Ο συνθέτης Θωμάς Μητρούσης, που πρόσφατα κυκλοφόρησε με τους Thomas Mitrousis Quartet, έναν εξαιρετικό jazz δίσκο με τίτλο “The Sheed”, συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα.
Ένας νέος δίσκος με τίτλο “The seed”. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε;
Είναι ένας δίσκος που έγινε χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη βιασύνη. Η έλλειψη άγχους άμεσης διεκπεραίωσης βοήθησε στο να μην εκβιάσω καμία ιδέα. Πολλά κομμάτια μάλιστα πήραν την τελική τους μορφή μετά από μήνες ίσως και χρόνο!
Συνθετικά, άφησα τον εαυτό μου να λειτουργήσει ελεύθερα και απενοχοποιημένα ως προς το στιλ της μουσικής. Στο εκτελεστικό κομμάτι καθένας από τους μουσικούς που συμμετείχε έβαλε το προσωπικό του στοιχείο κι ερμήνευσε τη μουσική με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Βάσει των παραπάνω, αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω μια λέξη, θα χαρακτήριζα το δίσκο ‘ειλικρινή’.
Εκτός της τζαζ διακρίνονται ροκ, μπλουζ και άλλα στοιχεία, στον δίσκο. Είναι η fusion προσέγγιση αυτή που σας γοητεύει περισσότερο;
Η ροκ και το μπλουζ είναι κατά κάποιο τρόπο η αναφορά στα παιδικά μου χρόνια.
Είναι τα δύο είδη που με έκαναν να αγαπήσω την κιθάρα. Αργότερα ήρθε η Τζαζ που είναι η μουσική που ακούω περισσότερο την τελευταία 15ετία.
Το fusion είναι ένας συγκεγχυμένος όρος. Με την ακριβή του έννοια αφορά το πάντρεμα διαφορετικών ειδών μουσικής, όμως χρησιμοποιείται κατά κόρον για να περιγράψει ένα στυλ της τζαζ μιας συγκεκριμένης περιόδου με συγκεκριμένο ήχο και αισθητική. Θα έλεγα –περιπαικτικά- πως η μουσική του άλμπουμ έχει μια fusion προσέγγιση αλλά δεν είναι fusion.
3. Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης ενός τζαζ μουσικού; Αποτυπώνετε στα έργα σας την κοινωνική πραγματικότητα;
Πέρα από την ίδια τη μουσική υπάρχουν πολλές και διαφορετικές πηγές έμπνευσης που προέρχονται είτε από άλλες μορφές τέχνης είτε από προσωπικά βιώματα.
Η κοινωνική πραγματικότητα είναι κάτι που με επηρεάζει (όπως όλους μας) και έχει σίγουρα αντίκτυπο στη μουσική. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου ‘Crossing Lines’ γράφτηκε με αφορμή τα πολύ δυσάρεστα γεγονότα που έλαβαν μέρος στα σύνορα του ‘Εβρου το Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2020.
4. Ποιο είναι το τζαζ κοινό στην Ελλάδα και γιατί αυτή η μουσική δεν διαθέτει την προβολή που της αξίζει;
Θεωρώ πως δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Η τζαζ δεν έχει την προβολή που της αξίζει σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό μάλλον οφείλεται στην πολυπλοκότητά της. Είναι μια μουσική που με την πάροδο του χρόνου προσθέτει στοιχεία που την κάνουν ακόμα πιο σύνθετη σε αντίθεση με την pop μουσική που γίνεται ολοένα και πιο απλοϊκή, στηριζόμενη κατά κύριο λόγο στην παραγωγή και την ενορχήστρωση. Στη σημερινή της μορφή η τζαζ είναι πιο κοντά στη μουσική δωματίου και θυμίζει ελάχιστα την ευρέως διαδεδομένη χορευτική μουσική της Swing περιόδου (30s-40s). Κατα κάποιο τρόπο πηγαίνει ενάντια στο ρεύμα της εποχής όπου κυριαρχεί η εύκολη και γρήγορη πληροφορία.
Στην Ελλάδα η κατάσταση φαίνεται να είναι ακόμα πιο δύσκολη (για πολλούς λόγους που είναι δύσκολο να αναλύσουμε σε λίγες γραμμές) αλλά οφείλουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Αν και δεν έχω την εμπειρία και τη γνώση να εκφέρω άποψη για την δημοτικότητά της τζαζ στις προηγούμενες δεκαετίες, αυτό που έχω βιώσει προσωπικά είναι η άνθηση της τζαζ σκηνής τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν πάρα πολλοί και εξαιρετικοί μουσικοί καθώς και περισσότερες εκπαιδευτικές δομές που ασχολούνται με το είδος σε σχέση με το παρελθόν. Πολύ σημαντικό είναι επίσης το ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μέσω της δράσης τους (ραδιόφωνο, social media) έχουν αναλάβει το δύσκολο -για έναν μουσικό-κομμάτι της προώθησης. Έχει δημιουργηθεί ένας ισχυρός πυρήνας στον οποίο συνεχώς προστίθενται νέοι καλλιτέχνες και νέες δισκογραφικές δουλειές. Αισιοδοξώ πως όλο αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη σταδιακή αύξηση του κοινού της τζαζ στη χώρα μας
5. Πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι ζωντανές εμφανίσεις και τι σχετικό σχεδιάζεται για το επόμενο διάστημα;
Οι ζωντανές εμφανίσεις πέρα από τη μεγάλη χαρά που δίνουν σε έναν μουσικό παίζουν και σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του. Νομίζω πως είναι ο κύριος λόγος που κάποιος αποφασίζει να μάθει ένα μουσικό όργανο.
Στους επόμενους μήνες σχεδιάζουμε να παίξουμε τη μουσική του ‘The Seed’ σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και να διοργανώσουμε ένα event-παρουσίαση του δίσκου.
6. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Να γράφω soundtracks για ταινίες τρόμου.
7. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Είναι πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες που θαυμάζω για το έργο τους οπότε θα επιλέξω κάποιους σύμφωνα με τα όσα γνωρίζω για την προσωπικότητά τους. Θα διάλεγα τους Mozart, Jimi Hendrix, Michel Petrucianni και Freddie Mercury
