Κωστή Παπαγιώργη και τη Μαλβίνα Κάραλη.
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Η τελευταία μου δουλειά είναι «Το σημειωματάριο των ευχών», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι. Οι ευχές είναι από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις στη ζωή των ανθρώπων. Η δύναμή τους είναι το δέλεαρ του σύμπαντος. Μας οδηγούν σαν πυξίδες προς τους στόχους μας. Αρκεί να μελετήσουμε καλά το γιατί που κρύβουν μέσα τους. Οι ευχές μου δώδεκα όπως και οι μήνες, σε ένα σημειωματάριο κομψοτέχνημα, καλούν τον αναγνώστη να δοκιμάσει τη δύναμή τους, αλλά και να τις χαρίσει σε αυτούς που αγαπάει.
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
Δύσκολο να πω. Μια μόνο φράση αποτελεί μερικότητα. Όπως και να έχει διαλέγω αυτή «Αν δεν σου αρέσει το παρελθόν σου, μην του επιτρέπεις να γίνει το μέλλον σου».
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Με το “climb every mountain” είναι ένα παλιό τραγούδι από το musical «The sound of music”.
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;
Βέβαια και τα αναγνωρίζω και συγνώμη ζητάω, και φροντίζω να μην τα επαναλάβω, ειδικά όσα έχουν επιπτώσεις στους άλλους ανθρώπους. Δεν συγχωρώ στους άλλους τα επαναλαμβανόμενα, τα εκ προθέσεως.
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;
Όταν η οικογένεια είναι παιδιά που σε έχουν ανάγκη, δεν τίθεται ζήτημα απομάκρυνσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα το έκανα.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Πιστεύω κυρίως να είμαστε παρόντες στη ζωή μας. Να ζούμε με ενσυνειδητότητα, που σημαίνει να μην είναι στο παρόν το σώμα μας και το μυαλό μας ταξιδεύει σε παρελθοντικά ή μελλοντικά τοπία. Αν ζούμε συνειδητά στο παρόν, φροντίζουμε το μέλλον μας με τον καλύτερο τρόπο. Στο παρόν μας επίσης να βλέπουμε τα πράγματα με ρεαλισμό. Κάποιες καταστάσεις δεν μπορούμε να τις επηρεάσουμε. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν άσχημα συμβάντα. Δεν είναι όλα στον έλεγχό μας. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε την ερμηνεία που δίνουμε. Δεν μιλάω για παθητική αποδοχή. Μιλάω για την οπτική αυτή που θα με μετατοπίσει απέναντι στις καταστάσεις. Θα με ενεργοποιήσει. Μια διαφορετική στάση ζωής όμως απαιτεί να επιλέξω, να ξεβολευτώ, να αναλάβω δράση. Και αυτό στην πράξη είναι δύσκολο. Γιατί η επιλογή συνδέεται με την ανάληψη ευθύνης. Ωστόσο αξίζει τον κόπο. Γιατί μόνο αυτή τη ζωή έχουμε.
- Η Έφη Φλωτσίου είναι στέλεχος της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού της εταιρείας ΕΥΔΑΠ.
Είναι επίσης Life & Business Coach Inspirational Certified Coach (ICC) της Inspirational Coaching & Mentoring (ICM) Academy. Εκτός από “Το Σημειωματάριο των Ευχών”, κυκλοφορεί κι από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφορεί το βιβλίο της «Τα 3 Κλειδιά της Προσωπικής Ανάπτυξης».
