Η συγγραφέας Μαρίνα Ατματσίδου απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr
1. Ένα νέο μυθιστόρημα με τίτλο “Όλα γίνονται για κάποιο λόγο” από τις εκδόσεις Φίλντισι. Τι ακριβώς πραγματεύεται;
Το μυθιστόρημά μου «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο» αποτελείται από δυο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι αυτοβιογραφικό. Θέλω μέσω του βιβλίου μου να γνωρίσει ο κόσμος τις περιπέτειες που αντιμετωπίσαμε οι Πόντιοι, μέχρι να επιστρέψαμε στην αγαπημένη Πατρίδα.
Επειδή δεν είχα συγγραφική εμπειρία σκέφτηκα να περιγράψω τα δικά μου βιώματα, αλλά δεν έμεινα εκεί, πρόσθεσα ιστορίες άλλες πραγματικές κι άλλες φανταστικές.
Το δεύτερο μέρος είναι σχεδόν μυθοπλασία. Λέω ‘σχεδόν’, διότι στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία, που μου είχε πει ο πατέρας μου, για κάποιον, που άθελά του σκότωσε έναν Τούρκο, όταν εκείνος πήγε μια νύχτα να κλέψει την αγελάδα του. Αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, για να σώσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Έτσι προέκυψε η ιστορία του Ιορδάνη. Έχει αρκετά πραγματικά στοιχεία αλλά και φανταστικά.
Μια συνάδελφος, σε μια κουβέντα μας, αναφέρθηκε σε μια μακρινή της θεία. Για κάποιο λόγο αυτή τη θεία πολύ τη συμπάθησα. Η ηρωίδα μου η Ερασμία έχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της.
2. Σκιαγραφήστε μας τους κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;
Δημιούργησα τους ήρωές μου βασισμένη σε χαρακτήρες ανθρώπων, που έχω γνωρίσει ή μου έχουν περιγράψει. Οι ήρωες του βιβλίου επιδιώκουν να αποκτήσουν ανθρώπινες συνθήκες επιβίωσης κι εγώ μέσα από τους ήρωές μου να μάθει ο κόσμος την ιστορία των Ποντίων, οι οποίοι όπου κι αν έχουν βρεθεί στον κόσμο επιθυμούν κάποια στιγμή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, την Ελλάδα.
3.Τι θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης μέσα από το βιβλίο σας;
Να ταξιδέψει, μ’ αρέσουν τα ταξίδια και δεν λείπουν από την αφήγησή μου, ενώ παράλληλα θα μάθει αλήθειες για την πορεία των Ελλήνων του Πόντου και την αγάπη τους για την πατρίδα.
4. Πόσο δύσκολη ήταν η πορεία των Ποντίων μεταναστών από τη Σοβιετική Ένωση προς στην Ελλάδα;
Αρκετά δύσκολη. Με κρυφή επιθυμία πάντα να επιστρέψουν στην Ελλάδα, έρχεται η ώρα, που πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν, αγοράζουν όσα προϊόντα θεωρούν πως θα έχουν ζήτηση, έρχονται στην Ελλάδα, τα πωλούν στις λαϊκές αγορές, για να αποκτήσουν ένα κατ’ αρχήν εισόδημα και να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή από το μηδέν. Περιγράφω στο βιβλίο μου ιστορίες που έζησα, γιατρών, δικηγόρων που κι αυτοί πέρασαν από τις λαϊκές αγορές, για να καταφέρουν να αποκτήσουν τα απαραίτητα και να ανοίξουν ένα ιατρείο, ένα δικηγορικό γραφείο, εγώ κι ο άντρας μου ένα οδοντιατρείο.
5. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από το βιβλίο σας;
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
6. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη συγγραφή ενός βιβλίου;
Βέβαια και τα δύο μαζί. Πρέπει να υπάρχει ένα θέμα, αλλά με αρκετή δουλειά μια ιδέα, μια έμπνευση μπορεί να γίνει βιβλίο.
7. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Αυτή που είχε πάντα και θα συνεχίσει, είναι η απαραίτητη πνευματική τροφή. Η ψηφιοποίηση βιβλίων τα κάνει πιο εύκολα προσβάσιμα στο πλατύ κοινό, αν και δεν είμαι σίγουρη εάν οι Έλληνες έχουν ‘απεξαρτηθεί’ από τη μυρωδιά του χαρτιού ενός καινούργιου βιβλίου, την αίσθηση του φυλλομετρήματος κλπ κλπ
8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Γενικά, δεν είμαι σίγουρη, ειδικά στην τελευταία καραντίνα πρόλαβα και διάβασα αυτά τα βιβλία, διότι αλλιώς η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη.
«Αθηνά, ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη» του Κώστα Καρακάση,
την ποιητική συλλογή της δασκάλας μου, Χριστίνας Οικονομίδου «Μ’ έναν χορό στο στόμα»,
«Ίσκιλι» της Γιώτας Ιωαννίδου, που αναφέρεται στον Δυτικό Πόντο, αρχές του αιώνα.
«Μια κούρσα για τη Χαριγένεια» της Χαρούλας Βερίγου, που πολύ μ’ αρέσει ο ποιητικός λόγος της ακόμη και στα πεζά της.
«Άννα Καρένινα» του Τολστόη, που φοιτήτρια είχα δει στα Μπολσόι με την Μάγια Πλισέτσκαγια.
9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Αρκετούς που δεν ζουν πια μαζί μας: Βάρναλης, Ρίτσος, Ντοστογιέφσκι, Τολστόη…
10. Με ποιο τραγούδι ή άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Πατρίδα μου σε ψάχνω,
σαν καταραμένος,
στα ξένα είμαι Έλληνας,
και στην Ελλάδα ξένος.
Με τον Στέλιο Καζαντζίδη, σε στίχους και μουσική: Χρήστου Αντωνιάδη, Κώστα Σιώπη.
11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;
Και τα δύο, καθ’ ένα στην ώρα του. Αν, παρ’ όλα αυτά, πρέπει να επιλέξω ένα: ρεαλισμό.
