Οι συγγραφείς Λένα Καλαϊτζή Οφλίδη & Σίμος Οφλίδης απαντούν στις ερωτήσεις που τους θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους βιβλίου.
Κυκλοφορεί το νέο σας βιβλίο “Θεσσαλονίκης χαλκεία και χαλκεύματα” από τις εκδόσεις Θερμαϊκός. Τι πραγματεύεται;
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ το βιβλίο μας «Θεσσαλονίκης χαλκεία και χαλκεύματα». Είναι ένας αναστοχαστικός περίπατος των συγγραφέων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην πάνω πλατεία Αριστοτέλους και στην
γειτονιά της Παναγίας των Χαλκέων, εκεί δηλαδή όπου κτυπάει από πάντα η καρδιά της πόλης και συναντιέται το μακρινό χτεςτης με το σήμερα. Ιστορίες παρωχημένες και σύγχρονες, αληθινές ή επινοημένες, συναντιούνται απλά, αλλού συγκρούονται, εκπλήσσουν η μια την άλλη, διασταυρώνουν ξίφοι, ξύνουν παλιές πληγές, προσεύχονται μαζί για το κοινό μέλλον.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τους ήρωες σας. Ποια είναι τα κίνητρα και οι στόχοι τους;
Ήρωες μας είναι πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και άγνωστοι συνηθισμένοι άνθρωποι που ζουν στην καθημερινότητα της πόλης. Ενίοτε συναντιούνται μεταξύ τους μέσα από μια ηθελημένη κατάργηση του αφηγηματικού χρόνου. Το πραγματικό συμπλέκεται με το φανταστικό και η ιστορία με τη μυθοπλασία. Σε όλα αυτά βάζει το χεράκι της και η βιωματική εμπειρία. Είμαστε και οι δύο γέννημα θρέμμα θεσσαλονικείς.
Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;
Ο κάθε συγγραφέας αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί με τους αναγνώστες του τις εμπειρίες, τα συναισθήματα, τις αγωνίες του. Πιστεύουμε πως με το βιβλίο αυτό θα πάρουμε από το χέρι τους αναγνώστες μας, θα του δώσουμε το εισητήριο για έναν περίπατο στις ανεξερεύνητες για τους πιο πολλούς διαδρομές μιας τόσο γνωστής και άγνωστης ταυτόχρονα πόλης.
Ένα ταξίδι μυθοπλασίας στη Θεσσαλονίκη του χθες και του σήμερα. Τι ενώνει και τι χωρίζει τις εποχές
Στο βιβλίο επιχειρούμε μια κατάργηση των ορίων του χρόνου. Είναι μια αφηγηματική πρόταση κατά την οποία το χθες, ιστορικά διερευνημένο στην κάθε του λεπτομέρεια, εισέρχεται με άνεση στο βιωματικό τώρα.
Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Το ίδιο ακριβώς που ωθεί τον κάθε συγγραφέα στην περιπέτεια της γραφής. Ο έρωτας, ο θάνατος, η ιστορία, η επιστροφή στην παιδική ηλικία, το χθες, το σήμερα, το αύριο. Η νοσταλγία της ανάμνησης που είναι το βασικό υλικό δομής και αναδόμηση ενός αφηγήματος.
Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία ενός συγγραφικού έργου;
Σκληρή δουλειά χωρίς έμπνευση είναι ένα τέλεια οργανωμένο ταξίδι χωρίς προορισμό. Έμπνευση χωρίς σκληρή δουλειά είναι το ξεκίνημα για έναν ονειρεμένο προορισμό χωρίς εισητήριο και αποσκευές.
Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Αναντικατάστατο.
Θα πρέπει ο συγγραφέας να αρθρώνει λόγο για τις κοινωνικές εξελίξεις ή οφείλει να παραμένει αφοσιωμένος αποκλειστικά στο δημιουργικό του έργο;
Νομίζουμε πως ο συγγραφέας είναι μαχητής, δεν είναι φωτογράφος εικόνων και δράσεων. Έχει χρέος να παίρνει θέση απέναντι στα προβλήματα της εποχής του χωρίς να υπολογίζει αναγνωστικό κόστος, χωρίς να χειραγωγεί και χωρίς να χειραγωγείται. Η τέχνη της γραφής υπακούει μόνο στην αλήθεια, έστω και υποκειμενική.