Τα Χαϊκού είναι μικρά ποιήματα που πρωτοεμφανίστηκαν στην Ιαπωνία. Περιγράφουν μια στιγμή του χρόνου, δημιουργούν μια εικόνα. Οι εποχές, τα χρώματα, η φύση κατέχουν σημαντική θέση. Η εικόνα που δημιουργεί ένα Χαϊκού αποκαλύπτει πώς νιώθει ο δημιουργός του. Ο Σεφέρης είναι ένας από τους Έλληνες ποιητές που ασχολήθηκαν με τα Χαϊκού.

1. Satomura Soha: (;-1602)

“πού να βρω ένα πινέλο

να ζωγραφίζει τα άνθη της δαμασκηνιάς

με όλο τους το άρωμα!”

2. Kobayashi Issa: (1763-1827)

“Ζούμε σκαρφαλωμένοι στη σκεπή

της κόλασης για να δούμε τα λουλούδια.”

3. Yosa Buson: (1716-1783)

“πάνω στην καμπάνα του ναού

κάθισε μια πεταλούδα

και ήσυχα κοιμάται

τι χαρά, το καλοκαίρι

να διασχίζεις ξυπόλητος το ποτάμι

κρατώντας τα πέδιλα στα χέρια!”

4. Μοναχός Ρυοκάν: (1757-1831)

“ο κλέφτης

μου άρπαξε τα πάντα, εκτός

απ’ το φεγγάρι στο παράθυρό μου”

5. Σουγκιγιάμα Σαμπού: (1647-1732)

“τα μικρά που θα τον περιμένουν

καθώς ο κορυδαλλός

πετάει ψηλά!

είμαι σίγουρος:

θα κρυώσω τόσο αργά που περπατάω

για ν’ απολαύσω το χιόνι”

6. Ταχιμπάνα Χοκούσι: (;-1718)

“στάχτη η καημένη μου η καλύβα

αλλά πιο πέρα, πανέμορφες

οι ανθισμένες κερασιές

ομπρέλες

πόσες να πέρασαν

τούτη τη χιονισμένη τη βραδιά;”