Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Δοκίμασε να γευτείς τις ορμές της σκέψης σου και το κλάμα των δακρύων σου, σε παρορμητικές στιγμές ,που δε θα ‘πρεπε να τις επιτρέπουμε να μας συναντούν και να μας αποσυντονίζουν επίσης.

Γεύση πικρή, θολού ύδατος , διαλύματος άφεσης αμαρτιών εκεί που δε θα ‘πρεπε, αλλά ομολογούμε και συντασσόμαστε με την διαγραφή και απαλοιφή τους.

Στρώμα πυκνό, λες και οι υφές τους, στρώματα που δεν τα αγγίζει η αγάπη και τα ποθεί η έλλειψη ανθρωπιάς και μίσους .
Τακτοποίησε τα υγρά με τα στέρεα στοιχεία ,ώστε να δώσουν την κατάλληλη οσμή και αφή, στα επίπεδα του λαρυγγικού εδαφίου. απαλότητας και ποτέ σκληροτράχηλης ουσίας.

Περιποιήσου τα δεινά αριστουργήματα της οξύτητας των συμπεριφορών και τοποθέτησε αρκετά γραμμάρια γλυκόζης αίματος και ποτέ ψέματος, ώστε να διευρυνθούν οι ορίζοντες της πηκτικότητάς τους και της ευγευσίας τους .

Γευσιγνώστες όχι της ουσίας, παρά της αξίας, των χυμών της ζήσης μας, για να νιώσουμε και να αισθανθούμε την πληρότητά τους με την επαρκή ως τώρα ολότητα των επιφανειών των συστατικών τους στοιχείων.

Ποτέ αστοιχείωτοι οι δεσμοί και οι θεσμοί ,επιτακτικότατης της συνταγής, διαλεύκανσης εγκλημάτων κατά ψυχής, νου, καρδιάς , ώστε να δοθεί η ειρήνευσή τους και να παραγραφεί η πολέμια και εχθρική τους διάθεση, για πλήρη αποδιοργάνωση και παντελούς απουσίας οργανωμένων σχεδίων καλυτέρευσης πόσιμου ύδατος, προς όφελός μας.

Κατάποση συστατικών υγρών ,διαρκείας και ποτέ στέρεων ,αμάσητων επεκτείνοντας τη βράδυ λειτουργία απόδοσης ενιαίων φορέων δημιουργίας, δικών μας τετελεσμένων, γεγονότων, περί αστάθειας και αποχής από τα κοινά και άμεσα ενδιαφέροντά μας, για να λεγόμαστε άνθρωποι!