Η συγγραφέας Άνδρεα Αρβσνιτίδου απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που τις θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου “Όσα χρόνια κι αν περάσουν” από τις εκδόσεις Διάνοια 

Κυκλοφορεί το μυθιστόρημά σας ” Όσα χρόνια κι αν περάσουν”. Τι πραγματεύεται και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο;

Το δεύτερο βιβλίο μου είναι ένα αισθηματικό δράμα. Πραγματεύεται έναν παιδικό έρωτα ανάμεσα στην Άννα και τον Νίκο. Συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν, δειλία και χωρισμός σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Μια παιδική πλατωνική αγάπη. Αυτό το ΑΝ για χρόνια βασάνιζε την Άννα, αυτή η αγάπη για τον Νίκο στοίχειωσε την καρδιά της. Μόνο η ζωή είναι ικανή να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια αγάπη που δεν είπε την τελευταία της λέξη. Είκοσι χρόνια είχαν να βρεθούν, συναντιούνται μέσα από ένα τραγικό συμβάν. Ξεκινάει μια αγάπη σαν όνειρο. Είναι όμως όλα τόσο όμορφα; Η Άννα πρέπει να πληρώσει με πόνο ψυχής για αυτή την αγάπη, ο Νίκος βρίσκεται θύμα πλεκτάνης και τον ρίχνει για ακόμα μια φορά σε παραίτηση. Δολοπλοκίες, συνομωσίες θα μπουν ανάμεσα τους. Είναι ικανή η αγάπη να τα νικήσει όλα; Αυτό θα το μάθετε στον τέλος του βιβλίου. 

Ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός με το περιεχόμενο του βιβλίου. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν αν μια αγάπη αξίζει, θα βρεθεί ο τρόπος να ολοκληρωθεί και να ζήσει ότι στερήθηκε για χρόνια.

Σκιαγραφήστε μας τους βασικούς χαρακτήρες  του βιβλίου. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους, τα κίνητρα τους;

Η ηρωίδα είναι η Άννα, μια κοπέλα με πολύ δύναμη και πολύ ρομαντική. Πιστεύει στην μια και μοναδική αγάπη. Νομίζει ότι όλοι σκέφτονται όπως η ίδια, αθώα και με αγάπη. Ο Νίκος μικρός ήταν πολύ σκληρός, είχε δόξα και φερόταν άσχημα. Ήταν δειλός και φοβόταν να παραδεχτεί τα συναισθήματα του. Για να εξιλεωθεί για την συμπεριφορά του γίνεται αστυνομικός με σκοπό να βοηθάει τον κόσμο.

Υπάρχουν και δύο αντιήρωες η Ευρυδίκη και  ο Τζαμάλ, θα αφήσω όμως εδώ ένα μυστήριο, προτιμώ οι αναγνώστες να τους ανακαλύψουν μόνοι μέσα από τις σελίδες. 

Πού τοποθετείται η κόκκινη γραμμή ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη και πόσο δυσδιάκριτη είναι;

Ο έρωτας και η αγάπη για μένα τέμνονται. Βρίσκονται κάπου στην μέση. Αν είναι αληθινός έρωτας, πρέπει να υπάρχει αγάπη. Αν λείπει κάτι από τα δύο μιλάμε για έναν απλό ενθουσιασμό ή σκέτο πάθος, το οποίο δεν κρατάει πολύ.

Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;

Δεν μου αρέσει να κατευθύνω τον αναγνώστη. Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να πάρει διαφορετικό δίδαγμα ή μήνυμα. Μέσα από το βιβλίο θα βρει πολλά θέματα που θα τον βάλουν σε σκέψη, δεν είναι απλά μια ιστορία αγάπης. Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα  και έχει για μένα πολύ συναίσθημα και κάποιες δυνατές σκηνές. Ελπίζω να δημιουργώ εικόνες με συναίσθημα, αυτός είναι ο δικός μου σκοπός. 

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Η καλλιτεχνική μου φλέβα μάλλον. Ο πατέρας μου ήταν μουσικός, όπως και όλα του τα αδέρφια ασχολούταν με την μουσική. Εγώ μικρή έγραφα στίχους για τραγούδια. Από μικρή η φαντασία μου κάλπαζε. Λόγοι επιβίωσης με έκαναν να ξεχάσω το όνειρο της γραφής και όταν το 2015 αρρώστησα , τότε κάτι μέσα μου, μού έκανε κλικ, είπα ότι μόνο όνειρα θα πραγματοποιώ. 

Τι αποτελεί λογοτεχνία, για εσάς;

Η λογοτεχνία είναι το πάθος μου. Μου αρέσει να χάνομαι σε ιστορίες που με κάνουν να ταξιδεύω. Η συγγραφέας Τζέιν Όστιν ήταν το πρότυπο μου. Μέσα από την γραφή της αγάπησα την κλασική ρομαντική λογοτεχνία.

Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Εγώ σαν ρομαντική ψυχή δεν μπορώ να αποχωριστώ την έντυπη μορφή ενός βιβλίου. Θέλω να νιώθω στα δάχτυλα τις σελίδες και να μυρίζω αυτό το μοναδικό άρωμα του χαρτιού. Όσο κι αν προχωράμε στην ψηφιακή μορφή έγω παραμένω στο παρελθόν.

Γιατί οι Έλληνες, παρά την πλούσια λογοτεχνική ιστορία τους, είναι από τους λαούς που διαβάζουν λιγότερο;

Αυτό δεν το γνωρίζω, πιστεύω ότι σε αυτό συντελεί κυρίως το σχολείο. Εκεί έπρεπε να υπάρχει ξεχωριστό μάθημα για την λογοτεχνία. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι κανέναν δάσκαλο να μας προτείνει να διαβάσουμε εξωσχολικά βιβλία. Να μάθουμε ποίηση και Έλληνες συγγραφείς που έδωσαν το δικό τους στίγμα. 

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Θα έπαιρνα το «Περηφάνια και προκατάληψη» της Τζέιν Όστιν, την «Εβόρα» του Κρομμύδα γιατί έχει υπέροχες εικόνες, την ποιητική συλλογή «Μια ιστορία αγάπης» της Ελένης Ισπόγλου γιατί με κάνει να ερωτεύομαι ξανά με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, τον «Έρωτα φωτιά» της Πηνελόπης Πιατουλάκη γιατί η γραφή της είναι μοναδική και το «Αυτό που μου έμαθες εσύ!» της Δάφνης Κρυστάλλη Μπερμπέρη . Στηρίζω πολύ σύγχρονους συγγραφείς, πιστεύω έχουμε πολλές αξιόλογες πένες. 

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Πολύ όμορφη ερώτηση. Είναι τόσοι πολλοί που δεν ξέρω ποιόν να διαλέξω. Σίγουρα την Τζέιν Όστιν, την Έμιλι Μπροντέ, την Ελένη Ισπόγλου. Νομίζω με αυτές θα πέρναγα μια υπέροχη μέρα συζητώντας για συναισθήματα και ρομαντισμό. 

Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;

Αν ρωτάτε εμένα θα έλεγα ρομαντισμό για να ξεπερνάμε πιο εύκολά τα δύσκολα. Αν απαντήσω όμως με λογική νομίζω ότι χρειάζεται μια ισορροπία και των δύο. Αν τα βλέπεις όλα μόνο με συναίσθημα πληγώνεσαι πιο εύκολα. Αν υπάρχει μόνο ρεαλισμός η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Κάπου στην μέση θα έλεγα.

Ευχαριστώ για την τιμή να κάνουμε αυτή την όμορφη συζήτηση. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια και θα το βρείτε εδώ Όσα Χρόνια Κι Αν Περάσουν – Diania Publications