Έχοντας στις αποσκευές της τόσο τα καινούργια της τραγούδια, «Αέναο» και «Κόκκινη βροχή» και τον γαλλόφωνο δίσκο της «Nouvelle passion», η ερμηνεύτρια Λίνα Ροδοπούλου τη Δευτέρα 14 Ιουνίου παρουσιάζει στο Micraasia Fez, ένα καλοκαιρινό μουσικό ταξίδι από την Ελλάδα στη Μεσόγειο συνδυάζοντας τα Ελληνικά ακούσματα με μελωδίες από την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και άλλα μέρη της Μεσογείου!
Με αυτή την ευκαιρία απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr
1. Nέο τραγούδι με τίτλο “Αέναο”. Ένα δροσερό κομμάτι, μελωδικό fusion από διαφορετικά είδη. Πείτε μας πώς προέκυψε;
Το «Αέναο» είναι ένα καλοκαιρινό και αισιόδοξο τραγούδι και επέλεξα να το παρουσιάσω ειδικά αυτή την εποχή, διότι θεωρώ ότι έχουμε ανάγκη τη θετική ενέργεια περισσότερο από ποτέ. Φέρει την υπογραφή του Θοδωρή Μυστιλόγλου, ενός συνθέτη που έχει να δώσει πολλά στο χώρο αυτό και από όλα του τα τραγούδια στάθηκα σε αυτό γιατί με κέρδισε απ ΄την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Το δροσερό λοιπόν αυτό άκουσμα απέκτησε έναν καθαρά ελληνικό ήχο με την ενορχήστρωση του Αντώνη Καρατζίκη, που εμπεριέχει μπουζούκι και χάλκινα πνευστά.
2. Και ένα Live στην ταράτσα του Micraasia Fez; Τι να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;
Το live αυτό θα είναι ένα ταξίδι στην Ελλάδα αλλά και τις χώρες της Μεσογείου, θα είναι καλοκαιρινό, αισθαντικό, και θα ακούσετε σύγχρονα αλλά και παλαιότερα τραγούδια γνωστά και αγαπημένα, καθώς και κάποια δικά μου προσωπικά singles. Μαζί μου επί σκηνής θα βρίσκονται δυο ταλαντούχοι μουσικοί: ο Μάριος Καραμπότης και ο Λάμπρος Παπανικολάου, και το πρόγραμμα θα πλαισιώσει με μια guest εμφάνιση έκπληξη ο Θοδωρής Μυστιλόγλου.
3. Με τον δίσκο «Nouvelle passion» μας δείξατε την ιδιαίτερη αγάπη σας για το γαλλικό τραγούδι. Θα μπορούσε να προκύψει κάτι ανάλογο και για άλλο είδος τραγουδιού;
Όσον αφορά το ξενόγλωσσο ρεπερτόριο μπορεί να τραγουδώ διάφορα είδη αλλά εστιάζω πιο πολύ στο γαλλικό, γιατί νομίζω ότι μου ταιριάζει φωνητικά και αισθητικά, οπότε δύσκολα θα τολμούσα κάτι τέτοιο. Εάν προέκυπτε κάτι παρόμοιο, θα ήταν ίσως σε συνδυασμό και με δικά μου καινούργια τραγούδια.
4. Ο στίχος προηγείται της μελωδίας ή το αντίστροφο;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση, η οποία δεν έχει αντικειμενική απάντηση κατά τη γνώμη μου. Ως μουσικός αλλά και ακροατής θα έλεγα, ότι κατά τη δημιουργία ενός τραγουδιού μπορεί να υπάρξει η γέννηση ενός στίχου πρώτα και με βάση αυτόν να ακολουθήσει και η μουσική. Όμως συμβαίνει εξ΄ ίσου συχνά και το αντίθετο, δηλαδή να δημιουργήσουμε τη μουσική πρώτα και αυτή να μας εμπνεύσει, ώστε να μπει ο στίχος. Από τη στιγμή που ένα τραγούδι έτοιμο πια αρχίσει να ταξιδεύει στο κοινό, θεωρώ πως στη χώρα μας ειδικά προηγείται ο στίχος, από την άποψη ότι ως λαός δίνουμε σημασία στο λόγο. Άλλωστε το συναίσθημα ενός τραγουδιού φανερώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτά που εξιστορεί.
5. Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό όνειρο σας;
Το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό όνειρο μου δεν αφορά τόσο την προσωπική μου επιτυχία, όσο το να καταφέρω μέσα από τη μουσική μου να προβάλλω μια αισθητική που δεν είναι αυτή που κυριαρχεί, αλλά και να αναδείξω μουσικές που αξίζουν, τόσο ελληνικές όσο και άλλων χωρών. Και κυρίως θα ήθελα να δημιουργήσω ένα ακροατήριο το οποίο θα ακούει μουσική συνειδητά και θα αναζητεί καινούργια και ξεχωριστά πράγματα.
6. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει πλέον ο ψηφιακός κόσμος (πχ YouTube) στην προσέγγιση του κοινού;
Πλέον παίζει πολύ σημαντικό ρόλο μιας και όλοι σχεδόν είμαστε καθημερινά σε επαφή με όλα αυτά που μας παρέχει ο ψηφιακός κόσμος. Από την άλλη αυτό εμπεριέχει και τις δυσκολίες του και αυτό γιατί δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών, με αποτέλεσμα τόσο να αδυνατούμε να τις συγκρατήσουμε όλες, όσο και να φιλτράρουμε αυτές που πραγματικά αξίζουν. Ειδικά το τελευταίο είναι πολύ δύσκολο εφόσον όλες έρχονται από το ίδιο μέσον.
7. Πώς σχολιάζετε το φαινόμενο των τραγουδιστικών relaity shows;.
Από τη μια το κατανοώ απόλυτα διότι εκφράζει την προσπάθεια αλλά και την ελπίδα του κάθε ενός από εμάς να δραστηριοποιηθεί στο χώρο της τέχνης. Η προσωπική μου αίσθηση όμως, είναι ότι δημιουργούν την εντύπωση σε πολλούς ότι είναι εύκολο με λίγη δημοσιότητα να χτιστεί μια καριέρα, και ότι οι καλλιτέχνες αμείβονται αδρά, ενώ στην πραγματικότητα αυτή η δουλειά δε είναι για όλους, γιατί απαιτεί ταλέντο, εργατικότητα και μεθοδικότητα.
8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Θα ήθελα τον «Μεγάλο ερωτικό» του Μάνου Χατζιδάκι, τα «Τραγούδια για τους μήνες» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, την «Εκδίκηση της γυφτιάς» του Νίκου Παπάζογλου, το «Ξενοδοχείο» του Διονύση Σαββόπουλου, και το «The visit» της Loreena Mckennit. Όλοι αυτοί είναι αγαπημένοι δίσκοι που έχω στη συλλογή μου και με έχουν επηρεάσει πολύ.
9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Θα έπαιρνα μαζί μου τον Jacques Brel, τη Φλέρυ Νταντωνάκη, τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Βασίλη Τσιτσάνη! Θεωρώ ότι θα ήταν μια θαυματουργή τετράδα!
10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Οι πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου είναι αυτές που σχετίζονται με την αγάπη, για το λόγο αυτό θα τις έντυνα με το «Σ΄ αγαπώ», ένα υπέροχο τραγούδι σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους της Μυρτιώτισσας που εκφράζει με πολύ μεγάλη απλότητα αυτά που αξίζουν πραγματικά.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρεαλισμός ή ρομαντισμός, στις ζωές μας;
Και τα δύο είναι απαραίτητα. Χωρίς το ρομαντισμό η κατάθλιψη είναι βέβαιη, και αυτό γιατί η ζωή δεν είναι σε καμία περίπτωση μια διεκπεραιωτική διαδικασία και πρέπει να βρίσκουμε την ευκαιρία να ονειρευόμαστε συχνά. Από την άλλη ο ρεαλισμός είναι αυτός που μας προστατεύει από το να μην πληγωνόμαστε από καταστάσεις αλλά και μας υποδεικνύει το σωστό τρόπο για να διεκδικούμε τα θέλω μας.