Ο συνθέτης Σταύρος Σοφιανόπουλος απαντά στις ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου “Επισκέψεις.

Νέος δίσκος με τίτλο “Επισκέψεις”. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός στον τίτλο; Μουσικά τι να περιμένει ο ακροατής;

–«Επισκέψεις» είναι οι σκέψεις μας, μας επισκέπτονται λοιπόν, άλλες καλές και άλλες όχι. Ομολογώ πως χάρηκα που κατάφερα να υλοποιήσω μερικές από αυτές, ελπίζοντας αυτήν τη χαρά να την νοιώσει και ο ακροατής.

Γιατί ταυτόχρονα και ορχηστρική μουσική και τραγούδια, σε αυτόν τον δίσκο;

–Στην προσπάθεια μου να καταγράψω γεγονότα και καταστάσεις που με έχουν χαρακτηρίσει, χωρίς να το επιδιώξω, παράλληλα με τα ορχηστρικά, γεννήθηκαν και αυτά τα τραγούδια. Έτσι, όλα μαζί αποτελούν μια ενότητα της περιόδου που φτιάχτηκαν,

Πώς προέκυψε και πώς κύλησε με τη Ναταλία Ρασούλη;

—Συναντηθήκαμε στο Μαρούσι στον χώρο τέχνης «Βαβέλ». Εγώ παρουσίαζα τον ορχηστρικό δίσκο μου «Σημειώσεις» και στο δεύτερο μέρος του προγράμματος τραγούδησε δύο τραγούδια από την προηγούμενη δουλειά μου. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Κάναμε αρκετές ζωντανές εμφανίσεις. Τα τραγούδια όταν τα έγραφα ήξερα ότι θα τα ερμηνεύσει η ίδια, και το έκανε με τον δικό της μοναδικό τρόπο και ύφος. Η συνεργασία, λοιπόν κυλάει, όσο το επιτρέπουν τα γεγονότα….

Μουσικά θέλετε να κινείστε σε ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος ή είστε ανοιχτός σε διαφορετικές επιρροές;

—– Κινούμαι σε αυτό το συγκεκριμένο ύφος γιατί αυτό είναι το «το δικό μου ύφος», η δική μου «παλέτα». Ακούω και παίζω και άλλα είδη μουσικής, αλλά δεν θα ήθελα να αναμίξω διαφορετικά είδη όταν πρόκειται για δημοσίευση. Νομίζω ότι πρέπει να προσδιορίζεται και γεωγραφικά ο μουσικός. Θα ήθελα στο άκουσμα της μουσικής μου ο ακροατής να με τοποθετεί κάπου στη μεσόγειο.

Κατά τη γνώμη σας ως δημιουργός, προηγείται η μουσική ή ο στίχος, σε ένα τραγούδι;

—- Πρώτα γράφω τους στίχους χωρίς να σκέφτομαι μουσικές και μετά μελοποιώ τον στίχο. Μπορεί όμως να γράψει κανείς στίχους σε υπάρχουσα μουσική, όμως πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ στίχου και μουσικής. Δηλαδή αυτός ο στίχος πάει μόνο με αυτή τη μουσική και το αντίθετο. Πρέπει να γίνουν ένα πράγμα.

Πώς κρίνετε την πορεία της ελληνικής δισκογραφίας στην εποχή του YouTube;

—-Τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ, έχουν καταργηθεί εταιρίες, εκδότες, δισκοπωλεία. Ακολουθούμε το νέο εμπορικό παγκόσμιο τρόπο. Οι παλιές δισκογραφικές εταιρίες θυμίζουν παλιές ελληνικές ταινίες. Ωστόσο η δυνατότητα να επικοινωνήσει κάποιος την μουσική του είναι πιο εύκολη. Η μουσική ως διαχρονική έννοια και αξία θα παράγεται πάντοτε, πέρα από τις όποιες εμπορικές συνθήκες, από ανθρώπους όλων των εποχών .

Είναι οι, ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καθιερώνουν έναν καλλιτέχνη;

—–Η αμεσότητα που υπάρχει μεταξύ του κοινού και του καλλιτέχνη είναι ο λόγος ύπαρξης του κάθε έργου.

Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική;

—-Είναι λίγο δύσκολο να μεταδώσεις σε ένα παιδί την εμπειρία μιας ζωής. Ωστόσο θα προσπαθούσα να του έλεγα ότι η μουσική είναι ένα παιχνίδι, που παίζεται μαζί με άλλους, για τους άλλους, αλλά και αν ακόμα παίζεις το ίδιο κομμάτι ποτέ δεν θα είναι το ίδιο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

—-Να είναι χρήσιμα αυτά που φτιάχνω για τους ανθρώπους.