Γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Πόσες φορές δεν έχουμε δει τα όνειρά μας να χανονται στο πέρασμα της ζωής μας;
Πόσα χρονικά διαστήματα δεν πέρασαν από δίπλα μας, με στόχο να δούμε και να ενθαρρύνουμε τα δικά μας θέλω και να πραγματοποιήσουμε τα δικά μας όνειρας
Πόσα όνειρα δεν έμειναν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μας, χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τη φθορά της ύλης μας τόσο, όσο και τη δολιοφθορά των καταστάσεων που κληθήκαμε να ζήσουμε, ακόμα και να προσπεράσουμε;
Πόσα εντάλματα δεν κληθήκαμε να αντισταθμίσουμε και να δρομολογήσουμε σε οδούς νομικής κατευθυντήριας διεύθυνσης, με αντιλήψεις και σκιαγραφήσεις οδών, λεωφόρων,τιμιότητας και θαλπωρής της ψυχής μας, με σκοπό και έναυσμα, να αντιληφθούμε και να ανταποκριθούμε στις βλέψεις μας και στις προβλέψεις μας!
Πόσα καλοκαιράκια δεν περάσαμε με το να ατενίζουμε τις ακροθαλασσιές μας και τις πορείες της σκέψης μας, αφημένες και ποτέ παρατειμένες, στις ροές και στις κλίσεις των υδάτων μιας νηνεμίας ή μιας θαλασσοταραχής;
Πόσα βράδια δε σταθήκαμε να κοιτούμε την απεραντοσύνη του γαλάζιου που ενώνεται με του ουρανού το μεγαλείο του στερεώματός του, χωρίς να βγάζουμε μιλιά, ώστε να δρομολογομούμε και στελεχώνουμε τα δικά μας κριτήρια και εφαλτήρια ζωής και πραγματογνωμοσύνης της;
Πόσα ξενύχτια δεν ηγήθηκαν των ακάμματων πορειών των νυχτιών εκείνων που δε θέλαμε να τελειώσουν με τίποτα, αρκεί να βρίσκαμε τρόπους και να μην εφευρίσκαμε άλλους, ξένους προς εμάς και τα στάδια που θέλαμε να διεξάγουμε και να προωθήσουμε, με συστατικά καρδιακής και ψυχικής ηρεμίας και γαληνευσης αυτής;
Πόσες θέσεις και διαθέσεις δεν αλλάξαμε ,μα δεν μεταλλάξαμε τις στάσεις και τις προτάσεις μας, παρά εξακολουθούμε να δρούμε και να αντιδρούμε με προβλέψεις και με βλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον.
Ένα αύριο που θα στοιχειοθετήσει και θα ορθοποδήσει το παρόν μας , με σκέπαστρο το είναι μας και με θόλο, τον απλό και εξειδικευμένο τρόπο αντίληψης και προσέγγισης θεμάτων και γεγονότων υπέρ του συμφέροντός μας ,χωρίς δόλο και κακία.
Πριν να ναι αργά, ανταμώσετε το ταίρι των ονείρων σας, εκείνο που θα σας κάνει να δείτε τη ζωή μ άλλο μάτι και να νιώσετε την ελπίδα να γεμίζει τις ψυχικές αδυναμίες και απουσίες τους ίσως.
Πριν να ναι αργά.
Πόσες φορές δεν έχουμε δει τα όνειρά μας να χανονται στο πέρασμα της ζωής μας?
Πόσα χρονικά διαστήματα δεν πέρασαν από δίπλα μας, με στόχο να δούμε και να ενθαρρύνουμε τα δικά μας θέλω και να πραγματοποιήσουμε τα δικά μας όνειρα;
Πόσα όνειρα δεν έμειναν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μας, χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τη φθορά της ύλης μας τόσο, όσο και τη δολιοφθορά των καταστάσεων που κληθήκαμε να ζήσουμε, ακόμα και να προσπεράσουμε;
Πόσα εντάλματα δεν κληθήκαμε να αντισταθμίσουμε και να δρομολογήσουμε σε οδούς νομικής κατευθυντήριας διεύθυνσης, με αντιλήψεις και σκιαγραφήσεις οδών, λεωφόρων, τιμιότητας και θαλπωρής της ψυχής μας, με σκοπό και έναυσμα, να αντιληφθούμε και να ανταποκριθούμε στις βλέψεις μας και στις προβλέψεις μας!