Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Διεθνής Ημέρα Μουσείων, λοιπόν. Άλλη μια επέτειος για να κατανοούμε το πόσο σημαντική “πρώτη ύλη” διαθέτουμε, το πόσο δυνατό πολιτισμικό και τουριστικό στοιχεία αποτελούν τα, μουσεία μας Άλλη μια επέτειος για να μας υπενθυμίζει τις παραλείψεις, τις ατέλειες και τα σφάλματα που δεν μας επιτρέπουν να αναδείξουμε πλήρως.

Μπορεί να έχουμε επικεντρωθεί στο εντυπωσιακό Μουσείο της Ακρόπολης, που σίγουρα αποτελεί ένα κόσμημα του σύγχρονου Πολιτισμού αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν εξαιρετικά μουσεία διάσπαρτα στη χώρα. Μουσεία που προβάλλουν τον πλούτο κάθε τόπου και αναδεικνύουν την ιστορική διαδρομή και εξέλιξη.

Το ζήτημα που οφείλει να μας απασχολήσει δεν είναι μόνο η ανάγκη ύπαρξης περισσότερων χωρών κατάλληλων για να φιλοξενήσουν τα αρχαιολογικά ευρήματα σε όλη την Ελλάδα. Το κόστος είναι αυξημένο και οι πόροι, δυστυχώς περιορισμένοι. Ο πολιτισμός παρ’ όλο που χαρακτηρίζεται, από την εκάστοτε εξουσία, ως μέρος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, μια σειρά από καίρια θέματα παραμένουν άλυτα ή και αντιμετωπίζονται με αδιαφορία.

Βελτιώσεις στο συνολικό σχέδιο έχουν υπάρξει. Προτάσεις ενός ολιστικού σχεδίου έχουν προκύψει. Καλές προθέσεις έχουν φανεί. Όμως παραμένουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα;

Γιατί δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ των Μουσείων μιας πόλης για συνδυαστικά προγράμματα παρουσίασης; Γιατί δεν δίνεται προτεραιότητα στη στοχευμένη προβολή των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής; Γιατί οι Περιφέρειες δεν προχωρούν σε στενότερες διασυνδέσεις των εμπειριών; Γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν χώροι που υπολειτουργούν, με ελλειπή φύλαξη και κάποιες φορές με εικόνα εγκατάλειψης;

Διεθνής Ημέρα Μουσείων, λοιπόν. Αν σε κάτι μπορούν να φανούν χρήσιμο τέτοιες επέτειοι είναι πέρα από τις θετικές αναφορές στις έως τώρα προσπάθειες, να επισημάνουμε όσα παραπάνω μπορούν να γίνουν ώστε τα Μουσεία να μην αποτελούν… “μουσειακό είδος” που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών μας και τις δυνητικές δυνατότητες δημιουργίας επιπρόσθετης αξίας για την κοινωνία και την οικονομία.