Γράφει ο Alternative

Να τα ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Καμιά ανοχή στις διακρίσεις. Η υποτίμηση της προσωπικότητας, ο χλευασμός, η προτροπή σε βία είναι απερίφραστα καταδικαστέα από κάθε νοήμονα άνθρωπο. Δεν χωράνε δικαιολογίες, εξηγήσεις και λοιπές ψευτοφιλοσοφικές περικοκλάδες. Η δημοκρατία σέβεται κάθε άποψη και της δίνει το περιθώριο να εκφραστεί αλλά τιμωρεί σκληρά όποιον δεν τη σέβεται και όποιον τη χρησιμοποιεί για να προωθήσει ρητορικές μίσους.

Βέβαια ο τρόπος χρήσης ενός τέτοιου τόμου υποκρύπτει και παγίδες.

Όπως και με τον αντιρατσιστικό, η προτροπή σε βία από την οποιαδήποτε βλακεία ακουστεί δεν είναι μια γραμμική συνάρτηση. Η ψυχοσύνθεση, η παιδεία και οι εμπειρίες καθενός δημιουργούν τα δικά του φίλτρα και συνήθως δεν επιτρέπουν σε κάθε ακρότητα να παρεισφρήσει στον πυρήνα των αξιών μας και τον αλλοιώσει.

Ούτε βέβαια η χρήση βίας δεν είναι εύκολο να αποδοθεί ευθέως σε μια γραφική δήλωση αν δεν προϋπάρχει το υπόβαθρο θέσεων και απόψεων που έτσι κι αλλιώς θα τον οδηγούσαν προς τα εκεί.

Όμως να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα. Κανένας νόμος που θέλει να καλύψει την πιθανότητα μετάδοσης αυτών των μηνυμάτων και προστασίας από αναπαραγωγή προσβλητικών και μειωτικών χαρακτηρισμών για το φύλο, τη φυλή, τη θρησκεία και κάθε άλλο διακριτικό χαρακτηριστικό ενός ατόμου, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως μέσο φίμωσης της τέχνης.

Ο πολιτισμός για να ανθίσει απαιτεί άπλετη ελευθερία.

Σαφώς και το αποτέλεσμα της κρίνεται κι επικρίνεται, εξίσου ελεύθερα, όπως καθετί σε αυτή τη ζωή. Αν όμως μπούμε σε μονοπάτια όπου ακόμη και η ανάγκη του καλλιτέχνη να σατιρίσει ή να στηλιτεύσει τον λόγο μίσους, εκλαμβάνεται ως προβολή του, τότε στραγγαλίζουμε κάθε έννοια δημιουργίας.

Ορθώς λοιπόν ο αρμόδιο υπουργός απέσυρε τη διάταξη για να την επαναφέρει τροποποιημένη κι ελπίζουμε πλήρως προσαρμοσμένη στην ουσία της αποστολής της κι όχι στην “αστυνόμευση” και τη λογοκρισία των δημιουργών.