Η ερμηνεύτρια Αθηνά Ρούτση συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα. με αφορμή τις ζωντανές εμφανίσεις της στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express, στο Θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ.

1. Κάθε Κυριακή στις 20.00 σας βρίσκουμε στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express με τη μουσική παράσταση “Χθες το βράδυ”. Τί να περιμένουν οι θεατές;

Με ιδιαίτερη χαρά ξεκινήσαμε τη νέα αυτή μουσική παράσταση που έχει τον τίτλο ενός υπέροχου διαχρονικού τραγουδιού, το “Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα” των Κώστα Γιαννίδη και Δημήτρη Γιαννουκάκη, σημείο αναφοράς για τις επιλογές τραγουδιών αυτής της παράστασης. Μέσα στο μοναδικό σκηνικό του ελληνικού βαγονιού Orient Express, στο οποίο κάνω μουσικές παραστάσεις εδώ και αρκετά χρόνια, οι θεατές θα ακούσουν τραγούδια του Κώστα Καπνίση, του Κώστα Γιαννίδη, του Γιάννη Σπάρτακου, του Μιχάλη Σουγιούλ, του Νίκι Γιάκοβλεφ, του Γιώργου Μουζάκη, του Τάκη Μωράκη, του Ηρακλή Θεοφανίδη κ.ά, σε mainstream jazz διασκευές, ενορχηστρωμένες από τον εκπληκτικό πιανίστα και δημιουργό Δημήτρη Καλαντζή, ο οποίος μαζί με τον υπέροχο Γιώργο Γεωργιάδη στο κοντραμπάσο και εμένα στη φωνή φτιάχνουμε ένα περιβάλλον εποχής, αλλά με πάτημα στο τώρα. Αυτοσχεδιασμοί, μελωδίες και στίχοι που μας ενώνουν, ιστορίες από το τότε και μερικές jazz standards επιλογές που ίσως και να ενέπνευσαν μουσικά τους συνθέτες εκείνης της εποχής, ανάμεσά τους τα πασίγνωστα Someday my prince will come ή το All the things you are και άλλα.

2. Κυκλοφορεί κι ο ομότιτλος δίσκος, αφιερωμένος στον μεγάλο πιανίστα της ελληνικής jazz, Μανώλη Μικέλη. Ανταποκρίνεται το ελληνικό κοινό στα jazz ακούσματα; Κι αν όχι, γιατί;

Η αφορμή για αυτές τις μουσικές βραδυές ήταν αυτός ακριβώς ο δίσκος που έφτιαξε ο Δημήτρης Καλαντζής μετά από τους πολύ επιτυχημένους ορχηστρικούς δίσκους του σε jazz διασκευές στις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη, που συνέδεσαν περίτεχνα τους δύο μουσικούς κόσμους. Έτσι και στον δίσκο “Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα”, μια jazz ματιά στο “χθες” της ελληνικής μουσικής, στον οποίο συμμετέχω ερμηνευτικά σε τέσσερα τραγούδια, μαζί με υπέροχες τραγουδίστριες, την Τέρρυ Βακιρτζόγλου, την Πηνελόπη Τζανετάκη και τις μοναδικές Έλλη Πασπαλά και Αλέκα Κανελλίδου, γίνεται αυτή η όμορφη σύνδεση με ενορχηστρώσεις του Δημήτρη Καλαντζή και Γιάννη Αντωνόπουλου και σπουδαίων μουσικών της jazz και της κλασσικής μουσικής. Αν και εγώ προέρχομαι περισσότερο από τον χώρο της κλασσικής μουσικής και λιγότερο της jazz θεωρώ ότι το ελληνικό κοινό ανταποκρίνεται στα jazz ακούσματα γιατί εκφράζουν την πηγαία δημιουργικότητα, μοναδικές μελωδίες και πάνω από όλα το ταλέντο των Ελλήνων μουσικών της jazz σκηνής. Οι μουσικές σκηνές της πόλης που είναι αφιερωμένες στη jazz μουσική έχουν υπάρξει με επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια και τον τελευταίο δύσκολο καιρό αναδιοργανώνονται και προσφέρουν υψηλού επιπέδου συναυλίες.

3. Έχετε υπηρετήσει διαφορετικά είδη μουσικής. Θεωρείτε ότι σας ταιριάζει περισσότερο ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος;

Έχω υπηρετήσει τη μουσική και το τραγούδι σαν ένα. Επειδή είμαι αρκετά χρόνια στον μουσικό χώρο, έχω υπάρξει σε διαφορετικές μουσικές ελληνικές περιπλανήσεις, δηλαδή και σε περιόδους που οι δισκογραφικές μεσουρανούσαν, αλλά και την αλλαγή των τελευταίων χρόνων με τις πιο προσωπικές και ανεξάρτητες δημιουργίες. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που πάντα είχα τη διάθεση της δοκιμής, του “ψαξίματος” και μπορεί να μην έχω ανοιχτεί τόσο πολύ στο ευρύ κοινό με δικές μου δημιουργίες, ωστόσο έχω δοκιμαστεί πολύ σε ένα μεγάλο ρεπερτόριο, με πολύγλωσσες παραστάσεις, διαφορετικά στυλ, αλλά κρατώ πάντα την πιο θεατρική και λυρική έκφραση στο τραγούδι. Είτε είναι το esse olhar, η πορτογαλική διασκευή στο Χειροκρότημα της Δήμητρας Γαλάνη ή τα νέα τραγούδια της Λένας Πλάτωνος που μελοποίησε Emily Dickinson ή τα τραγούδια του δίσκου “Χθες το βράδυ” ή οι πολλές γλώσσες και διάλεκτοι που όλα αυτά τα χρόνια ερμηνεύω στις πολύγλωσσες παραστάσεις στο Τρένο στο Ρουφ και άλλα πρότζεκτ λιγότερο γνωστά, αλλά εξίσου σημαντικά, όλα αυτά τα βήματα συνθέτουν τη δική μου παρουσία πάντα μαζί με εξαιρετικούς μουσικούς δημιουργούς.

4. Ποιο θα είναι το επόμενο δημιουργικό βήμα;

Προς το τέλος του Νοέμβρη θα ξεκινήσω παραστάσεις τις καθιερωμένες Παρασκευές στο μουσικό βαγόνι Orient Express που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζαμε την πολύ επιτυχημένη παράσταση Paris-Istanbul, τη μουσική διαδρομή του θρυλικού τρένου Orient Express με τραγούδια από όλες τις στάσεις προορισμούς του. Ξεκινάμε λοιπόν, με την Άλκηστη Ραυτοπούλου, τον Φώτη Μυλωνά και ένα νέο μέλος στην ομάδα μας, τον Λουκά Μεταξά στα κρουστά, ένα νέο ταξίδι, με τίτλο Με πλοία και τρένα…ο έρωτας, που θα είναι πάλι πολύγλωσσο, με υπέροχα τραγούδια και κείμενα και ιδιαίτερα ηχητικά ακούσματα, audio που έχει επιμεληθεί ο Φώτης Μυλωνάς σε κάθε τόπο. Αγγλία, Πορτογαλία, Αμερική, Αργεντινή, Γαλλία, Ελλάδα, Τουρκία και όπου αλλού ονειρεύεται το ερωτευμένο ζευγάρι που νοητά μας οδηγεί…

5. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Ένα από τα πιο μεγάλα μου όνειρα το έζησα φέτος το καλοκαίρι, στη μαγική σκηνή του Ηρωδείου, ερμηνεύοντας μαζί με τη Sissi Rada τις πρωτότυπες μουσικές της πολυαγαπημένης μου Λένας Πλάτωνος σε μελοποίηση ποιημάτων της Emily Dickinson. Ήταν μια βραδιά όνειρο που πραγματοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο και ανυπομονώ για την κυκλοφορία αυτής της δουλειάς. Γενικά το να βρίσκομαι και να εκφράζομαι δημιουργικά στη σκηνή με τη Λένα και τις μουσικές της, νέες και παλιές, με κάνει πολύ ευτυχισμένη.

6.Τί ρόλο έχει πλέον η μουσική στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω Youtube;

Youtube και όλων των λοιπών platforms, ναι, είναι μια άλλη συνθήκη που πλέον μας έχει γίνει βίωμα. Επειδή εγώ είμαι λίγο old fashioned, προσπαθώ να κινούμαι τόσο στον ψηφιακό όσο και στον αναλογικό κόσμο. Η μουσική έχει “ανοίξει” πολύ, το δικό μου θέμα είναι πιο πολύ το ηχητικό, ότι δηλαδή πιο πολύ βλέπουμε τη μουσική παρά την ακούμε. Είμαι θετική σε ό,τι αποδίδει σε μεγαλύτερο κοινό, αλλά δεν είμαι θετική στο fast forward. Κατά τα άλλα, θέλω να κάνω στοχευμένες επιλογές σε δικές μου μουσικές που θα ανεβάζω όταν ολοκληρώνονται.

7. Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Νομίζω πως είναι ο συνδυασμός μιας καλής ηχογράφησης και μιας ακόμη καλύτερης ζωντανής εμφάνισης.

8. Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;

Δεν βλέπω καθόλου shows, ούτε μουσικά ούτε κάτι άλλο. Κατανοώ την ανάγκη ύπαρξής τους και σίγουρα έχουν φανερωθεί πολλά κρυφά ταλέντα, αλλά δε συμφωνώ με τη συχνότητά τους.

9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

Δύσκολη ερώτηση…θα διάλεγα τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι, το piano concerto no2 του Sergei Rachmaninov, το Blue Train του John Coltrane, το album Homogenic της Bjork και ίσως κάτι από Pat Metheny.

10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Θα διάλεγα τον Μάνο Χατζιδάκι, τον David Bowie, ίσως και τον Salvador Dali.

11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρεαλισμό ή ρομαντισμό στις ζωές μας;

Νομίζω ότι χρειαζόμαστε ρεαλισμό για να πάρουμε εγκαίρως τις σωστές αποφάσεις και ρομαντισμό για να μπούμε γρήγορα σε νέες δημιουργικές περιπέτειες.