Η συγγραφέας Μαρία Κρόκου απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που της θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου “Ο κύβος ερρίφθη” από τις εκδόσεις Πνοή. 

Κυκλοφορεί το νέο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Ο κύβος ερρίφθη». Τι πραγματεύεται;

Το μυθιστόρημά μου «Ο κύβος ερρίφθη» αναφέρεται στο χθες και στο σήμερα, στον μύθο και στην πραγματικότητα. Στο παρελθόν, μέσα από τη ματιά του παρόντος, οι ήρωες βαδίζουν σε δύο διαφορετικές εποχές με μια απόκλιση 2500 χρόνων μεταξύ τους και καλούνται να καλύψουν με κάποιο τρόπο αυτό το τεράστιο χάσμα ετών, καθημερινότητας, θεσμών, εμπειριών, που τους χωρίζει. Μυστικά και γρίφοι, κίνδυνοι και κληρονομιές, δυσκολεύουν το έργο τους μέσα σε ένα ταξίδι που φαντάζει οικείο και ταυτόχρονα τόσο άγνωστο.

Σκιαγραφήστε μας τους δύο κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;

Οι δύο κεντρικοί ήρωες του βιβλίου είναι γυναίκες. Η μία στο σήμερα και η άλλη σε εκείνο το μακρινό τότε της εποχής του Περικλή. Η αρχαία ηρωίδα καλείται να πάρει αποφάσεις και να δράσει ανάλογα για να προστατεύσει όσα γνωρίζει και όσα πρέπει να διαφυλάξει ενώ η σημερινή ηρωίδα επωμίζεται το φορτίο της ανακάλυψης και επίλυσης των προβλημάτων που ξαφνικά αντιμετωπίζει και χωρίς να το ξέρει απειλούν τόσο την ίδια όσο και τη ροή της ιστορίας. Δυναμικές και οι δύο. Με έντονες προσωπικότητες και πείσμα. Αποφασιστικές και πιστές σε ό,τι αναλαμβάνουν.

Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, το κοινό;

Ο τρόπος και ο λόγος που κανείς διαβάζει διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από περίοδο σε περίοδο. Ανάλογα τη στιγμή και τις προσωπικές ανάγκες του καθενός αυτό που παίρνει ή όχι από την ανάγνωση ενός βιβλίου είναι διαφορετικό. Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να μείνει σαν ιδέα ή απόσταγμα, όπως λέτε, θα ήταν πως πρέπει να διδασκόμαστε από την ιστορία. Είτε υιοθετώντας τα θετικά είτε αποφεύγοντας τα αρνητικά που μας έμαθε.

Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, αν είναι δόκιμος ο όρος, ώστε διατηρήσει στο ακέραιο το ενδιαφέρον του αναγνώστη;

Πιστεύω πως, οποιοδήποτε μυθιστόρημα, για να καταφέρει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, θα πρέπει ως απαραίτητα συστατικά να έχει το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο, το τυχαίο, το ανατρεπτικό. Ενώ ταυτόχρονα να διατηρεί τον σεβασμό προς το θέμα και την ιστορία με την οποία πραγματεύεται.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Δεν ξέρω αν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου δεν πήγαινα πουθενά χωρίς να έχω ένα μπλοκάκι και ένα μολύβι ή στυλό. Ένα στιχάκι ή κάποιες λέξεις ή ακόμη και μια μικρή ιστορία που ξεπηδούσε από κάτι τυχαίο που έβλεπα –ακόμη και οι σχηματισμοί από τα σύννεφα στον ουρανό– καταγραφόταν στο χαρτί. Το γράψιμο είναι μια διαρκής ανάγκη: τρως φαγητό, πίνεις νερό, γράφεις.

Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη συγγραφή ενός βιβλίου;

Το ένα χρειάζεται το άλλο. Αν δεν είναι δυνατή η έμπνευση τότε από μόνη της η σκληρή δουλειά δεν θα προσφέρει κάτι επιπλέον. Από την άλλη όσο καλή και να είναι μια έμπνευση αν δεν συνοδευτεί από δουλειά και προσήλωση δεν θα αποδοθεί με το μέγιστο δυνατό τρόπο.

Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Προσωπικά θεωρώ πως ο ρόλος του βιβλίου είναι αναλλοίωτος στον χρόνο. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή μας περνούν περιόδους ύφεσης και έξαρσης, έτσι και το βιβλίο. Ο αναγνώστης που θέλει να διαβάσει θα βρει τον τρόπο –ακόμη και ηλεκτρονικά– και θα διαβάσει αυτό που θέλει. Φυσικά το έντυπο βιβλίο, για μένα, είναι αναντικατάστατο. Το αγγίζεις, το μυρίζεις, το αισθάνεσαι. Επιστρέφεις σε αυτό κάθε φορά που θες να ξαναδιαβάσεις μια σειρά ή ένα σημείο που σου είχε κάνει εντύπωση. Βρίσκεται εκεί, στο ράφι της βιβλιοθήκης σου και σε περιμένει υπομονετικά. Ξέρεις ότι είναι εκεί… Μπορείς να το διαβάσεις ακόμη και μια κρύα νύχτα του χειμώνα που έχει διακοπή ρεύματος και εσύ κάθεσαι δίπλα σε ένα αναμμένο κερί ή στη ζεστή θαλπωρή του τζακιού και τα γράμματα τρεμοπαίζουν ανάλογα με την κίνηση της φλόγας και η ιστορία του βιβλίου ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου!

Ένας μήνας «καραντίνα». Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Νομίζω πως θα προσπαθούσα να διαβάσω κάποια από τα πολλά αδιάβαστα που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου!

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Νομίζω πως θα είχα μεγάλη δυσκολία να ξεχωρίσω αλλά θα κάνω μια προσπάθεια! Σίγουρα τον Νίκο Καζαντζάκη για το ανεξάρτητο πνεύμα του, τον Στίβεν Κινγκ για τη σατανική φαντασία του, την Αγκάθα Κρίστι για τον πολύπλοκο και ταυτόχρονα τακτικό νου της, τον Σαίξπηρ για τη δραματικά ρομαντική οπτική του, τον Αίσωπο για την ρεαλιστική διδακτική πλοκή του, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για το παραμύθι μέσα μας, τον Αριστοφάνη γιατί κατάφερνε να μεταφέρει τα πιο σοβαρά θέματα με έναν καυστικό και χιουμοριστικό τρόπο. Επιτρέψτε μου να προσκαλέσω και τον Σωκράτη ως τεχνίτη προφορικού λόγου! Θα ήθελα πολύ να έβλεπα το είδος του διαλόγου ανάμεσα σε όλους αυτούς! Ιδιαίτερα στον Καζαντζάκη και στον Σωκράτη!

Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;

Ελπίζω και εύχομαι στην τυχερή μοίρα!

Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;

Πιστεύω πως χρειαζόμαστε περισσότερο αντικειμενική ματιά. Όχι πόλωση. Στις μέρες μας υπάρχει μια τάση υπερβολής. Υπέρμετρος ρομαντισμός ή υπέρμετρος ρεαλισμός. Μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Ας το τηρήσουμε.

Σας ευχαριστώ θερμά για την υπέροχη συνέντευξη! Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο σας!