Γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης, Συγγραφέας

Αν δεν ήταν τόσο επιβλητική και απολύτως καταλυτική η παρουσία και η επιρροή του Γενάρχη του Ελληνισμού, του Ομήρου, ο θεϊκός Αισχύλος θα ήταν εκείνος που θα διεκδικούσε, αναμφίβολα, τον τίτλο του προπάτορά μας….

Ίσως κανένας άλλος δεν συνδύασε τόσο καλά το δόρυ με την πένα..

Την Ποίηση με την προσφορά και την αυτοθυσία για την Πατρίδα.
Τον μύθο με την αλήθεια!
Την ευαισθησία του Ποιητή με τη γενναιότητα του ατρόμητου Πολεμιστή!
Το κλέος της Πατρίδας με τη δημοκρατική της οργάνωση.

“Τους φρόνιμους πολίτες συμβουλεύω, να μην ανέχονται την αναρχία και τον δεσποτισμό”. μας συμβουλεύει στην Ορέστεια!

Στους «Πέρσες» μας παραδίδει μαθήματα ελευθερίας και φιλοπατρίας:

«Ω παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε Πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, Γυναίκας, Θεών τε Πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων αγών!»
Παρών στον Μαραθώνα, παρών και στη Σαλαμίνα…

Και όταν πλέον γέρος και εξόριστος ζούσε τα στερνά του στη μακρυνή Γέλα της Σικελίας, αναθυμούμενος και λογαριάζοντας τη ζωή του, ζήτησε να αναγραφεί στην επιτύμβια στήλη του ότι πολέμησε στον Μαραθώνα και το όνομα της Πόλης του. Καμιά αναφορά για τις νίκες του στα Μεγάλα Διονύσια!

Πόσοι άραγε από τους σημερινούς Ελληνες γνωρίζουν, έστω και ελάχιστα, τον Αισχύλο;