Η Σοφία Γατσή *, της οποίας κυκλοφορεί το παραμύθι “Η πιπερίτσα Φλώρα και η ιστορία με τις ροδιές” από τις εκδόσεις Ηλιαχτίδα, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα.
Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά το παραμύθι σας, που πρόσφατα, εκδόθηκε, με τίτλο “Η πιπερίτσα Φλώρα και η ιστορία με τις ροδιές”;
Είναι ένα διδακτικό παραμύθι για τα παιδιά με σκοπό τη σημασία της αγάπης του ευατού μας. Είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο «υπενθύμισης» για τους μικρούς μας φίλους με ηθικό δίδαγμα. Η ιστορία ξεκινά με τη πιπερίτσα Φλώρα να επιθυμεί να αλλάξει. Επικοινωνεί με τους φίλους της, από το χωριό Μπούκοβο, για να τους ζητήσει βοήθεια. Οι συμβουλές τους αποτυγχάνουν. Τότε, εμφανίζεται στον ύπνο της η μις Κόνφιντενς που ήρθε από τα αστέρια και θα συμβάλλει καθοριστικά στην εξέλιξη της ιστορίας, αφηγώντας της την ιστορία με τις δύο ροδιές. Το τέλος θα το ανακαλύψουν οι μικροί μας φίλοι… Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιά μου, τις εκδόσεις Ηλιαχτίδα και κυρίως την εκδότρια μου κ. Φίλιου που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία.
Τι θέλετε να αποκομίσουν όσοι το διαβάσουν, παιδιά και γονείς;
Οι γονείς να βρουν στην ιστορία το «παράδειγμα» που θα τους βοηθήσει να εξηγήσουν στο παιδί τους (εξάλλου, προτρέπω στον πρόλογο του βιβλίου οι γονείς να συζητήσουν με το παιδί τους, την ιστορία και τι αποκόμισαν από αυτή). Επίσης, τα παιδιά να ευχαριστηθούν το παραμύθι και να ανατρέχουν στις σελίδες του, διαβάζοντάς το ξανά κι ξανά!
Τα παιδιά μεγαλώνοντας, βιώνουν μια αντίστοιχη εσωτερική σύγκρουση με αυτή της Φλώρας της πιπερίτσας. Ποια θα πρέπει να είναι τα δικά τους στηρίγματα, ώστε να βρουν τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα τους;
Τα δικά τους στηρίγματα θα τα διδαχθούν από τους γονείς τους. Οι γονείς πρέπει να τα διδάξουν από τη νηπιακή ηλικία να σέβονται, να αγαπούν, να κατανοούν και να μη κρίνουν τους άλλους, αλλά να τους αποδέχονται. Ανάλογα, το ίδιο να έχει συμβεί στον ευατό τους μεγαλώνοντας προς το δρόμο της εφηβείας. Να συζητάνε μαζί τους, για τις ανασφάλειες και τους φόβους, χωρίς να τα καταπιέζουν. Οι γονείς θα πρέπει να γίνουν «καλοί ακροατές» για τα παιδιά τους. Και τα ίδια τα παιδιά, να μην είναι αυστηρά με τον ευατό τους, όταν κάνουν λάθη. Η αγάπη του ευατού μας έρχεται σταδιακά….
Η διαφορετικότητα είναι κάτι που μπορούν να διαχειριστούν τα παιδιά. Και πόσο ένα παραμύθι, λειτουργεί ενισχυτικά στη συγκεκριμένη παιδευτική διαδικασία;
Ένα παραμύθι θα βοηθήσει το παιδί να δει τη διαφορετικότητα με άλλη ματιά. Το συγκεκριμένο βοηθάει τον γονιό να εξηγήσει στο παιδί γιατί πρέπει να το αγαπούν για αυτό που είναι. Οι εικόνες σε συνδυασμό με τον γραπτό λόγο, συμβάλλουν ευκολότερα στη κατανόηση του παιδιού.
Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Από μικρή, θυμάμαι τον ευατό μου, να διαβάζω παιδικά βιβλία και να με γοητεύει ο κόσμος του παραμυθιού. Η αφορμή ήρθε όταν παρακολούθησα ένα εργαστήριο δημιουργικής γραφής στο πανεπιστήμιο. Μετά από αυτό, ήξερα μέσα μου ότι ήθελα να το εξελίξω. Ήταν ένα κίνητρο, για να γράφω περισσότερο και συστηματικά.
Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση του βιβλίου σας;
«Όμως, η ομορφιά του δέντρου πηγάζει απ’ την απλότητα της φύσης. Το μεγαλείο της ομορφιάς πηγάζει απ’ τα βάθη της καρδιάς και ακτινοβολεί σε όλο το σώμα. Έτσι και η μικρή ροδιά μάς προσφέρει τους καρπούς της, γιατί η ψυχή της είναι όμορφη».
Τα παιδιά είναι πιο “δύσκολοι” αναγνώστες από τους “μεγάλους;
Ισχύει. Τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Για να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον ένα παιδικό βιβλίο, πόσο μάλλον ένα παραμύθι, αρχικά πρέπει να έχει μια ωραία εικονογράφηση. Σημαντική παράμετρος για το συγκεκριμένο είδος βιβλίου. Για αυτό, ευχαριστώ την εικονογράφο του παραμυθιού μου, Βάσια Παπαδοπούλου που το πέτυχε αυτό από το εξώφυλλο μέχρι τη τελευταία σελίδα του βιβλίου. Επίσης, το βιβλίο πρέπει να ψυχαγωγεί το παιδί («κάτι έχει να πει αυτή η ιστορία») να του αποτυπωθούν λέξεις μέσα από το κείμενο, να του γεννηθούν απορίες μετά το διάβασμα του βιβλίου, ώστε να μη χάσει το ενδιαφέρον του…
Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Σημαντικό ρόλο, είναι η εξέλιξη της εποχής. Το ψηφιακό βιβλίο πείθει όλο και περισσότερους συγγραφείς να το τολμήσουν και όλο και περισσότερους αναγνώστες να το διαβάσουν σε μια άλλη μορφή που δεν είναι έντυπη. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη «μαγεία» του έντυπου βιβλίου. Το έντυπο βιβλίο θα παραμείνει ως κλασική επιλογή στην καρδιά των αναγνωστών, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
«Το αρνούμαι» του Αντώνη Σαμαράκη, το “De profundis” του Όσκαρ Ουάιλντ, το «Η Θέμις έχει κέφια» του Δημήτρη Ψαθά, «Ο μάγκας» της Πηνελόπης Δέλτα και τα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Θα διάλεγα τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Στίβεν Κίνγκ, τον Γιάννη Ρίτσο και τον Νίκο Καζαντζάκη. Πιστεύω, ο καθένας θα μοιραζόταν μια ξεχωριστή ιστορία από τη ζωή του. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση.
Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Ένας συνδυασμός και των δύο, με μέτρο. Καλύτερα, ο ρομαντισμός να υπερισχύει όταν δημιουργούμε, στη φαντασία και στην αγάπη. Αντίθετα, ο ρεαλισμός χρειάζεται περισσότερο στη ζωή μας για τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας.
- Η Σοφία Γατσή γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 2000 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στη λογοτεχνική ιστοσελίδα mono–gramma.com. Εύχεται να γράψει πολλά ακόμη παραμύθια για όλα τα παιδιά του κόσμου.