Η Δέσποινα Κασάπα * εξέδωσε το πρώτο της παιδικό παραμύθι και απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του CulturePoint.gr
Καλησπέρα σας !
Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δίνετε , να γίνει γνωστό το βιβλίο μου.
- Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;
Έμπνευση είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη, μια πνοή εντός, ένα φύσημα μέσα μας που θα δώσει ζωή σε μια σκέψη. Είναι αυτό το κάτι που μας οδηγεί στο μαγικό ταξίδι της δημιουργίας. Από την άλλη η σκληρή δουλειά αποτελεί την κινητήρια δύναμη της έμπνευσης. Για να είναι ένα έργο επιτυχημένο πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός έμπνευσης και σκληρής δουλειάς.
Όπως έλεγε και η Αγγλίδα συγγραφέας George Eliot ΄΄Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές ΄΄.
- Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;
Το παραμύθι μου΄΄ Βυθός ώρα μηδέν ΄΄γράφτηκε με πολλή αγάπη και μεράκι. Πραγματεύεται τον εκφοβισμό δοσμένο μέσα από τα ζωάκια του βυθού της θάλασσας .
Πριν χρόνια είχε πολιορκήσει το μυαλό μου η συγγραφή ενός παραμυθιού με θέμα τον εκφοβισμό. Είχαν γεννηθεί οι ήρωές του κι έμενε να πλεχτεί η ιστορία , η οποία είχε ήδη ξεκινήσει το ταξίδι της. Ως παιδαγωγός με πολλά χρόνια εμπειρίας στην εκπαίδευση παρατηρούσα στα σχολεία φαινόμενα εκφοβισμού. Ήθελα μέσα από το παραμύθι μου να περάσει στα παιδιά το μήνυμα. « Όχι στον εκφοβισμό – Μιλάω και δεν φοβάμαι »
Έμελλε λοιπόν να ολοκληρωθεί την περίοδο της πρώτης καραντίνας εν μέσω κορωνοϊού και να εκδοθεί τον Αύγουστο του 2020 από τις εκδόσεις Οσελότος.
- Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Η ενασχόλησή μου με τα παιδιά ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και η καθημερινή μου επαφή ήταν η αφορμή να ασχοληθώ με τη συγγραφή και ιδιαίτερα με τη συγγραφή παραμυθιού. Πιστεύω ότι το παραμύθι ψυχαγωγεί και διδάσκει τα παιδιά, αναπτύσσει τη φαντασία τους, συμβάλλει στη συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Μέσα από τους ήρωες του παραμυθιού, τα παιδιά διδάσκονται κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές και βρίσκουν λύσεις ώστε να αντιμετωπίζουν προβλήματα παρόμοια με των ηρώων τους.
- Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από το τελευταίο βιβλίο σας;
Τα λόγια της σοφής φώκιας : ΄΄ Να μιλάτε για ό,τι σας συμβαίνει , μην το κρατάτε μέσα σας ΄΄ γιατί μας οδηγεί στο σύνθημα – στάση ζωής : ΄΄Μιλάω και δε φοβάμαι΄΄ καθώς και οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος : ΄΄ Θα πρέπει αγάπη να΄χουμε τον κόσμο για ν΄ αλλάξουμε με καλοσύνη στην ψυχή αγαπημένοι μια ζωή. Γιατί η ζωή μας είναι ωραία μόνο αν είμαστε παρέα!
- Τα παιδιά είναι πιο “δύσκολοι” αναγνώστες από τους “μεγάλους;
Οι μικροί αναγνώστες είναι πιο απαιτητικοί από τους ενήλικες. Θα πρέπει ένα παραμύθι να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους από την αρχή ως το τέλος. Αυτό θα επιτευχθεί με τους ήρωές του παραμυθιού με τους οποίους τα παιδιά ταυτίζονται. Με την πλοκή του, με τον ελκυστικό τίτλο, την ελκυστική εικονογράφηση που σε ταξιδεύει , εξάλλου μια εικόνα χίλιες λέξεις. Με την μεγάλη ευανάγνωστη γραμματοσειρά , το κατανοητό λεξιλόγιο, την αντιστοιχία κειμένου εικονογράφησης και την εκφραστικότητα των ηρώων.
- Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Ένα βιβλίο είναι πολύ σημαντικό. Είναι η γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. Είναι ο σύνδεσμος της αναλογικής με την ψηφιακή εποχή. Ένα βιβλίο είναι ορατό, εύκολα προσβάσιμο από ένα ευρύ κοινό παντού , οποιαδήποτε ώρα. Έχει έντονα νοσταλγικό χαρακτήρα , είναι η μυρωδιά του έντυπου, η αίσθηση της αφής και το θρόισμα των σελίδων που γυρίζουν . Μία αίσθηση αναντικατάστατη.
- Πώς επιδρά ο υποχρεωτικός περιορισμός μετακινήσεων στη δημιουργικότητα ενός συγγραφέα;
Σίγουρα δεν επιδρά θετικά γιατί ένας συγγραφέας εμπνέεται από τα πάντα στην καθημερινότητά του. Ένα γέλιο ή ένα χάδι, μια συνομιλία μπορούν να μετατραπούν σε έμπνευση που με τη σειρά της θα δημιουργήσει κείμενο και ιστορίες.
Από την άλλη όμως, την περίοδο της καραντίνας υπάρχει περισσότερος χρόνος για συγγραφή . Όπως κι εγώ ολοκλήρωσα το παραμύθι μου την περίοδο της πρώτης καραντίνας.
- Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Από αυτά που είναι ήδη στη βιβλιοθήκη μου θα ξεχώριζα:
΄΄ Η Μικρά Αγγλία ΄΄ της Ιωάννας Καρυστιάνη, ΄΄Το χρώμα του φεγγαριού ΄΄της Αλκυόνης Παπαδάκη , ΄΄ Όλα σου τα μαθα μα ξέχασα μια λέξη΄΄ του Δημήτρη Μπουραντά κι από παραμύθια ΄΄Ο Μικρός Πρίγκηπας ΄΄ του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερί και φυσικά τον ΄΄Βυθό ώρα μηδέν΄΄ της Δέσποινας Κασάπα !!!
- Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Σίγουρα την Αγκάθα Κρίστι , τον Γιάννη Μαρή γιατί μου αρέσουν οι αστυνομικές περιπέτειες αλλά και έναν κλασικό “παραμυθά” τον Ιούλιο Βερν γιατί μου αρέσει το λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας.
- Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Για το συγκεκριμένο παραμύθι μου, θα διάλεγα το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά ΄΄ Ο Αχινός ΄΄ και ΄΄ Τα δέκα καβουράκια ΄΄του Δώρου Δημοσθένους.
- Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ρομαντικό. Όμως στην εποχή μας, αυτό έχει χαθεί. Οπότε για να “επιβιώσω” προτιμώ να κινούμαι κάπου ανάμεσα σε ρεαλισμό και ρομαντισμό, με διαφορετικές αναλογίες κάθε φορά ανάλογα με την περίσταση και την ιστορία. Πιστεύω ότι και τα δύο είδη από μόνα τους δεν με καλύπτουν. Ο ρεαλισμός γιατί είναι πολύ πεζός, κι ο ρομαντισμός γιατί τελικά δεν έχει και πολλή σχέση με την πραγματικότητα. Άρα μάλλον ένας συνδυασμός και των δύο είναι το καλύτερο!!!
- Δέσποινα Κασάπα γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στον Άλιμο. Είναι εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά και φοίτησε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών ΕΚΠΑ. Μετεκπαιδεύτηκε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή κι εξειδικεύτηκε στα παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες. Επίσης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και είναι κάτοχος μάστερ στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Από το 2010 είναι Διευθύντρια στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εκπαιδευτικές δράσεις του Δήμου Αλίμου για το περιβάλλον, την ανακύκλωση, το θέατρο, τον εθελοντισμό. Η αγάπη της για τα παιδιά την ώθησε να ασχοληθεί με το παιδικό παραμύθι. Θεωρεί ότι το παραμύθι αναπτύσσει τη φαντασία του παιδιού, συμβάλλει στη συναισθηματική του ανάπτυξη, στην κοινωνικοποίησή του, ενώ ταυτόχρονα ψυχαγωγεί και διδάσκει. Μέσα από τους ήρωές του, το παιδί διδάσκεται κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές και βρίσκει λύσεις ώστε να αντιμετωπίζει προβλήματα παρόμοια με των ηρώων του. Πιστεύει πως η ζωή είναι ένα παραμύθι γεμάτη χαρές, αγωνία, εκπλήξεις, στενοχώριες, αποχωρισμούς μα κι ευχάριστες στιγμές
