/Οι συντελεστές της παράστασης #Free_Prometheus, στο CulturePoint.gr

Οι συντελεστές της παράστασης #Free_Prometheus, στο CulturePoint.gr

Οι συντελεστές της παράστασης #Free_Prometheus, Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα και Μαρία Παπαϊωάννου, που παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 στο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134), μιλούν στον Κωνσταντίνο Μανίκα.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση #Free_Prometheus;

Ίρις: Το πρώτο έργο της ομάδας “Fem Tettix” «Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδερφό σας» ήταν μία σύγχρονη, κωμική, εκδοχή της «Αντιγόνης». Ο Θύμιος και η Μαρία ήθελαν να γράψουν ένα έργο που να σατιρίζει την αδικία που υπάρχει στην ελληνική δικαιοσύνη. Έτσι είπαμε να δουλέψουμε παρόμοιο τρόπο εμπνεόμενοι από τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου αυτή τη φορά.

Μαρία: Όλο αυτό ξεκίνησε από μία πηγαία ανάγκη να βρούμε τι μας απασχολεί τόσο, ώστε να νιώσουμε ότι έχει νόημα να το επικοινωνήσουμε μέσα από τη δυνατή φωνή του θεάτρου. Με τον Θύμιο αποφασίσαμε πως θέλουμε να ασχοληθούμε με το αίσθημα του δικαίου. Είχαμε ήδη θαυμάσει και οι δύο τη δουλειά της ομάδας “Fem Tettix” «Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδερφό σας» οπότε προτείναμε στην Ίριδα να συνεργαστεί μαζί μας για να γράψουμε με παρόμοια λογική ένα θεατρικό έργο που να σατιρίζει τι εστί δίκαιο στη σύγχρονη ελληνική δικαιοσύνη (και όχι μόνο). Μέσα από συζητήσεις, η Ίρις σκέφτηκε υλοποιήσουμε την ιδέα μας μέσω μιας κωμικής συνέχειας του «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου.

Θύμιος: Με την Μαρία είχαμε ξεκινήσει την έρευνα πάνω στο θέμα της ελληνικής δικαιοσύνης και προσανατολιζόμασταν σε ένα έργο που να θίγει την ακεραιότητα της. Στη συνέχεια η Ίριδα μας έδωσε την ιδέα της ελληνικής τραγωδίας και συγκεκριμένα τον μύθο του Προμηθέα, στο σήμερα όμως. Ήταν ένα πολύ όμορφο πάντρεμα ιδεών.

Δώστε μας κάποια παραπάνω στοιχεία για τη δομή της παράστασης;

Ίρις: Η παράσταση έχει δομηθεί έτσι ώστε ο θεατής να ακολουθεί μια πλοκή στην οποία διακυβεύεται η ελευθερία του Προμηθέα, αλλά παράλληλα να ξεδιπλώνεται κι ο αρχαίος μύθος στον οποίο βασίστηκε.

Μαρία: Η δομή της παράστασης έχει επηρεαστεί αρκετά από τη δομή του «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου. Ο Προμηθέας παραμένει δεμένος στον Καύκασο όπου τον επισκέπτονται οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου μας. Σκοπός της δομής που έχουμε χρησιμοποιήσει, είναι ο σταδιακός προβληματισμός του θεατή γύρω από την απελευθέρωση ή όχι του Προμηθέα.

Θύμιος: Η ιστορία μας ξεκινά με τον Προμηθέα αφημένο στη μοίρα του, όπως τον γνωρίζουμε από την τραγωδία του Αισχύλου. Στη συνέχεια , μία τυχαία( 😉 ανακάλυψη του , φέρνει στο φως πάλι την ιστορία του, με ένα γαϊτανάκι παράλογων συναντήσεων , στον βράχο του Καυκάσου. Ο Προμηθέας παρακολουθεί ανθρώπους και θεούς της αρχαιότητας να τον επισκέπτονται, με διαφορετικό σκοπό ο καθένας τους.

Ποιες περιμένετε να είναι οι αντιδράσεις του κοινού στην πιο σκωπτική / χιουμοριστική προσέγγισή σας;

Ίρις: Περιμένω να γελάσουν, να περάσουν καλά κι ελπίζω και να προβληματιστούν.

Μαρία: Στόχος είναι να γελάσουν πολύ, να προβληματιστούν πολύ.

Θύμιος: Ευελπιστούμε το κοινό να προβληματιστεί με το πυρηνικό θέμα της παράστασης , που είναι η δικαιοσύνη. Όλο αυτό βέβαια, δοσμένο μέσα από χιούμορ και θέατρο του παραλόγου.

Ποιο είναι το επιμύθιο μιας παράστασης που αναδεικνύει την “ελαφρότητα” και την επικοινωνιακή καταιγίδα της εποχής μας;

Ίρις: Νομίζω το επιμύθιο του έργου μας είναι η επανάσταση. Ο Προμηθέας παράκουε τις διαταγές όταν έβλεπε να κυριαρχεί το άδικο. Ας κάνουμε το ίδιο είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.

Μαρία: Θα δανειστώ λόγια του Προμηθέα από το #FREE_PROMETHEUS:
«Αλλά ξεχνάτε τη μεγαλύτερη δύναμη που χαρίστηκε ποτέ στους ανθρώπους. Την ελεύθερη βούληση. Είναι στη βούλησή σας να αποφασίσετε αν θα νικήσει το δίκιο ή το άδικο.»

Θύμιος: Το επιμύθιο , αναφορικά με την ελαφρότητα της εποχής μας , για μένα προσωπικά είναι πως πάντα θα υπάρχουν τα μεγάλα και τα σπουδαία για το οποία αξίζει να μαχόμαστε, όσο και αν στην καθημερινότητά μας βυθιζόμαστε στην προχειρότητα των καιρών.

Υπάρχει επιλογή ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία ή υποκριτικά σάς γοητεύουν εξίσου και τα δύο;

Ίρις: Επιλέγω την κωμωδία. Όπως λέει και ο Ουμπέρτο Έκο: «Κωμικό είναι η κατανόηση του αντιφατικού. Χιούμορ είναι η υποψία γι’ αυτό.»

Μαρία: Έχω παρατηρήσει πως όταν κάνω το ένα μου λείπει το άλλο. Παρόλα αυτά, νιώθω πως αυτή την εποχή ζούμε τόσο δράμα στην καθημερινότητα που η κωμωδία στο θέατρο είναι αναγκαία.

Θύμιος: Και τα δύο είδη έχουν τη μαγεία τους. Για μένα προσωπικά , είναι σαν το γλυκό με το αλμυρό. Μετά από το ένα, έχω την ανάγκη για το άλλο.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Ίρις: Δεν ξέρω. Φοβάμαι τα μεγάλα όνειρα. Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν και μεγάλες απογοητεύσεις. Στη περίοδο που διανύω χαίρομαι που συνεργάζομαι με άτομα που εκτιμώ ηθικά και καλλιτεχνικά.

Μαρία: Να μπορώ να δημιουργώ και να πλάθομαι ασταμάτητα, με ανθρώπους που θα χαιρόμαστε να εξερευνούμε αυτόν τον μαγικό κόσμο παρέα.

Θύμιος: Να κοινωνήσω μέσα από την τέχνη που θα κάνω όλους τους προβληματισμούς μου, τα ζητήματα που με ‘τρώνε’ και να δημιουργήσω με το κοινό έναν δίαυλο επικοινωνίας, μέσω της τέχνης.

Αποτελεί το θέατρο, απόλυτη προτεραιότητα για έναν ηθοποιό;

Ίρις: Επίσης δεν ξέρω. Πιστεύω απόλυτη προτεραιότητα για έναν ηθοποιό είναι μια δεύτερη σταθερή δουλειά από την οποία να μπορεί να παίρνει άδειες.

Μαρία: Ψυχικά, θεωρώ πως ναι. Ακόμα και αν οι συνθήκες ζωής δεν επιτρέπουν να αποτελεί το θέατρο προτεραιότητα, νιώθω πως οτιδήποτε άλλο συμβαίνει είναι σε συνάρτηση με αυτό. Είναι πηγή παρατήρησης και έμπνευσης. Τίποτα δεν πάει χαμένο.

Θύμιος: Για τον ηθοποιό , προτεραιότητα πρέπει να είναι η τέχνη γενικότερα. Η ένταξη της τέχνης μέσα στην καθημερινότητά του, μία συνεχής υπενθύμιση στον εαυτό του ηθοποιού για τον ανώτερο σκοπό του επαγγέλματος αυτού.

Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, ποια θέση θέλετε να έχουν στην καριέρα σας;

Ίρις: Αγαπώ τον κινηματογράφο. Ήταν το πρώτο μου πτυχίο στην Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Τώρα νιώθω τυχερή που διδάσκω σινεμά στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο του Κερατσινίου. Σίγουρα στα «μεγάλα» μου όνειρα, που αναφέραμε πριν, ανήκει η τηλεόραση και ο κινηματογράφος.

Μαρία: Έχουν άλλου είδους γοητεία από το θέατρο. Ονειρεύομαι να συνυπάρχουν και τα τρία σε μια ισορροπία.

Πόσο δύσκολο είναι στη σημερινή εποχή να δοθούν σε έναν ηθοποιό, οι ανάλογες ευκαιρίες ανάδειξης;

Ίρις: Πολύ. Δεν γνωρίζω βιωματικά για παλιότερες εποχές, ίσως ήταν το ίδιο δύσκολο.

Μαρία: Πάρα πολύ. Χρειάζεται να ευθυγραμμιστούν προσωπική προσπάθεια -σωστό timing – τύχη.

Θύμιος: Είναι τρομερά δύσκολο. Πέραν του πλήθους ηθοποιών, δεν υπάρχει και μεγάλη ζήτηση σε νέους καλλιτέχνες , ώστε να αναδείξουν τις ιδέες τους , το ταλέντο τους, τον εαυτό τους.