Ο συνθέτης Μιχάλης Ανδρονίκου απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του άλμπουμ “The Strings of my Soul”.

Κυκλοφόρησε, στην Αγγλία και όλον τον κόσμο, το άλμπουμ “The Strings of my Soul” με συνθέσεις σας παιγμένες από την Ieva Baltmiskyte. Πώς θα το χαρακτηρίζατε;

Είναι μια συλλογή κομματιών για κλασική κιθάρα κυρίως, μαζί με ένα κομμάτι για εντεκάχορδη κιθάρα, δύο για αναγεννησιακό λαούτο και ένα ντουέτο για δύο κιθάρες. Τα κομμάτια αυτά γράφτηκαν σε διαφορετικές στιγμές και καταστάσεις της ζωής μου και για μένα αποτελούν ένα παζλ αναμνήσεων και συναισθημάτων. Πιστεύω ότι σε αυτήν τη μουσική ο κάθε ακροατής μπορεί να ανακαλύψει το δικό του παζλ αναμνήσεων και συναισθημάτων.

Θεωρείτε ότι εκφράζεστε καλύτερα μέσα από ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος ή είστε ανοιχτός σε διαφορετικές επιρροές;

Είμαι ανοιχτός σε όλες τις επιρροές οι οποίες συγχωνεύονται στη δική μου μουσική δημιουργία. Η μουσική μου έχει επιρροές από τη λαϊκή μουσική της Ανατολικής Μεσογείου κυρίως αλλά και πολλών άλλων λαϊκών μουσικών που με ενδιαφέρουν όπως π.χ. το Αργεντίνικο τανγκό και οι μουσικές της Λατινικής Αμερικής γενικότερα. 

Είναι η ορχηστρική μουσική, ο χώρος που θέλετε κυρίως να υπηρετείτε και κατά πόσο στοχεύετε προς την κινηματογραφική “επένδυση”;

Με ενδιαφέρουν εξίσου η ορχηστρική μουσική, η μουσική δωματίου και η φωνητική μουσική. Έχω γράψει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, εικαστικές εκθέσεις, παιδικά τραγούδια κ.α. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με κάτι διαφορετικό κάθε φορά, αλλά συνήθως προσπαθώ να ολοκληρώσω κάποιες παραγγελίες στην ώρα τους, οπότε δεν επιλέγω πάντα το μέσο για το οποίο γράφω.

Πώς αντιμετωπίζει αυτού του είδους τη μουσική, το ελληνικό κοινό; 

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο και περιορισμένο κοινό στην Ελλάδα που ενδιαφέρεται για τη σύγχρονη έντεχνη μουσική γενικά. Tο κοινό αυτό στηρίζει αυτού του είδους τη μουσική. Με χαρά βλέπω ότι διευρύνεται τα τελευταία χρόνια, καθώς νεότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν είδη μουσικής που δεν προβάλλονται όσο κάποια δημοφιλέστερα είδη, μέσω του διαδικτύου.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Αυτά που έχουν συμβεί στη μουσική μου διαδρομή έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα όνειρά μου, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έχω άλλα καλλιτεχνικά όνειρα. Κάνω όμως σχέδια καθημερινά, σε συνεργασία και επικοινωνία με μουσικούς από όλο τον κόσμο που παρουσιάζουν τη δουλειά μου και -βάσει αυτών- σχεδιάζω την επόμενη κίνηση. Κάπως έτσι προέκυψε η συνεργασία μου με την Ieva και η κυκλοφορία αυτού του CD.

H επικοινωνία με την Ιeva ξεκίνησε εντελώς τυχαία το 2017 όταν είδα κάποιο βίντεο της στο YouTube και της έστειλα ένα κομμάτι μου για αναγεννησιακό λαούτο να το δοκιμάσει. Λίγους μήνες μετά το ηχογράφησε σε ένα μουσείο στις Βρυξέλλες και μου έστειλε το βίντεο που μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=U7fFVYrr_HE

Σιγά-σιγά άρχισε να παρουσιάζει και άλλα κομμάτια μου για κιθάρα και φυσικά έγραψα ειδικά για την Ieva  ένα ακόμα κομμάτι για λαούτο και ένα για εντεκάχορδη κιθάρα που μου ζήτησε. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε φτάσαμε να έχουμε τις ηχογραφήσεις που υπάρχουν στο άλμπουμ, οπότε η έκδοση αυτού του έργου ήταν το φυσικό επακόλουθο. 

Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Νομίζω ότι πολλά πράγματα παίζουν ρόλο στην καταξίωση ενός καλλιτέχνη στη συνείδηση του κόσμου. Το συνολικό έργο μετά θάνατον και κυρίως ό,τι αντέξει από αυτό σε διεθνές επίπεδο είναι αυτό που μετρά κατά τη γνώμη μου. 

Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube; 

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι πλατφόρμες μουσικής έχουν φαινομενικά εκδημοκρατίσει τη μουσική και τη σχέση των καλλιτεχνών με το κοινό. Στην ουσία όμως δημιούργησαν μια χαοτική κατάσταση όπου όλα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και κρύβουν το ένα το άλλο. Η μουσική ως ηχογράφημα τείνει να γίνει ένα ελεύθερο αγαθό, όπως είναι ο αέρας ή ο ήλιος με ρίσκο τον βιοπορισμό του δημιουργού από την τέχνη του. Γι’ αυτό η έννοια «επαγγελματίας συνθέτης» έχει καταντήσει το συντομότερο ανέκδοτο στο χώρο.  

Από την άλλη, υπάρχει η δυνατότητα ευρύτερης συνεργασίας και προώθησης της μουσικής στην ψηφιακή εποχή, που δεν θα μπορούσαμε να τη φανταστούμε πριν 30 χρόνια.  Η τεχνολογία εξελίσσεται πιο γρήγορα από ότι η δημιουργία και ίσως με τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης κάποια προβλήματα να λυθούν και σίγουρα κάποια άλλα να δημιουργηθούν.