Συνηθίζεται με το θάνατο ενός δημοφιλούς ηθοποιού να γράφονται ύμνοι για τη διαδρομή και το ταλέντο του μαζί με κάποια πιο «ζουμερά» στοιχεία από τη ζωή του. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε και ο Πέτρος Φυσσούν, γεννημένος στις 5 Οκτωβρίου του 1993, που άφησε στις 5 Δεκεμβρίου του 2016 την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Σωτηρία», σε ηλικία 84 χρονών.
Τα περισσότερα αφιερώματα επικεντρώθηκαν στις επιτυχίες του στον κινηματογράφο, στον γάμο με την κόρη του Χατζηχρήστου Τέτα (παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της για τη μεγάλη διαφορά ηλικίας τους), και στην κόρη του, που αποφάσισε να μονάσει ύστερα από μία σύντομα προσπάθεια να γίνει ηθοποιός.
Δεν είχε άλλα «σκάνδαλα» η ζωή του Πέτρου Φυσσούν. Είχε όμως μοναξιά και μεγάλη αυστηρότητα. Είναι άγνωστο αν η μοναξιά έφερε την αυστηρότητα ή η αυστηρότητα τη μοναξιά. Το βέβαιο είναι ότι ζούσε τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του με την αντίληψή ότι κυκλώματα πολιτικών και ομοφυλόφιλων, προσπαθούσαν να τον απομονώσουν από την τέχνη του.
«Το να κάνεις ό,τι θέλεις στο κρεβάτι σου, δεν αφορά κανέναν», είχε πει πριν από χρόνια στην Καθημερινή, «το πρόβλημα ξεκινά από την ώρα που οι μειοψηφίες θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους στην πλειοψηφία. Κάποτε μας λέγανε ότι είμαστε ρατσιστές. Τώρα αυτοί είναι οι ρατσιστές. Αν δεν είσαι μέσα στο κύκλωμα δεν υπάρχεις. Ποιος είναι ρατσιστής σ’ αυτήν την περίπτωση; Το λέω γιατί έχω και εμπειρίες πολλές σε αυτό το επίπεδο. Ψάχνω να βρω ένα θέατρο να παίξω και δε βρίσκω. Ένα διάστημα ήμουν χωρίς δουλειά. Μου απαγορεύανε να ζήσω. Κι όταν εγώ θελήσω να κάνω ένα θίασο και καλέσω νέα παιδιά, θα πάρουν έγκριση πρώτα από αυτούς και μετά ενδεχομένως θα έρθουν».
Μαζί με τους ομοφυλόφιλους ήταν και το ΠΑΣΟΚ υπεύθυνο για την καλλιτεχνική του απομόνωση, πίστευε ο Πέτρος Φυσσούν: «Εμένα δύο πολιτικές καταστάσεις φρόντισαν να με εξοντώσουν: η Δικτατορία και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ με εξαφάνισε γιατί δεν ήμουν μέσα στα κόλπα τους. Με το ΠΑΣΟΚ ανεβήκανε όλες οι ακαθαρσίες στην επιφάνεια. Χαντακώθηκε η χώρα από άποψη πολιτισμού, ευπρέπειας και ήθους κι αυτά έχουν θεμελιωθεί γερά… Έχουν συστήσει συμμορία εκμετάλλευσης των θεατρικών πραγμάτων. Εφόσον κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του πρέπει να διαγραφεί, για να επιβιώνουν αυτοί και να μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουν. Κάποτε δεν γινόταν αυτά τα πράγματα. Το σανίδι σε ξέρναγε, εάν δεν έκανες. Τώρα όσο δεν κάνεις, τόσο σε σπρώχνουν στο σανίδι…».
Τα πραγματικά γεγονότα δεν μπορεί να τα γνωρίζει κάποιος, η πίκρα όμως που ξεχείλιζε από το στόμα του ηθοποιού ήταν εμφανής από όλους.
Ο Φυσσούν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους ζούσε στην ένδεια. Χωρίς δικό του σπίτι, με 700 ευρώ σύνταξη, βρέθηκε ακόμα και στο δρόμο επειδή όφειλε ενοίκια.
Είχε δραστηριοποιηθεί στην πολιτική οργάνωση «Κοινωνία» που επαγγελόταν το όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια για την Ελλάδα αλλά δεν βρήκε ποτέ απήχηση στους ψηφοφόρους.
Έφυγε από τη ζωή ως ένας σημαντικός ηθοποιός αλλά όχι ως ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Ας αναπαυτεί εν ειρήνη.
