Η συγγραφέας Στέλλα Καραμπακάκη *, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr
1. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά το βιβλίο σας “Εξάρχεια City”;
Πρόκειται για μία συλλογή χιουμοριστικών διηγημάτων για τα πρώτα ραντεβού ανθρώπων που δεν ταίριαξαν καθόλου μεταξύ τους και όλα πήγαν… κατά διαόλου. Τα ραντεβού δεν συνδέονται το ένα με το άλλο, τα περισσότερα τουλάχιστον, ενώ το μόνο κοινό τους στοιχείο είναι το μέρος, τα Εξάρχεια.
Είναι μια συλλογή διηγημάτων που μπορεί να διαβαστεί εξίσου ευχάριστα και από τα δύο φύλα, όπως και από όλες τις ηλικίες, αλλά ο καθένας θα αποκομίσει κάτι διαφορετικό τελειώνοντας το βιβλίο.
2. Τι συμβολίζουν για εσάς τα Εξάρχεια;
Είναι ένα μέρος που αγαπώ πολύ, που έχω ερωτευτεί, έχω χωρίσει, έχω γελάσει, έχω κλάψει, έχω κάνει φίλους που έγιναν οικογένεια και τα έχω «συστήσει» σε φίλους που ήταν ήδη οικογένεια για να τα αγαπήσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους, όπως εγώ. Δεν συμβολίζουν ένα και μόνο πράγμα, αλλά συνδέονται με αναμνήσεις και εμπειρίες, με συναισθήματα και όνειρα. Τα Εξάρχεια μένουν πάντα ίδια στα μάτια μου, αλλά νιώθω πως εγώ, κάθε φορά που τα κοιτάζω, είμαι και λίγο διαφορετική.
3. Η χιουμοριστική διάθεση είναι διάχυτη στο βιβλίο; Σαρκασμός των σχέσεων ή απλώς περιπαικτική διάθεση;
Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός ταυτόχρονα, αφού κάποιες από τις σχέσεις του βιβλίου είναι δικές μου σχέσεις, κατά μία έννοια. Νομίζω πως το χιούμορ είναι ο πιο «γλυκός» τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς τις… αποτυχημένες ερωτικές του σχέσεις και να μπορέσει να προχωρήσει παρακάτω.
Η χιουμοριστική διάθεση και ο σαρκασμός είναι στοιχεία που δεν μπορώ να τα αποχωριστώ και υπάρχουν σε οτιδήποτε γράφω και δημιουργώ, αφού είναι βασικά στοιχεία του χαρακτήρα μου.
4. Τελικά τι κάνει τις σχέσεις τόσο περίπλοκες και συχνά αδιέξοδες;
Οι άνθρωποι. Οι σχέσεις είναι απλές, αλλά οι άνθρωποι είμαστε περίπλοκα πλάσματα. Αν δεν έχουμε πρώτα απ’ όλα μία καλή σχέση με τον εαυτό μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να την αποκτήσουμε με κάποιον άλλον. Αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε εμείς οι ίδιοι από μία σχέση είναι δύσκολο να ζητήσουμε από κάποιον άλλον να μας το δώσει. Δεν μας «χρωστάει» κάτι η ζωή, ούτε μας «χρωστάνε» κάτι οι άνθρωποι με τους οποίους επιλέγουμε να συνδεθούμε. Δεν είναι υγιές ή ρεαλιστικό να περιμένουμε κάποιος να αλλάξει για εμάς και να μπει στα δικά μας καλούπια. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα προβλήματα των σύγχρονων σχέσεων… Συχνά πυκνά μπαίνει και ο εγωισμός στη μέση, η ανασφάλεια, οι πληγές που κουβαλάει ο καθένας μας… Και κάπως έτσι οι σχέσεις μας καταλήγουν να είναι ένα κουβάρι που αδυνατούμε να ξεμπλέξουμε γιατί η βάση του προβλήματος είμαστε εμείς οι ίδιοι, τα απωθημένα και οι φόβοι μας, τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας και πολλά πολλά άλλα.
5. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο, στη συγγραφή ενός βιβλίου;
Και τα δύο είναι απαραίτητα για να μπορέσει να γράψει κανείς ένα βιβλίο. Μια καλή ιδέα και βέβαια η έμπνευση είναι πάντα η βάση, στη συνέχεια όμως η σκληρή δουλειά είναι αυτή που θα δώσει «ζωή» στο βιβλίο και θα βοηθήσει στην ολοκλήρωση του. Η αλήθεια είναι πως όλοι έχουνε καλές ιδέες, το θέμα είναι τι γίνεται στη συνέχεια. Η δουλειά, η τεχνική και το ταλέντο είναι που θα κάνουν έναν συγγραφέα να ξεχωρίσει.
6. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Δεν ταυτίζομαι με τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, γι’ αυτό δεν έχω συμπάθειες και αντιπάθειες. Τους παρακολουθώ, αλλά δεν μπαίνω στη θέση τους.
7. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Θα προτιμούσα ένα μήνα διακοπές σε εξωτικό προορισμό! Τα πέντε βιβλία που θα ήθελα να πάρω είναι «Η Χαμένη Άνοιξη», «Ο Κουτσός Άγγελος», το «Στο Γαλάζιο Σπίτι», το « Ο Τσε αυκτόνησε» και το «Κι ας είμαστε γυναίκες».
8. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Τον Μπουκόφσκι! Νομίζω αρκεί και περισσεύει!
9. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;
Είναι μάλλον αρκετές, θα διαλέξω όμως μία από το «Εξάρχεια City» με την οποία κλείνω και το βιβλίο. «Όλα είναι πιθανά όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους και συναισθήματα. Όλα είναι πιθανά όταν ερωτεύεσαι».
10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Με το «Για λόγους ταξικούς» από Χατζηφραγκέτα.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Ανάλογα τον άνθρωπο! Κάποιοι θέλουν επειγόντως μια γερή δόση ρεαλισμού ενώ κάποιοι άλλοι, και σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου, χρειαζόμαστε άμεσα μια εξτρά δόση ρομαντισμού γιατί ο πολύς ρεαλισμός καμιά φορά βλάπτει σοβαρά τον έρωτα και την καλή διάθεση. Όλα είναι θέμα ανθρώπου και οπτικής γωνίας λοιπόν!
- Η Στέλλα Καραμπακάκη είναι Ταύρος στο ζώδιο και στα νεύρα επίσης. Τελείωσε το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γράφει, μεταφράζει, κάνει επιμέλειες, παίζει με τις λέξεις και σατιρίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα της, ενώ παράλληλα αγαπά τα social media – κάτι που αποδεικνύει συνεχώς βρίσκοντας νέους διασκεδαστικούς τρόπους για να τα χρησιμοποιεί. Έχει δημιουργήσει δεκάδες σατιρικά βίντεο, κάμποσα μουσικά κομμάτια, άρθρα, χιουμοριστικές ατάκες στην τηλεόραση και ατελείωτες φωτογραφίες κάθε λογής.
Τα βιβλία της Στέλλας Καραμπακάκη:
- Εξάρχεια City, (εκδ. Λυκόφως, 2020)
- Life is a bitch, (Σημειωματάριο, εκδ. Λυκόφως, 2020)
- Ζωή σε λόγου μας, (εκδ. Λυκόφως, 2019)
- Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια #τοδυο (εκδ. Λυκόφως, 2018)
- Το μεγάλο τζέρτζελο (εκδ. Πολύτροπον, 2014)
- Ένα μπακούρι στην Αθήνα (εκδ. Πολύτροπον, 2013)
- Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη (εκδ. Πολύτροπον, 2012/ 2013)
- Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας (εκδ. Περίπλους, 2010)
- Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια (εκδ. Πολύτροπον, 2009)