Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όπως μας τα παραδίδουν οι αρχαίοι συγγραφείς ή άλλες προφορικές παραδόσεις. Να δούμε την ιστορία όλων αυτών των λαών και αν πραγματικά είναι έτσι όπως αναφέρουν οι παραδόσεις αυτές…

Ο Όμηρος στα Έπη του, κυρίως στην Ιλιάδα, αναφέρει τους Έλληνες, που πήραν μέρος στον πόλεμο εναντίον της Τροίας, με τρία διαφορετικά ονόματα: Αχαιοί, Δαναοί και Αργείοι.. Γιατί την εποχή εκείνη δεν είχαν τη σημερινή ονομασία.. Μάλιστα το όνομα Αχαιοί το χρησιμοποιεί 598 φορές.. Το όνομα «Έλληνες», στα ομηρικά χρόνια, δεν αντιστοιχούσε, παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη περιοχή Φθία στο νοτιοανατολικό άκρο της Θεσσαλίας, το οποίο είχε ως βασιλιά του τον Αχιλλέα, γιο του Πηλέα. Οι Έλληνες αυτοί, είναι πιο γνωστοί σε μας με το όνομα Μυρμιδόνες. Την εποχή του τρωικού πολέμου δεν είχαν έρθει ακόμα οι Δωριείς, οι οποίοι κάνουν την εμφάνισή τους στην νότια Ελλάδα προερχόμενοι από το βορρά, λίγα χρόνια μετά τα τρωικά..

Κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. επικρατούσε το όνομα «Πανέλληνες» και από εκεί αργότερα αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες.

Ως πρώτοι κάτοικοι στην ηπειρωτική Ελλάδα, με κέντρο την Αρκαδία της Πελοποννήσου, αναφέρονται οι Πελασγοί. Στο Αιγαίο οι Αιγαίοι ή συγγενικά φύλα με τους Αιγαίους της Κρήτης, η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές και τα ευρήματα, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, στο νησί και στην Αίγυπτο, πρέπει να κατοικήθηκε περί το 3400 π.Χ. Μερικοί μάλιστα θεωρούν ότι η Κρήτη είχε κατοικηθεί από το 6000 π.Χ. Αυτό το στηρίζουν στα διάφορα ευρήματα στις αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.. Γνωστά φύλα που έζησαν στα νησιά του Αιγαίου, αναφέρονται οι Λέλεγες, οι Κάρες, οι Λυδοί, οι Φρύγες κ.ά. που, όπως θα δούμε, ανήκαν στην ίδια φυλή.

Στην εποχή του Μίνωα οι Κρήτες κυριαρχούσαν στα νησιά του Αιγαίου, κυρίως στις Κυκλάδες..

Ο εκπληκτικός ΚρητοΜινωικός πολιτισμός έχει την αρχή του από το 3000 π.Χ. τουλάχιστον, που προκαλεί το θαυμασμό του σημερινού κόσμου. Σ’ αυτόν περιλαμβάνεται και ο πολιτισμός στις Κυκλάδες και τα άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως ο προηγμένος πολιτισμός της Σαντορίνης (αρχαία Θήρα), που κάθε μέρα η αρχαιολογική σκαπάνη μας αποκαλύπτει τα μυστικά αυτού του πανάρχαιου πολιτισμού… Φαίνεται πως τόσο στη Θήρα, όσο και στην Κρήτη οι δυο αυτοί προϊστορικοί πολιτισμοί, αναπτύχθηκαν σε συνθήκες ειρήνης μέχρι πριν την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, έγινε μεταξύ του 1627 και 1600 π.Χ. με πιθανή χρονολογία το 1614 π.Χ. περίπου και όχι το 1500 με 1450 π.Χ. που ξέραμε μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Η Θήρα καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της πριν την έκρηξη του ηφαιστείου. Φαίνεται πως είχαν προβλέψει την μεγάλη έκρηξη. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κατά τις ανασκαφές που έγιναν και συνεχίζονται, δεν βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί. Η Κρήτη, όμως, υπέστη μεγάλο πλήγμα από τα συνεχόμενα γιγαντιαία παλιρροϊκά κύματα που έφταναν στα βόρεια παράλια με συχνότητα 30 λεπτά το καθένα και ύψος 30 μέτρα.. Ο πολεμικός και εμπορικός στόλος καταστράφηκε ολοσχερώς. Ολοκληρωτική ήταν η καταστροφή και στις βόρειες και ανατολικές ακτές της Κρήτης.. Πολλοί άνθρωποι πνίγηκαν προσπαθώντας να βοηθηθούν από τα αλλεπάλληλα φονικά παλιρροϊκά κύματα.. Φαίνεται πως τα ανάκτορα, καθώς και πόλεις ή χωριά στην καρδιά του νησιού έμειναν σχεδόν ανέπαφα. Τα νότια και δυτικά παράλια του νησιού φαίνεται ότι δεν επηρεάστηκαν καθόλου. Σιγά, σίγα το νησί επανήλθε σε κανονικούς ρυθμούς, αλλά η άμυνα του ήταν βαριά πληγωμένη.

Η Κρήτη μετέπειτα υπέστη και άλλες καταστροφές από μεγάλο ή μεγάλους σεισμούς.. Πολλοί κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί και αναζήτησαν άλλους τόπους για να ζήσουν, όπως Μικρά Ασία, Μέση Ανατολή (γνωστή είναι η ιστορία που μιλάει για τους λαούς που ήρθαν από τη θάλασσα και εισέβαλαν στην Αίγυπτο, στο Δέλτα του Νείλου, προερχόμενοι, δηλαδή, από τη Μεσόγειο θάλασσα). Δεν αποκλείεται αυτοί οι λαοί να ήταν Κρήτες που για άγνωστους λόγους εγκατέλειψαν την Κρήτη και πήγαν προς την Αίγυπτο και άλλα μέρη της Ανατολής..

Έτσι, όταν, περί το 1450 π.Χ. αποβιβάστηκαν στην Κρήτη οι Μυκηναίοι (Αχαιοί), την κατέλαβαν πολύ εύκολα και προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές. Το ανάκτορο της Κνωσού καταστράφηκε οριστικά από μεγάλη πυρκαγιά περί το 1350 π.Χ. Οι Αχαιοί επηρεάστηκαν βαθιά από τον μινωικό πολιτισμό, κάτι που φαίνεται στην κατασκευή των ανακτόρων στις Μυκήνες, της Τίρυνθας, της Πύλου και των υπολοίπων. Ο Πολιτισμός των Αχαιών φέρει το όνομα Μυκηναϊκός πολιτισμός από την πρωτεύουσά τους Μυκήνες όπου εκεί υπήρχε το αχαϊκό κέντρο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Μυκηναϊκός πολιτισμό εξαπλώθηκε και κυριάρχησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στα νησιά του Αιγαίου, την Μικρά Ασία, την Κύπρο, καθώς και σε άλλες ανατολικές περιοχές..

Η κυριαρχία των Αχαιών κράτησε 1000 χρόνια περίπου..

Προφανώς μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν στην αρχή οι Αχαιοί στην Κρήτη, ακολούθησε γρήγορα η συμφιλίωση και η ειρηνική συνύπαρξη. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από τους στίχους της ραψωδίας τ 172 – 179 στην Οδύσσειας, που θα δούμε πιο κάτω. Αρκετά αργότερα, κατά το 1000 με 800 π.Χ., η Κρήτη δέχεται νέους εισβολείς.. Αυτή τη φορά είναι οι Δωριείς, που ήταν τραχείς και πολεμικός λαός και κατέλαβαν το νησί με σχετική ευκολία.. Ως φαίνεται και εδώ, οι λαοί που υπήρχαν στην Κρήτη συμφιλιώθηκαν με τους Δωριείς και έζησαν ειρηνικά…

Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Κρήτες συμμετείχαν στον τρωικό πόλεμο (1200 π.Χ. περίπου) με 80 πλοία και με αρχηγό τους τον Ιδομενέα.. Αποτελούσε άραγε μέρος του ελληνικού κόσμου ο Κρητικός πληθυσμός ή πήραν μέρος, επειδή ήταν υπόδουλοι των Μυκηναίων.? Μάλλον το πρώτο ισχύει.. Αυτό συμπεραίνεται από όσα μας αναφέρει ο Όμηρος, ο οποίος στην Οδύσσεια, παρουσιάζει την Κρήτη να κατοικείται αρμονικά από πολλά ελληνικά φύλα, μεταξύ των οποίων και οι Μυκηναίοι (Αχαιοί)…

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι Κάρες είχαν έρθει στην ηπειρωτική Ελλάδα από τα νησιά της Μικράς Ασίας (εννοεί, βεβαίως, τα νησιά του Αιγαίου, που είναι κοντά στα παράλια της Μ. Ασίας). Οι παραδόσεις αναφέρουν ότι οι Κάρες και οι Λέλεγες κατοικούσαν ίσως στη Λοκρίδα, τη Βοιωτία, την Εύβοια, την Ακαρνανία, τη Θεσσαλία, Τριφυλία, Μεσσηνία, Λακωνία, στις Κυκλάδες και Μικρά Ασία…

ΟΙ Παρακάτω στίχοι από τη ραψωδία (τ) της Οδύσσειας του Ομήρου είναι πολύ κατατοπιστικοί για το τι συνέβαινε τα πανάρχαια χρόνια στην Κρήτη:

Στη μέση του θαμπού γιαλού ένα νησί ‘ναι η Κρήτη όμορφη και πολύκαρπη και θαλασσοκλεισμένη, πόχει κατοίκους άπειρους κ’ έχει χωριά ενενήντα.
Κάθε λαός κι’ η γλώσσα του. Των Αχαιών τα γένη, κι’ οι Κρητικοί λεοντόκαρδοι κι’ άξιοι Κυδωνιάτες, κι’ των Δωριέων τρεις φυλές, κι’ οι Πελασγοί λεβέντες.
Πόλη μεγάλη είν’ η Κνωσό της Κρήτης όπου ο Μίνως του Δία συνομιλητής βασίλευε εννιά χρόνια.

(Οδύσσεια τ 172 – 179)

Προφανώς, οι παραπάνω στίχοι δεν αναφέρονται στα χρόνια του τρωικού πολέμου, αφού οι Δωριείς, όπως είπαμε, εμφανίζονται στον ελληνικό χώρο περί το 1100 π.Χ. και στην Κρήτη μεταξύ του 1000 με 800 π.Χ. Δηλαδή, 100 με 200 και πλέον χρόνια μετά τα γεγονότα της Τροίας (1200 π.Χ. περίπου). Ίσως εδώ να πρόκειται για νεότερη προσθήκη στην Οδύσσεια.. Σε κάθε περίπτωση, αν είναι στίχοι του Ομήρου, τότε ο επικός μας ποιητής αναφέρει τι συνέβαινε την περίοδο που οι Δωριείς είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Κρήτη ή στη δική του εποχή (8ος αιώνας π.Χ.)…

Εκείνο που γίνεται φανερό από τους στίχους αυτούς είναι ότι στην Κρήτη κατοικούσαν αρμονικά οι περισσότερες φυλές που αποτέλεσαν το ελληνικό έθνος.. Επίσης, την εποχή εκείνη η Κρήτη ήταν πυκνοκατοικημένη και πως κάθε φυλή μιλούσε τη δική της γλώσσα.. Σε ό,τι αφορά τους Κρήτες, ο επικός μας ποιητής τους αναφέρει με την ονομασία Ετεοκρήτες που σημαίνει «γνήσιοι Κρήτες», δηλαδή λαός αυτόχθων.

Το ίδιο αναφέρουν οι πανάρχαιες πηγές και υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί και ερευνητές για τους Πελασγούς.. Ότι, δηλαδή, ήταν λαός αυτόχθων.. Τόσο οι παραδόσεις, όσο και οι αρχαίοι συγγραφείς μας παραδίδουν διάφορες περιοχές ως αρχική κατοικία τους…

Σύμφωνα με την Αρκαδική παράδοση, οι Πελασγοί ήταν αυτόχθονες και αρχικά ζούσαν στην Αρκαδία.

Από εκεί κατέλαβαν ολόκληρη την Πελοπόννησο και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σε όλα τα μέρη της ελληνικής επικράτειας, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένα τα σύνορα της.. Οι έρευνες απέδειξαν ότι η εξάπλωση αυτή των Πελασγών επεκτάθηκε και σε άλλα μέρη εκτός Ελλάδος, όπως στην Μικρά Ασία, Κύπρο, Ετρουρία ή Τυρρηνία (χώρα που βρισκόταν σχεδόν στο κέντρο της Ιταλικής χερσονήσου), Κρήτη, ακόμα και στις ακτές της Βορείου Αφρικής, όπως Λιβύη και Κυραναϊκή.. Επίσης, Ελλήσποντο, Τροία, Εύξεινο Πόντο, Σικελία και Βαλκάνια. Οι περισσότερες πηγές θεωρούν ως παλαιότερους κατοίκους της Ελλάδος τους Πελασγούς, ακόμα και από τους Κρήτες… Δεν αποκλείεται να υπήρξαν την ίδια εποχή..

Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι μακρινοί πρόγονοι των Ελλήνων είναι οι Πελασγοί ή όταν ήρθαν και τα άλλα κυρίως ελληνικά φύλα ( Ίωνες, Αχαιοί, Αιολείς και Δωριείς) αναμείχτηκαν με τους Πελασγούς και όλα αυτά τα φύλα αποτέλεσαν τους σημερινούς Έλληνες..!! Πάντως οι πανάρχαιες Ελληνικές παραδόσεις, όπως λέμε παραπάνω, αναφέρουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι της ηπειρωτικής Ελλάδος ήταν οι Πελασγοί…

Πολλοί ιστορικοί, καθώς και άλλοι ερευνητές, ισχυρίζονται, πως από αυτούς κατάγονται και τα μεταγενέστερα φύλα (Ίωνες, Αχαιοί, Αιολείς και Δωριείς και δεκάδες άλλα). Το συμπέρασμα αυτό το βγάζουν από τις αρχαίες πηγές, καθώς και τα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως κατά τις ανασκαφές που έχουν γίνει σε διάφορα μέρη της Ελλάδος…

Το πελασγικό έθνος ήταν πολύ μεγάλο και κατά τον διασκορπισμό του σε άλλα μέρη, πήραν άλλα ονόματα, με τα οποία εμφανίστηκαν όταν επέστρεψαν πάλι στη γη των προγόνων τους.. Γι’ αυτό οι μελετητές θεωρούν πως όλα αυτά τα φύλα ήταν συγγενικά με τους Πελασγούς. Για το λόγο αυτό, προφανώς, οι περισσότεροι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αναφέρονται στους Πελασγούς, μερικοί από τους οποίους υποστηρίζουν ότι, πράγματι, οι μακρινοί πρόγονοί μας ήταν οι Πελασγοί..! Οι ομάδες, λοιπόν, των Πελασγών που κατοίκησαν άλλες περιοχές, εκτός του ελληνικού χώρου, επέστρεψαν στην Ελλάδα με άλλα ονόματα…

Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό «ΗΛΙΟΣ», έκδοσης αρχές του 1950, στον τόμο 15, στη σελίδα 691 γράφει επί λέξει τα εξής για τους Πελασγούς: «Είναι οι παλαιότατοι κάτοικοι της Ελλάδος. Γενική ονομασία των ελληνικών φύλων κατά τους προϊστορικούς χρόνους…» Μαρτυρίες για τους Πελασγούς έχουμε από τον Όμηρο ακόμα. Ο επικός μας ποιητής αναφέρει πως οι Πελασγοί κατοικούσαν στην αρχή γύρω από το Μαντείο της Δωδώνης και από εκεί ξαπλώθηκαν στη Θεσσαλία, Λοκρίδα, Βοιωτία, Αττική και Πελοπόννησο, Κρήτη, Μικρά Ασία και πολλά άλλα μέρη.. Στην Ιλιάδα, παρουσιάζει τον Αχιλλέα να προσεύχεται στο Δωδωναίο Δία ως τον αρχέγονο θεό των Πελασγών..! Επίσης ο Όμηρος, στην Ιλιάδα, αναφέρει ότι οι Πελασγοί της Λάρισας (πόλη της Θράκης) ήταν σύμμαχοι των Τρώων…

Ο Αριστοτέλης, στο έργο του «ΜΕΤΕΟΡΟΛΟΓΙΚΑ», ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Μάλιστα, αναφέρει και έναν κατακλυσμό (προφανώς εννοεί τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), που έγινε τα πανάρχαια χρόνια μεταξύ Δωδώνης και του Αχελώου ποταμού και αποκαλεί τη γη αυτή ως κατοικία των Σελλών που καλούνται και Γραικοί και τώρα Έλληνες («πρώτον μεν Γραικοί νυν δε Έλληνες»). Ονομάστηκαν δε Γραικοί από τον ήρωα Γραικό, που ήταν γιος του Δία και της Πανδώρας…

Δεν ξέρω αν είχε υπόψη του τις αναφορές του Ομήρου ή αν ο κορυφαίος φιλόσοφος εννοεί τους Σελλούς, από τους οποίους, κατά πολλούς, ετυμολογείται η ονομασία Έλλην, Έλληνες….

Επίσης και ο Πτολεμαίος αποκαλεί την Ήπειρο «Αρχέγονη Ελλάδα»…

Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως οι Γραικοί δεν αποτελούσαν παρά μόνο μια μικρή φυλή που αργότερα μετανάστευσε στη Θεσσαλία, στην περιοχή Φθία και αυτούς ονομάζει ο Όμηρος Έλληνες, που πήραν μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας με αρχηγό τον βασιλιά τους Αχιλλέα.

Ο Ησίοδος, που είναι λίγο νεότερος από τον Όμηρο, μας πληροφορεί πως ο Πελασγικός λαός ζούσε αρχικά στην περιοχή της Αρκαδίας και είχε ως γενάρχη του και βασιλιά τον Πελασγό, που ήταν και αυτός αυτόχθων και πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας.. Σύμφωνα με το μύθο, ο Πελασγός, γιος του Δία, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αναδύθηκε από τη Γη και έγινε έτσι γενάρχης των ανθρώπων..! Επίσης, ο ιστορικός Έφορος δέχεται ότι οι Πελασγοί ξεκίνησαν από την Αρκαδία και επικράτησαν σε ολόκληρη την Ελλάδα.. Ο Ηρόδοτος και ο Στράβων γράφουν πως οι Πελασγοί ήταν αυτόχθονες που δεν μετακινήθηκαν ποτέ.. Επίσης ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι Αθηναίοι ήταν πελασγικής καταγωγής, καθώς και οι Αιολείς, οι Αρκάδες, οι Αργείοι, Δωδωναίοι και ότι ήταν βάρβαροι.. Εδώ ο Ηρόδοτος δεν το εννοεί με την πραγματική έννοια του όρου, αλλά ότι μιλούσαν άλλη γλώσσα.

Τώρα, όσο για τον Γενάρχη και ήρωα των Πελασγών, τον Πελασγό, οι διάφορες παραδόσεις τον εμφανίζουν ως γιο του Δία και με διαφορετική πατρίδα. Όπως την Αρκαδία, το Άργος, τη Θεσσαλία, κλπ. Ανάλογα, δηλαδή, με την παράδοση της κάθε περιοχής…

Ο τραγικός μας ποιητής Αισχύλος αναφέρει για ένα πανάρχαιο Πελασγικό κράτος με κέντρο το Άργος, που απλωνόταν μέχρι τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Ο Θουκυδίδης υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι της Ελλάδος, Πελασγοί και Έλληνες, αποτελούν από αρχαιοτάτων χρόνων ένα Έθνος..! Άλλες πηγές θεωρούν τους Πελασγούς ως ένα προελληνικό ισχυρό φύλο….

Ο Παυσανίας ο Περιηγητής αναφέρει πως όταν βασίλευε στην Αρκαδία ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία..
Παρατηρούμε ότι όλοι, σχεδόν, οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αναφέρονται στους Πελασγούς, από τους οποίους οι περισσότεροι θεωρούν συγγενικά φύλα τους Πελασγούς με τους Ίωνες, Αχαιούς, Αιολείς και Δωριείς και τα άλλα φύλα που κατοίκησαν κατά καιρούς στον ελληνικό χώρο…

Υπάρχουν μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες, οι Πελασγοί εφεύραν δική τους γραφή…

Από τη γλώσσα αυτή έχουν διασωθεί ελάχιστες λέξεις ως τις μέρες μας.. Υπάρχουν διάφορα τοπωνύμια και πόλεις με πελασγικές ονομασίες, όπως για παράδειγμα η «Λάρισα». Ο πατέρας της ιστορίας, Ηρόδοτος μας πληροφορεί πως τη γλώσσα αυτή τη μιλούσαν και στην εποχή του σε περιοχές της Μακεδονίας και του Ελλησπόντου.. Πελασγική είναι και η καταγωγή των ονομάτων των θεών του Ολύμπου, εκτός από το όνομα του Ποσειδώνα…

Δεν αποκλείεται οι πανάρχαιοι Κρήτες να διδάχτηκαν τη γραφή από τους Πελασγούς. Επίσης, δεν αποκλείεται και οι Φοίνικες αργότερα να πήραν τη γραφή από τους Κρήτες.. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι Κρήτες προϋπήρξαν των Φοινίκων κατά 2000 χρόνια, τουλάχιστον. Στη Μεσόγειο, οι Φοίνικες, εμφανίζονται μετά το 1200 π.Χ. μέχρι το 700 π.Χ, που είναι στην ακμή τους. Όμως, ακλόνητες αποδείξεις δεν υπάρχουν ότι πήραν το αλφάβητο..

Οι γραφές που έχουν βρεθεί μέχρι τώρα στην Κρήτη, Ιερογλυφική και γραμμική Α δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί. Αν κάποτε το πετύχουν ίσως μάθουμε πολλά.

Η αποκρυπτογράφηση της γραφής Γραμμική Β έδειξε ότι είναι εξέλιξη της γραμμικής Α.. Το γεγονός αυτό κάνει τους ειδικούς να απορούν που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να την αποκρυπτογραφήσουν.. Μερικοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι στη γραμμική Α υπάρχουν και ξένα στοιχεία από άλλα γλωσσικά ιδιώματα και σ’ αυτό οφείλεται η μη αποκρυπτογράφηση.. Πάντως οι προσπάθειες συνεχίζονται…

Από τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουνε, με επιφύλαξη, πως όταν ήρθαν από το βορρά στον ελληνικό χώρο τα παραπάνω φύλα βρήκαν τους ντόπιους Πελασγούς, με τους οποίου αναμείχθηκαν και αποτέλεσαν το γένος των Ελλήνων.. Τα φύλα αυτά πρέπει να ήταν οι μεγάλες εκείνες ομάδες των Πελασγών που είχαν φύγει πριν από πολλούς αιώνες σε αναζήτηση νέας πατρίδας και τώρα επέστρεφαν στη γη των προγόνων τους….

Σήμερα, υπάρχουν ερευνητές που υποστηρίζουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν μόνο τα γνωστά φύλα Ιώνων, Αχαιών, Αιολέων και Δωριέων, που εισέβαλαν από το βορρά στον ελλαδικό χώρο. Στην ιστορία αναφέρονται και πολλά άλλα, που η καταγωγή τους χάνεται στα βάθη των χιλιετιών, όπου οι πηγές, προφορικές και γραπτές είναι εντελώς ανύπαρκτες.. Και όσα γνωρίζουμε σήμερα, προέρχονται από τους πολύ νεότερους συγγραφείς, καθώς και από όσα έχουν έρθει μέχρι τώρα στο φως από τις διάφορες αρχαιολογικές ανασκαφές.. Παρόλα αυτά οι ειδικοί επιμένουν ότι ανήκουν στην ίδια φυλή..

Φύλα τέτοια, είναι οι Άβαντες, που είναι από τα πιο πανάρχαια..

Η παράδοση αναφέρει ότι ήρθαν και αυτοί από το βορρά, την Θράκη, με το βασιλιά τους Άβαντα στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. και διασκορπίστηκαν στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στη Φωκίδα και από εκεί στην Εύβοια, η οποία στα πολύ παλιά χρόνια ονομαζόταν Αβαντίδα.. Οι έρευνες έδειξαν ότι οι Άβαντες, λίγο αργότερα, επεκτάθηκαν στην Αττική, την Ιωνία και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι Άβαντες είχαν ιωνικό δεσμό. Τους συναντάμε, επίσης, στην Ιλιάδα του Ομήρου, ότι πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 50 πλοία…

Οι ιστορικοί, καθώς και άλλοι ερευνητές, που μελετούν την προϊστορική εθνολογική ενότητα των διαφόρων φύλων που υπήρχαν ή ήρθαν και κατοίκησαν στον ελληνικό χώρο και αποτέλεσαν τον ελληνικό κόσμο, δεν αποκλείουν και οι Άβαντες να ήταν λαός από το Πελασγικό φύλο που επέστρεφαν πάλι στην «πατρίδα» τους. Πάντως για να πάρουν μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας, προφανώς, ανήκαν στην ελληνική οικογένεια.. Μετά τον τρωικό πόλεμο χάνονται τα ίχνη τους.. Ίσως συγχωνεύθηκαν με τα άλλα ελληνικά φύλα γι’ αυτό δεν αναφέρονται ως ξεχωριστός λαός, πλέον. Μόνο ο Παυσανίας αναφέρει ότι έλαβαν μέρος στην αποίκηση της πόλης Θρόνιο στο Μαλιακό κόλπο, χωρίς αυτό να μπορεί να επιβεβαιωθεί…

Άλλος λαός ήταν οι Λέλεγες, ένα πανάρχαιο ελληνικό φύλο, που ζούσε στην Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την ανατολική Μικρά Ασία. Αργότερα τους βρίσκουμε να κατοικούν και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, όπως στην Ακαρνανία, στην Θεσσαλία, στη Λευκάδα, στη Λοκρίδα, στην Εύβοια, στη Φωκίδα, στη Μεσσηνία και στην Κρήτη. Γενάρχης και βασιλιάς τους ήταν ο Λέλεγας ή Λέλαξ, ο οποίος, σύμφωνα με τον Παυσανία τον Περιηγητή, ήταν αυτόχθων από τη Λακωνία, που την ονόμασε Λελεγία και τους κατοίκους Λέλεγες.. Άλλη παράδοση τον θέλει να κατάγεται από τα Μέγαρα ή την Λευκαδία Ημαθίας, κοντά στη Νάουσα.. Ο Όμηρος τους αναφέρει στην Ιλιάδα ως συμμάχους των Τρώων.. Επίσης ο Ηρόδοτος αναφέρει μια παράδοση, που προέρχεται από την Κρήτη και σύμφωνα με την οποία οι Λέλεγες ταυτίζονται με τους Κάρες, που κατοικούσαν στο Αιγαίο και ήταν υποτελείς στον Μίνωα, τον οποίο προμήθευαν με πολεμικά πλοία. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, οι Λέλεγες εκδιώχτηκαν από τους Δωριείς και τους Ίωνες και κατέφυγαν στην Καρία και ονομάστηκαν Κάρες.. Τέλος, υπάρχουν και πολλές άλλες παραδόσεις που σχετίζονται με τους Λέλεγες…

Ένα άλλο πανάρχαιο ελληνικό φύλο ήταν και οι Αινιάνες, που καταγόταν από τους Αιολείς. Αρχικά ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή της Θεσσαλίας, αλλά κατά τον 11ο αιώνα π.Χ. εκτοπίστηκαν από τους Θεσσαλούς ή τους Δωριείς και εγκαταστάθηκαν νοτιότερα στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού…

Φαίνεται πως το γενεαλογικό δέντρο των Ελλήνων έχει πολλά ριζώματα ακόμα. Ένα άλλο φύλο, πανάρχαιο και αυτό, ήταν οι Μινύες, από τη φυλή και αυτό των Αιολέων… Οι Μινύες αναφέρονται στο αρχαίο κείμενο, τα «Αργοναυτικά», του Απολλώνιου του Ρόδιου. Πολλοί θέλουν τους Μινύες να κατάγονται από τους Πελασγούς.. Ο λαός αυτός κατοικούσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία τον Περιηγητή, γενάρχης των Μινύων ήταν ο Μινύας.. Υπήρξε λαός δραστήριος, ανέπτυξε σχέσεις με άλλα ελληνικά φύλα, που ως φαίνεται ήταν ομόδοξα και είχαν την ίδια γλώσσα.. Κατά τον 9ο αιώνα π.Χ., μετά την ολοκληρωτική επικράτηση των Δωριέων, το κράτος των Μινύων εξαφανίζεται.. Προφανώς συγχωνεύθηκαν μαζί τους, καθώς και με τα άλλα φύλα που, τελικά, αποτέλεσαν το ελληνικό Έθνος…

Αρκετοί σύγχρονοι μελετητές, θεωρούν ότι τα διάφορα φύλα δεν ήταν παρά ομάδες που όλες μαζί αποτελούσαν την ίδια φυλή…!

Έτσι οι λαοί που έφεραν διάφορα ονόματα, όπως Λέλεγες, Κάρες, Δωδωναίοι, Μολοσσοί, Αθαμάνες, Παίονες, Θεσπρωτοί, Φρύγες, Αιγαίοι, Αχαιοί, Δαναοί και πολλοί άλλοι, είχαν ένα γενικότερο όνομα, που φαίνεται ότι ήταν Πελασγοί…

Άλλα πανάρχαια φύλα που κατοικούσαν στη Θεσσαλία και ανήκαν και αυτά, όπως οι Αινιάνες και οι Μινύες στους Αιολείς είναι εξής: Λαπίθες <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%82> , Φλεγύες <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8D%CE%B5%CF%82> , Περραιβοί <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%B2%CE%BF%CE%AF> , Μυρμιδόνες <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%81%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82> , Φθίοι <https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A6%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CE%B9&action=edit&redlink=1> , Δόλοπες <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%82> , Μαλιείς <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CE%AF%CF%82> , Οιταίοι <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9> και Κένταυροι <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9> (πρόκειται μάλλον για λαό που υπήρξε στο παρελθόν και μυθοποιήθηκε από τους εχθρούς του Λαπίθες μετά την εξόντωσή του). Μερικά από τα φύλα αυτά, αργότερα, προωθήθηκαν νοτιότερα (Φωκίδα) ή μετανάστευσαν στα απέναντι μικρασιατικά παράλια λόγω της εισβολής Βοιωτών και άλλων φύλων στη Θεσσαλία.

Και αυτά τα φύλα ανήκαν στο μεγάλο λαό, τους Πελασγούς, όπως και οι Άονες, Αιγιαλείς, Καύκωνες, Κουρήτες, Κραναοί, Τέμικες, Τηλεβόες (Ταφίοι).

Από όσα ελέχθησαν παραπάνω, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα, πως όλα τα φύλα, προελληνικά, προϊστορικά, πρωτοελληνικά, όπως και να τα ονομάσουμε, όποια χρονολογία και αν κατοίκησαν σ’ αυτόν τον τόπο, είτε ήταν αυτόχθονα, είτε ήρθαν αργότερα, συγχωνεύθηκαν και αποτέλεσαν τον ελληνικό κόσμο. Μετά τον 7ο αιώνα π.Χ., που οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου, πήραν την οριστική ονομασία «Έλληνες», όλα αυτά τα φύλα είχαν ήδη έρθει στην Ελλάδα, αφού, όπως γνωρίζουνε, οι Δωριείς, που είναι το τελευταίο ελληνικό φύλο, ήρθε το 1150 π.Χ. με 1115 π.Χ. Και δεδομένου ότι όλα αυτά τα φύλα ήταν ομόγλωσσα, και λάτρευαν τους ίδιους θεούς, ενισχύεται περισσότερο η παραπάνω άποψη.

Εκείνο πάντως που όλοι δέχονται σήμερα είναι ότι ο Πελασγικός κόσμος ήταν οι Αρχαιότεροι κάτοικοι της Ελλάδος.. Και όπως είπαμε, αναφέρονται το πρώτον ως κάτοικοι της ηπειρωτικής χώρας με κέντρο την Αρκαδία…

Αυτή η εκδοχή ενισχύεται περισσότερο, αν δούμε ότι καμιά αρχαία πηγή δεν υπάρχει που να λέει ότι οι Πελασγοί ήρθαν στην Ελλάδα από κάπου, όπως συνέβη με όλα τα άλλα φύλα..! Το ίδιο παρατηρούμε και με τους Ετεοκρήτες, τους οποίους ο Όμηρος τους αποκαλεί έτσι για να δηλώσει τους γνήσιους Κρήτες..! Βέβαια στην Κρήτη, κατά τις ανασκαφές που έγιναν στην Κνωσό και σε άλλες αρχαίες πόλεις, ήρθαν στο φως γραφές που δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί ακόμα.. Άμα καταφέρουν κάποτε να τις αναγνώσουν, τότε, ίσως, μας αποκαλύψουν τα μυστικά των Ετεοκρητών, καθώς και για τον πολύ προηγμένο πολιτισμό τους, που αναπτύχθηκε τα πανάρχαια χρόνια, που σήμερα ονομάζουμε Μινωικό ή Κρητομινωικό…!

Σ’ αυτό το σημείο κρίνω ότι δεν πρέπει να παραλείψω τις απόψεις μερικών ιστορικών που έχουν εκφράσει μια διαφορετική εκδοχή για τους Πελασγούς.. Ο ιστορικός του εγκυκλοπαιδικού λεξικού «Ήλιος», που, κατά τη γνώμη μου θεωρείται πληρέστερα ενημερωμένο, γράφει ότι οι Πελασγοί ήταν ένας μεγάλος λαός αυτόχθων, που αρχικά κατοικούσε στην Αρκαδία. Από εκεί οι Πελασγοί φεύγανε κατά κύματα και κατέκλυσαν όχι μόνο τον ελλαδικό χώρο, συμπεριλαμβανομένου όλα τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, αλλά και πολλά μέρη εκτός Ελλάδος.. Πολύ αργότερα επανήλθαν στην Ελλάδα με διαφορετικά ονόματα. Συνεπώς όλα αυτά τα φύλα ήταν απόγονοι των Πελασγών.

«… Εν πάση περιπτώσει, οι αρχαίες παραδόσεις που μιλούν περί Πελασγών, παρουσιάζουν αυτούς να κινούνται και να δρουν σε όλο το χώρο του Αιγαίου, στις χώρες που υπήρχαν βορείως της ηπειρωτικής Ελλάδος, και από εκεί στην Αδριατική και του Ιονίου Πελάγους, της Κρήτης, των βορείων ακτών της Αφρικής και των δυτικών και νοτίων ακτών της Μικράς Ασίας, όπως σαφέστατα αναφέρουν περί αυτών ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Στράβων αλλά και ο Ηρόδοτος φυσικά και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς.. Εννοείται ότι, τα όσα αναφέρονται περί αυτών δεν αποδεικνύονται ιστορικώς, αλλά προκύπτουν από τις αρχαίες παραδόσεις….»

(Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό «ΗΛΙΟΥ» τόμος Ελλάς μέρος Γ΄ σελίδα 707 ) Επίσης, για τους Δωριείς αναφέρει ότι «..Πρόκειται περί Πελασγικών φύλων, τα οποία, αφού εξαπλώθηκαν προς τα ορεινά και προς τις βορειότερες ελληνικές περιοχές, όπου διαφοροποιήθηκαν λόγω της ζωής των εις του βορειότερους τόπους, κατέβηκαν πάλι αργότερα προς νότον και προς τις πεδιάδες, διότι θα είχαν πληροφορηθεί εν τω μεταξύ ότι μια άνετη ζωή είχε ευνοήσει την ταχύτερη ανάπτυξη του πολιτισμού στις νοτιότερες αυτές περιοχές….»

Στο ίδιο θέμα, ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος στο ιστορικό του έργο «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος» αναφέρει ότι η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» δεν ήταν άλλη από εκείνη τη λεγόμενη «Κάθοδο των Ηρακλειδών» ή «Επιστροφή των Ηρακλειδών».. Ήταν δηλαδή απόγονοι του Ηρακλή, που κατοικούσαν τα πανάρχαια χρόνια στο Άργος. Λέγονταν και Τημενίδες από τον τελευταίο βασιλιά του Άργους Τήμενο που ήταν τρισέγγονος του Ηρακλή.. Αυτοί λοιπόν, εκτοπίστηκαν βίαια από το Άργος και ακολούθησαν δυο κατευθύνσεις, η πρώτη ομάδα προς την Ήπειρο και η δεύτερη προς τη βόρεια Ελλάδα, όπου κατοίκησαν στην Μακεδονία.. Αυτός ο ξεριζωμός από την πατρίδα τους ίσως να έγινε από τους Αχαιούς όταν έφτασαν στην Πελοπόννησο.. Περί το 1150 π.Χ. ή 1115 π.Χ. έφυγαν από τη βόρειο-βορειοδυτική Ελλάδα και επέστρεψαν στην γη των προγόνων τους..

Συνεπώς η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» δεν ήταν παρά οι απόγονοι του Ηρακλή που επέστρεφαν στη γη των προγόνων τους και ότι νέο φύλο με την ονομασία Δωριείς δεν υπήρξε..

Φαίνεται όμως ότι ένα μέρος των Ηρακλειδών παρέμεινε στη Μακεδονία, όπου αποτέλεσε το Μακεδονικό Έθνος.. Η ιστορία της Μακεδονίας έχει την αρχή της από το 700 π.Χ., τουλάχιστον Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι Μακεδόνες βασιλιάδες υποστήριζαν ότι είναι απόγονοι του Ηρακλή, που εκδιώχτηκαν τα πολύ παλιά χρόνια από το Άργος.. Το ίδιο υποστηρίζουν και οι δυο αρχαίοι μας ιστορικοί Ηρόδοτος και Θουκυδίδης, συμπληρώνοντας ότι όλοι οι Μακεδόνες έχουν την καταγωγή τους από το Άργος.. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Μέγας Αλέξανδρος υπερηφανευόταν για την ελληνική του καταγωγή, υποστηρίζοντας ότι μακρινός πρόγονός του, από τη μεριά του πατέρα του, ήταν ο Ηρακλή και από τη μεριά της μητέρας του από τη γενιά του Αχιλλέα, επειδή ο πατέρας της μητέρας του, Νεοπτόλεμος καταγόταν από το γιο του Αχιλλέα Νεοπτόλεμου…

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο και καθηγητή αρχαιολογίας Χρήστο Ντούμα οι Δωριείς κατοικούσαν στην Ελλάδα και κάποτε εκτοπίστηκαν από τους Μυκηναίους (Αχαιούς) και κατέφυγαν σε ορεινές περιοχές και επανήλθαν αργότερα…. Ο Χρήστος Ντούμας είναι εκείνος που έκανε ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης και έφερε πολλά στο φως από τον εκπληκτικό πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας…!

Ο ιστορικός Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων», δεν είναι παρά ένας μύθος…

Επίσης και ο αρχαιολόγος μας Μανόλης Ανδρόνικος χαρακτηρίζει την κάθοδο των Δωριέων ένα «φάντασμα»…

Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την αναφορά που έχουμε από τον μεγάλο μας φιλόσοφο τον Πλάτωνα, ο οποίος στους «Νόμους» του, αναφέρει ότι οι Δωριείς ήταν Αχαιοί που είχαν πάρει μέρος στον τρωικό πόλεμο και όταν γύρισαν, οι δικοί τους δεν τους καλοδέχτηκαν, έγιναν φόνοι και πολλές σφαγές και εξορίες.. όσοι διώχτηκαν ξαναγύρισαν αργότερα με άλλο όνομα.. Τώρα λέγονται Δωριείς αντί Αχαιοί, γιατί εκείνος που τους συγκέντρωσε στην Εξορία καταγόταν από την Δωρίδα…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: (λίγα λόγια για τους Ίωνες, Αχαιούς, Αιολείς και Δωριείς)
Οι Ίωνες είναι το πρώτο από τα ελληνικά φύλα που κατέβηκε από το βορρά στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Αττική, στην Εύβοια και τη Μεγαρίδα. Κατά τα τέλη της 2ης χιλιετίας ένα μέρος μετακινήθηκε σε μερικά νησιά του Αιγαίου, καθώς και στα παράλια της Μικράς Ασίας, όπου ίδρυσαν πολλές σημαντικές πόλεις, στις οποίες αναπτύχθηκαν σπουδαίοι πολιτισμοί. ( Μίλητος, Κολοφών, Έφεσος, Κλαζομενές, Πριήνη, Τέως κλπ.) Η παραλιακή Μικρά Ασία, όπου ιδρύθηκαν οι πόλεις αυτές ονομάστηκε Ιωνία…

Οι Αχαιοί κατέβηκαν από το βορρά στο νότο περί το 2000 π.Χ. Πολλοί ιστορικοί και άλλοι ερευνητές τους θεωρούν συγγενείς με τους Αιολείς, επειδή μιλούσαν την ίδια γλώσσα…

Οι Αιολείς, τα πρώτα φύλα των οποίων, εμφανίζονται κατά το 2000 με 1900 π.Χ. προερχόμενα από τη βορειοδυτική Μακεδονία.. και, αρχικά κατέλαβαν τη Θεσσαλία.. Αργότερα μετακινήθηκαν νοτιότερα. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το πιο σημαντικό φύλο από τους Αιολείς είναι εκείνο που έμεινε στην ιστορία με το όνομα Αχαιοί, οι οποίοι, όπως λέμε παραπάνω, μιλούσαν την Αιολική διάλεκτο.. Αργότερα βρίσκουμε τους Αιολείς να κατοικούν και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας, καθώς και στη Λέσβο, στη μικρά Ασία, όπου ίδρυσαν αρκετές πόλεις, όπως η Κύμη κλπ., όπου δημιούργησαν σπουδαίο πολιτισμό. Η συμβολή των Αιολέων στην ανάπτυξη της επικής και λυρικής ποίησης ήταν μεγάλη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πατέρας των διδακτικών επών Ησίοδος καταγόταν από την πόλη αυτή, την Κύμη.. Επίσης ο Αλκαίος και η Σαπφώ, που κατάγονταν από τη Λέσβο, θεωρούνται οι κύριοι εκπρόσωποι της μελικής ποίησης στα αρχαϊκά χρόνια (750 π.Χ. περίπου έως το 480 π.Χ.)

Για τους Δωριείς, όπως είδαμε πιο πάνω, οι διάφοροι ιστορικοί και αρχαιολόγοι αμφισβητούν ότι υπήρξε ξεχωριστή φυλή στην ιστορία που εισέβαλε στον ελληνικό χώρο από το βορρά. Δεν ήταν παρά Έλληνες, απόγονοι του Ηρακλή, που εκδιώχτηκαν τα πανάρχαια χρόνια από το Άργος. Σήμερα οι Δωριείς θεωρούνται ως Πελασγικό φύλο, το οποίο, μετά την εκδίωξή τους, εξαπλώθηκε προς τα ορεινά στις βορειότερες ελληνικές περιοχές, όπου παρέμεινε για πολύ καιρό και περί το 1150 με 1115 κατήλθε νοτιότερα προς τις πεδινές περιοχές…

Βοηθήματα:
Ιστορία του ελληνικού Έθνους.., Κ. Παπαρρηγόπουλου Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος. Γ. Κορδάτου.
Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος, πανεπιστημίου του Καίμπριτζ Εγκυκλοπαίδεια «ΗΛΙΟΣ» (παλαιά δεκαετία του ’50 και τη νεότερη) Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα» Εγκυκλοπαίδεια Δομή..
Βασική Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια, Χάρη Πάτση, τόμος «Ελλάς»
Ελληνική Μυθολογία, Ι. Κακριδή…

Αρίδας Γιώργος

e-maistros