Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας

Σήμερα όπως κάθε Δευτέρα θα σας παρουσιάσουμε την βιβλιόφιλη ομάδα στο FB: «Βιβλιοαρώματα» και την διαχειρίστρια της Βίκυ Τάσιου. Πρόκειται για μία ακόμα βιβλιόφιλη που βοηθάει συγγραφείς να προβάλλουν τα έργα τους μέσα από συνεντεύξεις και δωροθεσίες (give aways). Καθώς και πολλές ελεύθερες αναρτήσεις των βιβλίων από την ίδια ή τους συγγραφείς τους.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την προβολή των βιβλίων και συγγραφέων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media);

Όταν αγαπάς πολύ κάτι, θέλεις να το μοιραστείς. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι βεβαίως, λατρεύω την ανάγνωση, κι αυτό από μικρό παιδί. Όμως δεν πιστεύω προσωπικά πως το διάβασμα οφείλει να είναι μια πράξη μοναχική, που σε απομονώνει και σε απομακρύνει από τους συνανθρώπους σου. Για εμένα, η μισή ευχαρίστηση από την ανάγνωση ενός βιβλίου είναι το να μοιραστείς τις εντυπώσεις σου με τους άλλους. Εξάλλου, τι άξια έχει ένα δυνατό συναίσθημα αν το κρατήσεις για τον εαυτό σου; Πιστεύω πως όταν ανακαλύπτεις κάτι καλό, πρέπει να το κοινωνήσεις, να το διαδόσεις, να το εκμυστηρευτείς. Όπως πολύ καλά λένε, η αγάπη όταν μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν για εμένα η καλύτερη πλατφόρμα επικοινωνίας για ν’ ακουστεί αρχικά η φωνή μου και στη συνέχεια να δοθεί έναν βήμα σε όλα τα μέλη της ομάδας για να πουν τη γνώμη τους ή και να καταθέσουν τα ερωτήματά τους. Με τον καιρό η ομάδα έγινε μια «οικογένεια», και είναι πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, που κάποιες φορές ξεπερνάει τη στενή έννοια της φιλαναγνωσίας για να επεκταθεί σε κοινωνικά και ανθρώπινα θέματα που όλους μας αφορούν. Πάντα όμως με αφόρμηση το βιβλίο.

Πόσο καιρό ασχολείσαι και τί κερδίζεις σε προσωπικό επίπεδο, μιας και αμοιβή δεν υπάρχει;

Ευτυχώς ή δυστυχώς, η ενασχόληση με μια ομάδα αυτού του μεγέθους στο διαδίκτυο είναι μια δεύτερη ζωή, ίσως καμιά φορά και η πρώτη. Δεν έχει τόσο σημασία πόσο καιρό ασχολείσαι, αλλά πόσο δοσμένη είσαι σ ‘ αυτό το συλλογικό εγχείρημα. Ο λόγος είναι πως, όπως και σε κάθε άλλο «ομαδικό» δημιούργημα, αυτό που μετράει είναι το να μοιράζεσαι. Να μοιράζεσαι την αγάπη σου για το αντικείμενο βιβλίο, για την ανάγνωση, για τον πολιτισμό γενικότερα, και εν τέλει για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό, αν και πολλές φορές παρεξηγείται, η λέξη καλημέρα που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας είναι τόσο σημαντική. Το «καλημέρα» είναι ταυτόχρονα μια ευχή και μια στάση ζωής. Δείχνει στους άλλους πως δεν τους αγνοούμε και πως τους σεβόμαστε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμοιβή για έναν άνθρωπο από το να νιώθει ένα ζεστό χαμόγελο πίσω από μια καλημέρα!

Πόσο εύκολο ήταν να κερδίσεις την εμπιστοσύνη εκδοτικών, συγγραφέων και φυσικά το σημαντικότερο, του αναγνωστικού κοινού;

Η εμπιστοσύνη οποιουδήποτε ανθρώπου, οποιουδήποτε συνόλου ανθρώπων κερδίζεται με έναν μόνο τρόπο: Την ειλικρίνεια. Αυτό δεν απαιτεί μονάχα να λες την αλήθεια, αλλά και να είσαι συνεπείς σε αυτά που υπόσχεσαι, και γενικότερα σε αυτά που λες. Όταν εκτίθεσαι καθημερινά μπροστά σε τόσο κόσμο, πρέπει να προσέχεις πολύ τι λες και τι πρεσβεύεις στη ζωή σου, διότι έχεις πάντοτε και ανά πάσα στιγμή, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες μάτια στραμμένα πάνω σου. Και πολλά απ’ αυτά τα μάτια δεν είναι πάντοτε καλοπροαίρετα. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να χάσεις τον αυθορμητισμό σου, το αντίθετο μάλιστα, καθώς οι άνθρωποι απεχθάνονται το «δήθεν» και το επιτηδευμένο. Εγώ προσπαθώ να είμαι απλά ο εαυτός μου. Αυτός που λατρεύει το διάβασμα, που του αρέσει να μοιράζεται, που αγαπάει ανιδιοτελώς τους ανθρώπους, και δεν το κρύβει, όσο κι αν πληγώνεται από την αντίδραση τους κάποιες φορές.

Έχει συμβεί κάτι παράξενο ή αξιοσημείωτο που θα θυμάσαι για πάντα;

Όπως για κάθε μητέρα, το πιο αξιοσημείωτο που συνέβη στη ζωή μου, ήταν ο ερχομός του παιδιού μου. Μπροστά στο μεγαλείο της μητρότητας όλα τα άλλα επιτεύγματα ή προβλήματα στη ζωή μου αναπόφευκτα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Είναι σημαντικό πάντα να βάζουμε τα πράγματα σε προοπτική για να συνειδητοποιήσουμε πως ότι κι αν μας συμβεί στην επαγγελματική, στην προσωπική, πόσο μάλλον στη διαδικτυακή «ύπαρξη», έχει ένα «βάρος» σχετικό.

Όσο άφορα τώρα την εμπειρία μου με την ομάδα, έχω να πω, πως αυτό που πάντα με παραξενεύει, και ενίοτε με θλίβει, είναι ο ανταγωνισμός που νιώθουν κάποιες άλλες ομαδάρχισσες. Ένας ανταγωνισμός που έχει φτάσει πλέον ως το μίσος και τη δημόσια διαπόμπευση. Ειλικρινά, ενώ μας ενώνει, υποτίθεται, η αγάπη για το βιβλίο, και στην πραγματικότητα τα περισσότερα μέλη των ομάδων μας είναι κοινά, αδυνατούμε να έχουμε μια έστω και πολιτισμένη διαδικτυακή συνύπαρξη. Ίσως όμως τελικά αυτό να μην είναι και τόσο παράξενο ή αξιοσημείωτο, αν λάβει κανείς υπόψη του την ανάγκη πολλών ανθρώπων για δημοσιότητα και αυτοπροβολή.

Παραπονέθηκε ποτέ συγγραφέας ή εκδοτικός παρόλο που δεν αμείβεσαι και αν, γιατί;

Σε γενικές γραμμές είμαι τυχερή, ή απλώς κάνω καλά τη «δουλειά» μου, διότι δεν δέχομαι παράπονα από συγγραφείς ή εκδοτικούς. Θα τολμούσα να πω πως έχω μια άριστη και εποικοδομητική σχέση με την πλειονότητα αυτών που δραστηριοποιούνται στον χώρο του βιβλίου. Αυτό οφείλεται σίγουρα στο γεγονός πως δεν κάνω διακρίσεις υπέρ των «μεγάλων», το αντίθετο μάλιστα, και πως δεν τάζω λαγούς με πετραχήλια, ούτε έχω δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης και συμφέροντος.

Υπάρχουν βέβαια πάντα κάποιοι -ευτυχώς είναι ελάχιστοι- που απαιτούν να έχουν πάντα το όνομά τους στην «κορυφή της αφίσας». Όμως, όσο και να προσπαθήσεις, τους ναρκισσιστές ποτέ δε θα καταφέρεις να τους ικανοποιήσεις. Φυσικά το γεγονός πως δεν αμείβομαι, ούτε σε χρήμα, ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, είναι παντελώς αδιάφορο για τέτοιους ανθρώπους, καθώς θεωρούν δεδομένο, και υποχρέωση σου, να τους έχεις πάντα σ’ ένα βάθρο. Ωστόσο δεν πτοούμαι και συνεχίζω να προσπαθώ να αναδείξω τους νέους συγγραφείς, διότι πιστεύω ακράδαντα πως το ταλέντο δεν μετριέται με το μέγεθος του «Εγώ» του κάθε καλλιτέχνη.

Για το τέλος. Από την εμπειρία και πείρα σου, είναι εύκολο να ξεκινήσει κάποιος να ασχολείται, τί θα τον/ην συμβούλευες;

Το να αρχίσεις είναι πάντα εύκολο. Εξάλλου νέες λογοτεχνικές ομάδες-αν μπορούν να θεωρηθούν κάποιες έτσι – γεννιούνται σχεδόν κάθε μέρα. Το δύσκολο είναι να έχεις διάρκεια και απήχηση σ’ ένα σεβαστό κοινό. Το τελευταίο δε γίνεται φυσικά από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά με σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση. Αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και δεν επιτρέπει «διακοπές», καθώς ο διαδικτυακός χρόνος δε συγχωράει τα «κενά». Η δημιουργία και η διαχείριση μιας ομάδας είναι μια δέσμευση, τόσο χρονική όσο και ηθική, σαν ένα «συμβόλαιο» που υπογράφεις με τα μέλη. Θα πρέπει πάντα να «είσαι» εκεί, και όχι απλά παρούσα.

Ωστόσο το κλειδί της επιτυχίας, αν έτσι μπορούμε να ονομάσουμε μια ομάδα στην οποία συμμετέχουν ενεργά ένας μεγάλος αριθμός μελών, είναι να νοιάζεσαι πραγματικά για το βιβλίο, για τους συνανθρώπους σου και να καταφέρεις να παραμείνεις ο εαυτός σου, και όχι μια «περσόνα» του διαδικτύου.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για το βήμα που μου δώσατε και να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και ψυχική γαλήνη.

Εμείς σας ευχαριστούμε.