Αδημοσίευτο ποίημα του Αριστομένη Λαγουβάρδου

Mύρο απαλό

Μύρο απαλό που η ροδαριά αφήνει,

μ’ αγγίζεις στο μυαλό και στην καρδιά μου.

Κι’ ως γέρνει γλυκά ολόγυρά μου

η νύχτα, ο πόθος ανθούς δίνει.

Και ξάφνου στην αργή πηχτή γαλήνη,

ένα λαφρύ περπάτημα μπροστά μου,

τη χλόη ανελά. Ω χαρά μου!

Κι’ ένα νυχτάστρι το ματάκι κλείνει.

Έλα! Η δυνατή αγάπη θα σε ράνει,

θα σε ποτίσει η ομορφιά η ίδια

κι’ η μοίρα η ξελογιάστρα θα μοιράνει ,

της ψυχής τα τρυφερά παιχνίδια.

Να σ’ αγαπήσω η μοίρα μου το γράφει.

Σε λαχταρώ σαν διψασμένο ελάφι.