H Σταυρούλα Δεκούλου * συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα για το θεατρικό της έργο “Τρόφιμος 12519”, , τις ποιητικές της συλλογές κι άλλα ενδιαφέροντα.

“Τρόφιμος 12519”. Ένα βιβλίο αφιερωμένο στην καταπίεση της εξουσίας και το κλέψιμο των ονείρων μας;

Σωστά. Ο Τρόφιμος 12519, που έχω συγγράψει με τον Άγγελο Μαρίνο είναι ένα θεατρικό έργο που αποτυπώνει τη φίμωση της ελεύθερης βούλησης και την αποστέρηση του δικαιώματος του «ονειρεύεσθαι»

Είναι η τέχνη, η υπέρτατη μορφή αντίστασης;

Η Τέχνη άλλοτε ντυμένη λαμπερά περιδιαβαίνει στα σαλόνια κι άλλοτε με κουρέλια ουρλιάζει στα σκοτεινά μονοπάτια και τις ερημωμένες πίσω αυλές. Ξεχύνεται στους δρόμους και φωνάζει «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» παίρνει τον ανήφορο για τα βουνά και τραγουδά «Παιδιά, της Ελλάδας Παιδιά». Η ίδια δύναμη γεμίζει τους καμβάδες με νεκρούς και αγγέλους εν covid εποχή, αλλά και βάφεται παλιάτσος και κατεβαίνει στους δρόμους, με το πρόσωπο της Ντανιέλα Καράσκο, να στηρίξει τον αγώνα κόντρα στην κοινωνική αδικία στη Χιλή

Είναι υποχρέωση του λογοτέχνη να αρθρώνει κοινωνικό λόγο;

Δεν υπάρχει υποχρέωση με την αυστηρή έννοια της λέξης στη λογοτεχνία. Ό,τι υποχρεώνει καταστρατηγεί την ελεύθερη βούληση, άρα δεν μπορεί να είναι αληθινό και σωστό. Όμως είναι ευλογία όταν οι λογοτέχνες καταγράφουν τα σημεία του καιρού τους, όταν υπογραμμίζουν τα κακώς κείμενα της εποχής τους. Το έχω ξαναπεί και παλιότερα. Ο «ποιητής» και εν προκειμένω ο λογοτέχνης καλό θα ήταν να λειτουργεί όπως η αλογόμυγα του Σωκράτη. Να ξυπνά από τον λήθαργο αναπαυμένες συνειδήσεις.

Με ποια θέματα καταπιάνεστε κυρίως, στις ποιητικές σας συλλογές;

Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Στον Αστερισμό του Ιβίσκου» ήταν ποιήματα κυρίως μελαγχολικά, ποιήματα νοσταλγίας και αποχωρισμού, βαφτισμένα στο γκρι. Η δεύτερη συλλογή όμως το «Σε Έντυσα Έρωτα» είναι μια συλλογή ερωτικών ποιημάτων, ντυμένα στο κόκκινο, με το γιασεμί, τη θάλασσα και την πορφύρα να κυριαρχούν. Κοιτώντας από μακριά θα έλεγε κανείς ότι κατά βάση ασχολούμαι με την ερωτική ποίηση.

Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη συγγραφή ενός βιβλίου;

Αν η πένα δεν τρέχει να μαρτυρήσει όσα ψιθυρίζει ο νους και η ψυχή, όσο βαθιά κι αν σκάψεις, μόνο τα δάχτυλά σου θα ματώσεις.

Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από βιβλίo σας;

Θέλω να σου μάθω όλα τα σύμφωνα και τα φωνήεντα να λες.
Να μάθεις τη λαχτάρα να περιγράφεις

Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Σε ό,τι αφορά εμένα, αυτό που είχε πάντα. Διαβάζω έντυπα βιβλία. Παρά το γεγονός πως όταν γράφω ή παρουσιάζω δουλειά μου, χρησιμοποιώ τον υπολογιστή, διαβάζω μόνο έντυπα βιβλία, έντυπες εφημερίδες, έντυπα περιοδικά. Λατρεύω την οσμή του χαρτιού. Κάποτε δάνεισα ένα βιβλίο σε ένα φίλο και μου είπε, μυρίζει το άρωμά σου. Λογικό είναι, του απάντησα. Τα βιβλία είναι εραστές μου. Κοιμάμαι μαζί τους.

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Το Μονόγραμμα, του Οδυσσέα Ελύτη, την Ανακάλυψη του Τάσου Λειβαδίτη και την τριλογία του αλησμόνητου Νίκου Γούλια Ιάσμη, Χατισέ και Σμύρνη.

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Τον Αρχίλοχο, τη Σαπφώ, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τη Μαρία Πολυδούρη, τον Τσαρλς Μπουκόφσκι και τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Πιστεύετε στη μοίρα ή στη τύχη;

Τι θα πει τύχη;

Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό, στην εποχή μας;

Είναι σαν το γιν και το γιανγκ. Ό,τι κι αν υπερτερήσει, θα καταστρέψει το άλλο. Είναι νομοτελειακά μοιρασμένα και απαραίτητα τα δυο τους νομίζω, όπως η νύχτα με τη μέρα.

• Η Σταυρούλα Δεκούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. H μεγάλη της αγάπη για τη γραφή ξεκινά από τα παιδικά της χρόνια, όπου μικρές ιστορίες της δημοσιεύονται σε περιοδικά της δεκαετίας του ’90. Ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια της έχουν αποσπάσει πρώτα και δεύτερα βραβεία, σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σοβαρών πνευματικών φορέων. Έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ συνεργάζεται με πλήθος εκδοτικών οίκων γράφοντας κριτική ποίησης και λογοτεχνίας. Ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί από τα ποιήματά της και έχουν δημιουργήσει πίνακες με θέμα τη γραφή της ενώ δυο τραγούδια της έχουν μελοποιηθεί από τον μουσικό Ξενοφώντα Τσίτο και παρουσιαστεί σε μουσικοποιητικές βραδιές. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίες, λευκώματα και ημερολόγια με ποιήματα ή διηγήματά της. Παραμύθια της έχουν δραματοποιηθεί και διδάσκονται σε παιδικούς σταθμούς και φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Πρόσφατα ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά και φιλοξενήθηκαν στην τρίγλωσση ποιητική ανθολογία της Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη, Mes Ami, από τις εκδόσεις Βεργίνα, που ταξίδεψε σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Το 2016 βραβεύτηκε από τον όμιλο Ξάστερον με το βραβείο Φέρελπις Ποιήτρια της Χρονιάς. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Στον Αστερισμό του Ιβίσκου, από τις εκδόσεις Βεργίνα, βραβεύτηκε το 2019 ως βιβλίο της χρονιάς από τον Όμιλο Ξάστερον και τον Ε.Π.Ο.Κ. (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων).