Ελένη Αράπη

Ά! Να το ξέρετε.
Η γυναίκα είναι θρησκεία.
Κι ο άντρας-
Ώ! Τι υπέροχο μήλο!

Ο ποιητής

Τη μουσική των αγρών
τον παρθενικό υμένα
των λέξεων
την αγριόγατα γυμνή
με τα λυμένα μαλλιά
το πέπλο
οργωμένο από δόντια
τη νυχιά που
στάζει ρετσίνι
υγραίνει το χώμα
τα ερωτικά κουφέτα που
καρφώνει η φύση
από στόμα σε στόμα
την ανατριχίλα
αναμένει.

Σκαρί

Στέκεις ανέγγιχτο χρόνια
προσκυνητής στο μουράγιο
να σε γλείφει η θάλασσα.
Έρωτες θύελλες καταιγίδες
τηλέφεια τραύματα.
Τώρα πια είμαι σίγουρη
δε φταίει η θάλασσα
η στεριά είν’ η γάγγραινα
η στασιμότητα οξειδώνει.
Ίσως γι’ αυτό να αγαπώ
τα οξειδωμένα σκαριά.
Αν δεν έχεις σκουριά
θεραπεία καμιά.
«Ο τρώσας και ιάσεται».