Η συγγραφέας Φωτεινή Ναούμ *, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου “Μαίρη γκρι“.

1. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά τη νέα σας νουβέλα “Μαίρη γκρι”;

Πρόκειται για τη ζωή μιας μέσης, ευνοημένης κατά πολλούς γυναίκα, που ενώ φαινομενικά μοιάζει να έχει τα πάντα, δυσφορεί. Σύζυγος, μητέρα δύο παιδιών, εργαζόμενη, νιώθει πως μέσα στις απαιτήσεις της καθημερινότητας αλλά και τις προσδοκίες των σημαντικών της ανθρώπων, έχει χάσει τη θηλυκή φύση της. Την προσωπική χαρά της ζωής. Τον πνευματικό αλλά και σαρκικό έρωτα μαζί που αισθάνεται πως δεν λαμβάνει από τον άντρα της πια. 

Η νουβέλα είναι ένας εσωτερικός μονόλογος μιας γυναίκας που διεκδικεί ξανά τη θέση της στη ζωή κατά πως την επιθυμεί, χωρίς ωστόσο να θέλει να διαλύσει το γάμο της. Πρόκειται για μια εσωτερική πάλη που εξουθενώνει την ηρωίδα, ενώ παλεύει συνεχώς με το προσωπικό της δίλλημα. 

2. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της βασικής ηρωίδας;

Η Μαίρη είναι μια γυναίκα που μοιάζει συμβιβασμένη. Ικανοποιημένη. Μια συνεπής εργάτρια της καθημερινότητας. Ωστόσο μέσα της είναι ένα ηφαίστειο που βράζει. Έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή και να τα κάψει όλα. Είναι φύση ρομαντική που το κρύβει μέσα σε έναν απίστευτο κυνισμό. Δυναμική και κατά βάση ελεύθερη. Με μια δική της αίσθηση ελευθερίας που την αναζητά σε ερωτικές περιπτύξεις στο διαδίκτυο αλλά και στις φαντασιωσικές αναπολήσεις του μυαλού της. 

3. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;

Το ενδιαφέρον σε κάθε βιβλίο είναι ακριβώς αυτό. Ο διαφορετικός τρόπος που προσλαμβάνει κάνεις ένα ερέθισμα. Είμαι βέβαιη πάντως και αυτός δείχνουν τα παραδείγματα μέχρι σήμερα, πως ο αναγνώστης θα βρει σε πολλά σημεία τον εαυτό του. Χωρίς να ενοχλεί καθόλου να είναι άντρας. Είναι θέματα που μας ταλαιπωρούν εξίσου τα δυο φύλα. Αυτό το μπέρδεμα ανάμεσα στον έρωτα, τη φλόγα, τον συμβιβασμό και την αγάπη.

4. Πόση καταπίεση βιώνουν ακόμη οι γυναίκες και πώς αποτυπώνεται στο έργο σας;

 Η καταπίεση των γυναικών καλά κρατεί. Εκτός από όλα όσα είχε ήδη στο κεφάλι της, με τη χειραφέτηση ήρθαν να προστεθούν άλλα τόσα. Καμιά φορά σκέφτομαι πως πέρα από την ισότητα, το δικαίωμα στην ψήφο, στην εργασία, στο λόγο, δεν ξέρω τι άλλο έχουμε κερδίσει. Ή μάλλον, σίγουρα έχουμε κερδίσει. Το δικαίωμα να μην βολευόμαστε. Όπως ακριβώς η Μαίρη.

5. Τι φέρνει την ηρωίδα σας σε τέλμα και πώς αντιδρά;

Η αποξένωση με τον άντρα της. Η απομάκρυνση τους. Η παύση του ερωτικού σμιξίματος μεταξύ τους. Αυτό κατά κύριο λόγο είναι που την απομυζεί. Έρχεται η στιγμή που αυτό που αισθάνεται πραγματικά έρχεται σε πλήρη ρήξη με τα πρέπει. Η Μαίρη χρειάζεται έναν εραστή. Αν και δεν μου αρέσει η λέξη. Χρειάζεται έναν άντρα να την αγκαλιάσει και να την ποθήσει απ’ την αρχή. Να την συμβιβάσει και πάλι με το σώμα της που κάποιες φορές, έτσι ανέγγιχτο που είναι, μοιάζει να το μισεί.

6. Είναι η ζωή ένα “παιχνίδι” ατελείωτων συμβιβασμών;

Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό ακριβώς. Από τα παιδικά μας χρόνια κιόλας χρειάζεται να πετσοκόβουμε επιθυμίες, να συντηρούμε κάποιον καθωσπρεπισμό, τις πραγματικές μας επιθυμίες για να γίνουμε αρεστοί στους σημαντικούς μας άλλους. Στην οικογένεια πρώτα και αμέσως μετά σε έναν ευρύτερο κύκλο. Μεγαλώνουμε με τόσα πρέπει που φτάνει η στιγμή που οι ίδιοι γινόμαστε πιο σκληροί από όλους με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον εαυτό μας πολεμάμε μια ζωή.

7. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με την συγγραφή;

Ίσως το ότι δεν μου έφτανε μια ζωή. Ίσως η ευαισθησία μου. Ένας εσωτερικός λυγμούς που δεν σταματούσε αν δεν έπιανα το μολύβι. Ο ασύλληπτος κόσμος που προσπαθούσα με κάθε τρόπο να αιχμαλωτίσω. Να τιθασεύσω. Αμέσως μετά, έγινε εθισμός. Δεν είχα άλλο τρόπο να ζω. Για πάρα πολλά χρόνια υπήρξα βουτηγμένη μέχρι το κεφάλι μέσα στη γραφή. Τώρα, το έχω πιο ελεγχόμενο. Ίσως είμαι λίγο πιο χαρούμενη, ίσως να έγινα πιο χοντρόπετση, όπως και να χει, απεξαρτήθηκα. 

8. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο, στη συγγραφή ενός βιβλίου;

Ακόμη κι αν έχεις την καλύτερη ιδέα του κόσμου, ακόμη κι αν είσαι χαρισματικός γραφιάς, χωρίς πειθαρχία, χωρίς σκληρή δουλειά, δεν πας πουθενά. 

9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Οπωσδήποτε την Υγρή Πόλη που την έγραψα εγώ. Για κάποιο λόγο με ανακουφίζει και με ταξιδεύει. Μου κάνει το σκληρό να μοιάζει μαλακό.

Έπειτα το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Ντάρελ. Είναι η λογοτεχνική μου βίβλος, ανατρέχω σε αυτό από καιρό σε καιρό.

Θα έπαιρνα κάποιο βιβλίο ποίησης, ίσως του Σεφέρη

Τη  βρώμικη τριλογία του Γκουτιέρεζ και τέλος ένα οποιοδήποτε του Σκαμπαρδώνη. Αγαπώ τρελά τη γραφή του.

10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Θα διάλεγα τον Μπουκόφσκι. Κανείς δεν μου φαίνεται τόσο ειλικρινής όσο αυτός. Μπορεί και τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Ντάρελ οπωσδήποτε και τον Εμπειρίκο για να μου διαβάζει ποιήματα και να μου τραβάει ωραίες φωτογραφίες ☺

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Αν καταφέρεις να ισορροπήσεις ανάμεσα στα δυο, η ζωή είναι ένα πραγματικό θαύμα. Μοιάζει όντως απόσπασμα από βιβλίο. Έχω την αίσθηση πως έχω κατακτήσει αυτή την ισορροπία και το απολαμβάνω απίστευτα αυτό.

Σας ευχαριστώ θερμά.

* Η Φωτεινή Ναούμ γεννήθηκε τον Απρίλη του ’78 στην Κομοτηνή. Η σχέση της με τη γραφή υπήρξε πάντα καθοριστική στη ζωή της. Κατά καιρούς, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει ομάδες δημιουργικής γραφής, ενώ έχει εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα το βιβλίο. Έχει εκδώσει άλλα επτά βιβλία: Το κορίτσι με τα κόκκινα παπούτσια (Εκδοτική Θεσσαλονίκης, 2010), Ο διαχειριστής (Πολύτροπον, 2012, Κύφαντα,2019) Αποκαΐδια και βατόμουρο γλυκό, (Λιβάνης, 2013), Χωρίς παρελθόν (Λιβάνης, 2014), Γλυκά χαράζουν οι άγριες νύχτες, (Λιβάνης, 2016), Υγρή πόλη, (Διόπτρα, 2017), Η Ζέλντα έφυγε (Bell, 2021).