Οι Tales from the Box μιλούν για το Ciel άλμπουμ τους

Το ντουέτο “Tales from the Box” κυκλοφορεί το άλμπουμ “Ciel” από την Artway-Τεχνότροπον και μας ταξιδέψουν σε μουσικά τοπία κάτω απ’ τον ουρανό της Μεσογείου. Οκτώ πρωτότυπες συνθέσεις και τρεις διασκευές, όπου κυρίαρχα όργανα είναι το ακορντεόν του Θάνου Σταυρίδη και το βιολοντσέλο της Στέλλας Τέμπρελη αντίστοιχα. Με αυτή την αφορμή ο Θάνος Σταυρίδης απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας.

Ενας νέος δίσκος με το Ciel. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;

Χρόνια τώρα με «στοιχειώνει» η έκφραση του Ελύτη «Θέ μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε». Αυτό το μπλε του ουρανού λοιπόν είναι που είχα πολύ στο νου μου γράφοντας τα κομμάτια του δίσκου κατά τη διάρκεια του 2ου lockdown που ζούσαμε μέσα στο «μαύρο». Κόντρα λοιπόν σ’ αυτό το μαύρο, εγώ είχα το μπλε του ουρανού και της θάλασσας και θεωρώ πως η γαλλική αυτή λέξη τα εμπεριέχει όλα.

Πώς θα τον χαρακτηρίζατε μουσικά;

Η αλήθεια είναι πως δε θα έλεγα πως με πολυαπασχολεί να βάλω ταμπέλα σε οποιαδήποτε μουσική. Εάν λοιπόν είχα να περιγράψω σε κάποιον το τί θ’ ακούσει θα του έλεγα πως πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο μέσα απ’ τα ηχοχρώματα του ακορντεόν και του βιολοντσέλου.

Πείτε μας για τις συνεργασίες σε αυτό τον δίσκο, τα κριτήρια επιλογής και το τι διαφορετικό συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Έχουμε τη χαρά να μας «αγκαλιάζουν» με την τέχνη και το ταλέντο τους κάποιοι φίλοι. Πιo συγκεκριμένα οι: Δημήτρης Αγγελάκης και Δημήτρης Ζαχαράκης στο βιμπράφωνο, Γιάννης Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσσο, Νίκος Βαργιαμίδης και Δημήτρης Κλωνής στα τύμπανα, Γιώτης Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο, Άγγελος Πολυχρόνου και φυσικά ο αγαπημένος αδερφικός μας φίλος και κουμπάρος Χρήστος Τάσιος στα κρουστά παίζουν σε κάποια απ’ τα κομμάτια, εμπλουτίζοντάς τα ώστε να τονιστεί ακόμα παραπάνω το ηχόχρωμά τους.

Σε ό,τι γράφω έχω την τάση να το «ακούω» μέσα μου από συγκεκριμένο μουσικό, οπότε κατά κάποιο τρόπο τους άκουγα να παίζουν πριν καν τους ζητήσω να παίξουν!

Ποιο θέλετε να είναι το μουσικό στίγμα σας και πόσο ανοιχτοί είστε σε διαφορετικές επιρροές;

Ο καθένας μας περνώντας απ’ τη ζωή αφήνει κι ένα αποτύπωμα. Θέλοντας και μη! Ας πούμε λοιπόν πως και μόνο πως ίσως κάποιοι έχουν για παρέα τις μουσικές μας, αυτό μας αρκεί και μας κάνει πολύ χαρούμενους. Η μουσική έχει σαν βασικό της χαρακτηριστικό την επικοινωνία κι αυτό είναι που προσωπικά αποζητάω. Να κοινωνώ μέσω της μουσικής τις σκέψεις μου. Και φυσικά οι κεραίες μας είναι πάντα διάπλατα ανοιχτές σε οποιαδήποτε επιρροή απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του εντός χώρας αλλά και στο εξωτερικό;

Ας ξεκινήσουμε με το πόσο εύκολο είναι για κάποιον που ξεκινάει το να του δοθεί βήμα. Το ταλέντο έτσι κι αλλιώς δεν αρκεί και σίγουρα θέλει και σκληρή δουλειά. Η μουσική, όπως και κάθε είδος Τέχνης απαιτεί μοναχισμό, να της δοθείς ολοκληρωτικά πέρα από ταλέντο κι έφεση. Αυτά βοηθάν στο ξεκίνημα. Δε θα ‘πρεπε λοιπόν να ναι κριτήριο ανάδειξης το ταλέντο, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο μπαίνουμε σε λογικές reality show κι η Τέχνες είναι πάνω και πέρα απ’ αυτό. Στις μέρες μας η τεχνολογία επιτρέπει στον καθένα να εκφραστεί αλλά και να επικοινωνήσει τη δουλειά του, αρκεί να έχεις κάτι να πεις και φυσικά αρκεί να υπάρχει και κάποιος που να τον ενδιαφέρει να σ’ ακούσει.

Αυτό που θα πω εγώ απ’ τη μεριά μου είναι πως η ορχηστρική μουσική την οποία πραγματεύομαι είναι λίγο πιο εύκολο να έχει βήμα στο εξωτερικό απ’ ότι στη χώρα μας. Και κύριος λόγος για αυτό είναι η μακραίωνη παράδοση που έχουμε σαν λαός στον έμμετρο λόγο και στο τραγούδι. Είμαστε τραγουδοκεντρικοί σαν λαός κι έχουμε θησαυρούς μέσα στο μουσικό μας DNA.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Έχω τη χαρά να ζω το όνειρό μου. Γυρνάω τον κόσμο παίζοντας μουσικές, παίζοντας τις μουσικές μου οι οποίες επίσης παίζονται σε μέρη του κόσμου που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε θα φανταζόμουν. Απ’ την Αυστραλία και την Ν. Ζηλανδία μέχρι την Αργεντινή και το Ιράκ, καθώς φυσικά κι όλη την Ευρώπη. Έχω βέβαια συνεργασίες με κάποιους μουσικούς και σχήματα που ονειρεύομαι κι είναι αυτοί που έχουν ουσιαστικά διαμορφώσει τον μουσικό μου κόσμο. Μέχρι στιγμής είχα τη χαρά να συνεργαστώ με αρκετούς απ’ αυτούς (Theodosii Spassov, Petar Ralchev, Vlatko Stefanovski, Κώστας Θεοδώρου, Λίνα Νικολακοπούλου, Ευανθία Ρεμπούτσικα) αλλά η λίστα πάντα θα ‘ναι τεράστια, μιας και συνεχώς προστίθενται κι άλλοι, κι αυτό είναι και το μαγικό στη μουσική. Δεν τελειώνει, είναι σαν την άμμο της θάλασσας.

Πώς έχει διαφοροποιηθεί ο χώρος της μουσικής στην ψηφιακή εποχή του YouTube και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των καλλιτεχνών;

Ίσως πια το YouTube να ‘ναι και ξεπερασμένο! Τα νέα παιδιά έχουν άλλα κανάλια επικοινωνίας. Σίγουρα πάντως η μουσική και η μουσική παραγωγή σήμερα είναι τελείως διαφορετική απ’ αυτό που ήταν πριν ακόμη και 15 χρόνια. Πολλά εργαλεία, ευκολία πρόσβασης σε βιβλιοθήκες, ΑΙ και έτοιμο το τραγούδι. Τα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης μετά προσφέρουν ευκαιρίες αλλά και παγίδες. Όλα θέλουν ψάξιμο.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα νέα, εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία, μουσικά ρεύματα;

Δεν υπάρχει καλό και κακό είδος μουσικής για μένα. Είναι αναμενόμενο και μάλιστα επιβάλλεται να αλλάζουν τα μουσικά ρεύματα μαζί με τις κοινωνίες. Από κει και μετά οι Τέχνες πάντα ήταν καθρέφτης της κοινωνίας, και θεωρώ πως αυτό είναι και σήμερα. Σε μια κοινωνία που κυριαρχεί ο καταναλωτισμός, ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η ομοφοβία, ο καθένας κοιτάει μόνο το συμφέρον του, το εύκολο χρήμα κι αυτό προβάλλεται απ’ τα ΜΜΕ στο έπακρό του, δεν γίνεται να περιμένουμε τα μουσικά ρεύματα που έχουν σαν στόχο την μαζική κατανάλωση μουσικής να έχουν κάτι διαφορετικό να πούνε!

Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Είναι και οι ζωντανές εμφανίσεις. Είναι και το υλικό που πραγματεύεται. Οι μουσικές του, σε πόσο κόσμο απευθύνεται. Η καταξίωση έρχεται με πολλούς τρόπους. Πολλές φορές πια επιβάλλεται. Δεν ξέρω αν είναι στις μέρες μας δόκιμο να πούμε πως κάποιος έχει καταξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου όπως π.χ. λέγαμε παλιότερα για τεράστιους μουσικούς, τραγουδιστές ή μπάντες τόσο της χώρας μας όσο και έξω απ’ τα σύνορα. Θα δείξει ο χρόνος.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows και τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;

Δυστυχώς είναι κι αυτά μέρος του συστήματος. Που καταναλώνει ανά τηλεοπτική σεζόν και πεινάει ζητώντας νέο κόσμο στην επόμενη. Καλή είναι η πρόσκαιρη φήμη, αλλά είναι πολύ λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που «εκμεταλλεύτηκαν» σωστά το σύστημα και δεν το άφησαν να τους κάνει αναλώσιμους.

Η μουσική δεν είναι τυχαίο που ήταν στα βασικά μαθήματα στην αρχαία Ελλάδα. Μακάρι όλοι ν’ ασχολούνταν με την μουσική, θα ζούσαμε σ’ έναν κόσμο με λιγότερα συμπλέγματα και περισσότερη ενσυναίσθηση. Πάντα προτρέπω τα νέα παιδιά ν’ ασχοληθούν με τη μουσική, όπως ακριβώς και με τις ξένες γλώσσες. Κανείς δε στέλνει το παιδί του να μάθει αγγλικά για να γίνει καθηγητής αγγλικών. Έτσι και με τη μουσική. Μπορεί να μη γίνει κάποιος μουσικός αλλά η ενασχόλησή του και μόνο με τη μουσική τον κάνει σίγουρα καλύτερο άνθρωπο.