Η Άννα Μπιθικώτση * απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα, που της προώθησε ο συνεργάτης μας Νλικος Ναούμης για CulturePoint.gr, και μας μιλά για την πηγή της έμπνευσης, τα αγαπημένα της βιβλία, τις συνέπειες της καριέρας και πολλά άλλα.
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Ο συνδυασμός και των δυο είναι το ιδανικό. Η σκληρή δουλειά πιστεύω ότι έχει τη μεγαλύτερη αξία. Τα προσόντα του δημιουργού αναδεικνύονται με την ταπεινότητα και την αγωνιστικότητα του γιατί τα δυο αυτά στοιχεία του διαμορφώνουν και του θωρακίζουν τον χαρακτήρα. Αυτό δεν αναιρεί φυσικά το γεγονός ότι ταλαντούχοι άνθρωποι πετυχαίνουν στον τομέα τους. Είναι φυσικό να υπάρχουν εξαιρέσεις και στους δύο τομείς, καθώς η ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου είναι ξεχωριστή. Για μένα η σκληρή δουλειά είναι αυτή που εξελίσσει το ταλέντο και παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο.
2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Στον αναδυόμενο καθρέφτη των νέων τεχνολογιών το βιβλίο έχει χάσει την «αγνότητα» του διότι έχει μεταλλαχτεί η αρχέτυπη εικόνα του. Βιώνοντας την ψηφιακή εποχή τα κείμενα ταξιδεύουν μέσα από αυτήν αναζητώντας τη μοίρα τους στον απέραντο σύμπαν των αναγνωστών ανά το κόσμο . Παρότι η οθόνη εκτοπίζει το χαρτί δε μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον του ανθρώπου χωρίς νέες προκλήσεις και προοπτικές σε ολόκληρη την αλυσίδα του βιβλίου. Άρα το βιβλίο δε μπορεί να ξεφύγει από τη ν εξέλιξη της τεχνολογίας παρότι προσωπικά προτιμώ τη μυρωδιά του χαρτιού του.
3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Οι ήρωες των λογοτεχνικών κειμένων δεν υπάρχουν έξω από τον κόσμο των λέξεων και δεν είναι σε καμία περίπτωση πραγματικοί, απλά αναπαριστούν αληθινά πρόσωπα, με βάση συγκεκριμένα μυθοπλαστικά τεχνάσματα, ανάλογα με τις προθέσεις του δημιουργού τους. Γι αυτό ποτέ δε ταυτίστηκα με χαρακτήρα λογοτεχνικό ούτε αντιπάθησα απλά θαύμασα τη φαντασία του συγγραφέα μέσα από ρόλους που ντύθηκαν τις λέξεις του.
4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Ζορμπάς ( Νίκος Καζαντζάκης)
Άπαντα (Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)
Έγκλημα κα τιμωρία (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)
Έρωτας στα χρόνια της χολέρας( Gabriel Garcia Marquez)
Οι Άθλιοι ( Βίκτωρ Ουγκώ )
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Μενέλαο Λουντέμη, Άγγελο Σικελιανό, Οδυσσέα Ελύτη , Νίκο Καζαντζάκη, Λέων Τολστόι, Άντον Τσέχωφ, Εμίλ Ζολά, Κάρολο Ντίκενς, Έρνεστ Χέμινγουεϊ
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Το νέο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις: «Βέγας Εκδοτική-Πολιτιστική» με τίτλο: «Ψηλαφίζοντας τις λέξεις» είναι ένα βιβλίο αυτογνωσίας. Είναι το «δώρο» μου για όσους αναζητούν:
Τη γαλήνη του Πνεύματος.
Την αέναη Δύναμη της Αξιοπρέπειας αντίκρυ στο άδικο.
Το θαύμα της Αγάπης
Τη γιατρειά των τραυμάτων του Έρωτα.
Της προδοσίας τα σημάδια.
Την αξία της Απλότητας,.
Τους καρπούς της Αυτοκυριαρχίας,.
Το αληθινό σθένος της Υπομονής και της Επιμονής.
Το σκάφανδρο της Αισιοδοξίας.
Μια ζωή Απλή, Σοφή και Ουσιώδη.
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
«Στη σκέψη να ψάχνεις το βάθος , στα λόγια την αλήθεια και στις πράξεις την αποτελεσματικότητα».
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Με τη μουσική του συνθέτη Κώστα Νικολόπουλου από το έργο του A WAVES OF MELODY
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;
Κάνω την αυτοκριτική μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ κι αναγνωρίζω τα λάθη μου πριν μπω στο κόσμο του ονείρου. Δεν συγχωρώ τον αχάριστο τον αγνώμονα, τον εκμεταλλευτή ψυχών, τον προδότη, τον ψεύτη, αυτόν που αδικεί και αυτόν που δε ξέρει πως αγάπη σημαίνει να μη χρειαστείς να ζητήσεις συγγνώμη από αυτόν που αγαπάς.
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;
Το έχω κάνει ήδη και της οφείλω το πιο βαθύ μου ευχαριστώ γιατί η υποστήριξη της με έφτασε και κοντά σας ώστε να σας μιλώ για το έργο μου και τις σκέψεις μου.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Όταν μιλά η ρομαντική μου πλευρά, λέει: «Μόνο με τον ρομαντισμό μπορούμε να πάμε βήματα πιο κάτω», «Ρεαλισμός δεν υπάρχει», «Ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια, άρα όλοι είμαστε εν δυνάμει ρομαντικοί – ακόμα και όσοι δεν το αρνούνται». Όταν μιλά η ρεαλιστική πλευρά μου λέει: «Οι πράξεις μετράνε και όχι τα μεγάλα λόγια. Μπορεί να μην έχω τις λύσεις που θέλουν οι συνάνθρωποι μου, ούτε να ψάχνω να πρωτότυπες ιδέες να τους πλασάρω. Αλλά θα δίνω αγώνες με όλο μου το είναι να αφουγκραστώ την ανάγκη τους και να κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι εκεί με πράξεις: είτε αυτή η πράξη είναι ηθική συμπαράσταση, είτε ένα μια μπουκιά ψωμί, είτε μια ζεστή αγκαλιά. Με ρωτάτε τι χρειάζεται περισσότερο « Ρεαλισμός ή ρομαντισμός»; Δε μου αρέσουν οι ταμπέλες. Το τι κάνει ο καθένας στη ζωή του μετράει , κι αυτό μένει στο τέλος, όχι ο τίτλος που δίνουμε ή μας δίνουν».
- Η Άννα Μπιθικώτση είναι Ελληνίδα ποιήτρια, συγγραφέας, στιχουργός, παραγωγός και χρονογράφος. Πατέρας της ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Ως ποιήτρια, το 2001 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Καστανιώτη» την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο: «Αντί σιωπής». Ως συγγραφέας, το 2006 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» το βιβλίο της, με τον τίτλο: «Από το ημερολόγιό μου … Γρηγόρης Μπιθικώτσης 1922 – 2005» το Ηχηρές σιωπές… του έρωτα (Εμπειρία Εκδοτική 2013) και το “Ψηλαφίζοντας τις λέξεις” από τη Βέγας Εκδοτική – Πολιτιστική 2016)
