Ποιήματα του ετερώνυμου Ρικάρντο Ρέις – Φερνάντο Πεσσόα

Αμέτρητοι μέσα μας κατοικούν.
Αν σκεφτώ ή αισθανθώ κάτι, αγνοώ
Ποιος είναι αυτός που σκέφτεται ή αισθάνεται.
Είμαι ο τόπος μόνο
όπου σκέφτηκε ή αισθάνθηκε.

Ψυχές περισσότερες από μία έχω.
Περισσότερα εγώ απ’ το εγώ το δικό μου.
Υπάρχω εν τούτοις,
Αδιάφορος για όλους.
Τους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω.

Διασταυρωμένες οι παρορμήσεις
Αυτού που νιώθω ή δε νιώθω
Για το ποιος είμαι ερίζουν.
Τις αγνοώ. Τίποτα δεν υπαγορεύουν
Στο εγώ που γνωρίζω: εγώ γράφω.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δεν θέλω να θυμάμαι, ούτε να με ξέρω.
Περιττή η προσπάθεια τους εαυτούς μας να δούμε.
Ας χαμογελάσουμε που ζούμε
Η ζωή αρκετά γεμάτη είναι.

Όσο ζούμε, η ώρα ζει.
Σ’ αυτό που ζούμε, πεθαίνει
Και φεύγει μαζί μας.
Και μαζί της φεύγουμε κι εμείς.

Αν το να ξέρεις, δεν αξίζει να το ξέρεις
(Χωρίς δύναμη, τι αξίζει η γνώση;)
Καλύτερη ζωή είναι η ζωή
Που διάρκεια χωρίς μέτρημα έχει.