O συγγραφέας Βασίλης Καραναστάσης εξέδωσε το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πνοή, με τίτλο  “Ο Οράτιος, το μούτρο κι ένα έγκλημα”. απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας.

Κυκλοφορεί το νέο σας αστυνομικό μυθιστόρημα “Ο Οράτιος, το μούτρο κι ένα έγκλημα”. Τι πραγματεύεται και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο;

Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με εκτενείς ωστόσο αναφορές σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία. Ο τίτλος είναι δηλωτικός: Αφορά ένα έγκλημα, Οράτιος Χ. είναι ο ιδιωτικός ερευνητής που προσπαθεί να εξιχνιάσει έναν φόνο. Μούτρο είναι ένας βασικός χαρακτήρας-κλειδί.

Σκιαγραφήστε μας τους βασικούς χαρακτήρες  του βιβλίου. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους, τα κίνητρα τους;

Οι βασικοί χαρακτήρες είναι πέντε. Ο Οράτιος ο ιδιωτικός ερευνητής, το Μούτρο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης ενός παρακμιακού κέντρου διασκέδασης ένας λαϊκός τύπος, λίγο είρωνας, λίγο απλοϊκός στους τρόπους του χαρακτηριστικός τύπος του ανθρώπου του είδους του. Έπειτα έχουμε την Λουκία, δημοσιογράφο μιας κουτσομπολίστικης εφημερίδας που γνωρίζει τους πάντες, τον Σαράντη ιδιαίτερο ενός βουλευτή που αποκαλύπτει πολλά για τα συμβαίνοντα στον πολιτικό κόσμο και τέλος μια γυναίκα υπαστυνόμο χαρακτηριστικό τύπο αστυνομικού.

Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;

Ελπίζω να του αρέσει η αστυνομική ιστορία και να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον τα κοινωνικά και πολιτικά σχόλια που υπάρχουν στο βιβλίο.

Σας χαρακτηρίζει η χρήση του χιούμορ στη γραφή σας. Είναι μια ανάγκη εξισορρόπησης της τραγικότητας των ηρώων και της πλοκής;

Όχι, είναι μια δική μου καθαρά προσωπική ανάγκη. Το χιούμορ κυριαρχεί στα μέχρι τώρα βιβλία μου.Το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος άμυνας απέναντι στη ζωή και ο καλύτερος τρόπος για να εξοικονομείς προς όφελός σου την αμοιβή του ψυχιάτρου. Το χιούμορ είναι στάση ζωής.

Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία, διαθέτει δική της ταυτότητα, ή επηρεάζεται έντονα από τις διεθνείς τάσεις;

Σαφώς διαθέτει το δικό της λογοτεχνικό δυναμικό αλλά υπάρχουν πολλές επιρροές από ξένους συγγραφείς κυρίως Σκανδιναβούς.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Προσωπικά ασχολήθηκα με το γράψιμο από πολύ μικρός. Απ’ την πρώτη δημοτικού ακόμη. Θυμάμαι καθαρά ότι μετά το μάθημα Να-Λόλα-Ενα-Μήλο πήγα στο σπίτι και έγραψα μια ιστορία με την Λόλα όπου εμπλεκόταν η μεγάλη της αδερφή, η γιαγιά της, ένας επίδοξος βιαστής και μια πλήρη περιγραφή του δάσους. Εκεί, σ’ αυτήν την ιστορία δημιουργούνται διάφορα μπερδέματα και στο τέλος η μικρή Λόλα, η μεγάλη αδερφή της, ο επίδοξος και η γιαγιά της καταλήγουν καθισμένοι σε ένα τραπέζι γύρω από μια νόστιμη κολοκυθόπιτα-με φύλλο που άνοιξε μόνη της η γιαγιά. Η έκθεση αποτελούνταν από εννέα σελίδες. Την άλλη μέρα το πρωί την παρέδωσα στην δασκάλα μου η οποία έδειξε εντυπωσιασμένη. Για κάποιον, όμως, αδιευκρίνιστο λόγο κάλεσε τους γονείς μου και τους τόνισε ότι θα πρέπει να με έχουν υπό στενή επιτήρηση καθ’ όσον, όπως είπε επί λέξη, “Μέσα στο μυαλό αυτού του παιδιού έχουν αναπτυχθεί κάποια περίεργα σύνδρομα που θα πρέπει να προσεχθούν.” Έκτοτε η συγγραφή έγινε για μένα τρόπος ζωής και συνέχισα να γράφω έως σήμερα

Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Πάντα θα έχει τον κυρίαρχο ρόλο όσα χρόνια και να περάσουν. Η αφή και η μυρωδιά του βιβλίου δεν μπορούν να υποκατασταθούν από οποιοδήποτε ηλεκτρονικό γκάτζετ (e-reader κ.λ.π)

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

α) Ταξίδι στην άκρη της νύχτας-Σελίν β) Η Δίκη-Κάφκα γ) Εγκλημα και τιμωρία-Ντοστογιέβσκι δ) Το ταχυδρομείο-Μπουκόφσκι ε) Η φόνισσα-Παπαδιαμάντης

Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Σελίν – Μπουκόφσκι – Σαμαράκη – Θαφόν – Δημουλά.

Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;

Ρεαλισμό.