Και όμως μεγάλωσα – Σπύρος Ποδαράς

Τα όνειρά μου θα είναι πάντα τα ίδια με αυτά που έκανα σαν παιδί.

Πάντα ονειρευόμουν.
Να μην μεγαλώσω καθόλου.

Να μην σταυρώσω κανέναν θεό.

Να μην αφήσω ασυγχώρητο κανέναν συγχωρεμένο από αυτόν.

Να μην μισήσω κανέναν άνθρωπο.

Να μην πληγώσω κανέναν εχθρό μου.

Να μην κλάψω ποτέ με αιτία το άδικο.

Να μην αφήσω μέρα χωρίς να αγαπήσω.

Να μην αφήσω τα χέρια μου να κτυπήσουν άνθρωπο και ζώο.

Να μην αφήσω τα μάτια μου αγέλαστα.

Να μην αφήσω ποτέ η ηδονή μου να γίνει οδύνη.

Να μην χάσω ποτέ μα ποτέ την ελπίδα μου για τον άνθρωπο.

Να μην φοβηθώ ούτε την ζωή ούτε τον θάνατο.

Να μην κοιτάξω την ανατολή σαν να είναι η δύση.

Να μην κοιμηθώ ποτέ με άδεια την αγκαλιά μου.

Να μην δωρίσω ποτέ την συνείδηση μου στην εξουσία της γλώσσας μου.

Να μην αφήσω ατελείωτο μολύβι.

Να μην αφήσω την ποίηση ορφανή.

Το μόνο όνειρο που δεν πέτυχα είναι ότι μεγάλωσα.