Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Ένας κόσμος σε μετά-βαση. Ένας κόσμος σε μετά-λλαξη. Ένας κόσμος σε μετά-πτωση. Ένα ριγέ συμπάν υποκρισίας σε όλο του το μεγαλείο. Αυτό είναι το συμπέρασμα αν συνδυάσεις δυο φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα. Από τη μια, η ανακοίνωση της μετεξέλιξης του facebook και όλων των άλλων εφαρμογών που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα που ανήκουν στον ίδιο όμιλο. Από την άλλη, ένας χορογράφος – influencer… “μεταρρυθμίζει” την εμφάνιση μας, θέτοντας τα δικά του (ποιος ενδιαφέρεται, άραγε;) όρια και απαιτήσεις;
Δυο γεγονότα στα αντίθετα άκρα της ψηφιακής σημαντικότητας, ίσως όμως και δύο σημάδια των καιρών με αμοιβαία επιδραστικότητα.
Ο ηλεκτρονικός κόσμος οδεύει ταχύτατα στην πλήρη εικονική αναπαράσταση των ζωών μας. Οι συνήθειες του παρελθόντος αντικαθιστούνται, η μια μετά την άλλη, με πλασματικές αναπαραγωγές. προσφέροντας μια ευκολία χρήσιμη ως ένα επιπρόσθετο εργαλείο, που καταντά όμως σχεδόν εμμονική, μέχρι και εθιστικά ελεγκτική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σχηματοποιούνται και προβάλλονται εντονότερα, νέες συμπεριφορές, νέες νοοτροπίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η περίπτωση του προσώπου που απασχόλησε τις τελευταίες μέρες την επικαιρότητα με την αυθάδεια του σεξισμού του και την μετέπειτα θεατρινίστικη ερμηνεία εξιλέωσης με δήθεν αυτοθυσιαστικές τάσεις.
Σε άλλους, “ξεπερασμένους” καιρούς, ελάχιστη σημασία θα δίναμε στα λεγόμενα του.
Ας έβρισκε διαφορετικούς, πιο εμπνευσμένους τρόπους, να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Ίσως να μην έβρισκε καν το χώρο για την προβολή των απόψεων του παρά μόνο σε περιθωριακά μέσα και trash εκπομπές, Σήμερα, η κάθε ηλιθιότητα αναπαράγεται από ανάλογου βεληνεκούς εγκεφάλους σε κλάσματα δευτερολέπτου αποδίδοντας στην ανοησία πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από όση της αρμόζει.
Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι αντί να αδιαφορήσουμε, προσπαθώντας να αντιτάξουμε τη λογική απέναντι στη βλακεία, παίζουμε άθελα μας το δικό του παιχνίδι. Στρέφουμε πάνω του τον μεγεθυντικό φακό του σχολιασμού, λες και πρόκειται για κάποια εξέχουσα προσωπικότητα με λόγο που επηρεάζει τις μεγάλες μάζες.
Ο meta – κόσμος πρέπει να βρει έναν τρόπο να αντιστοιχίζει την υπαρκτή αξία, που αποκτάται με κόπο και αοοδεδειγμένες επιτυχίες, και την ψηφιακή παρουσία μιας υποτιθέμενης αυθεντίας που δεν στηρίζεται σε κανένα απτό διαπιστευτήριο. Αλλιώς το επίπλαστο νέο σύμπαν θα καταργήσει όλα τα μέτρα και τα σταθμά αξιοσύνης, καθιστώντας, με δικιά μας έμμεση υπαιτιότητα, ισότιμο μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι τους αυτοαναγορευόμενους… επηρεαστές!
