Ο συγγραφέας Παναγιώτης Μαργώνης μιλά στον Γιώργο Δόλγυρα, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του μυθιστορήματος “Ντεφιλέ” από τις εκδόσεις Γκοβόστη 

Ερώτηση: Αρχικά θα θέλαμε να γνωριστούμε, θα μας πεις λίγα πράγματα για εσένα;

Απάντηση: Γεννήθηκα το 1979 στη Χαλκίδα, αλλά μεγάλωσα στην Άμφισσα, όπου είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα μου. Τελείωσα το Γενικό Λύκειο και στη συνέχεια φοίτησα στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφότου εργάστηκα για μικρό διάστημα πάνω στο αντικείμενο σπουδών μου, το 2008 μπήκα στο Πυροσβεστικό Σώμα, με το βαθμό του Πυροσβέστη. Το 2010 έδωσα εκ νέου πανελλαδικές εξετάσεις, με αποτέλεσμα την εισαγωγή μου στην Πυροσβεστική Ακαδημία και συγκεκριμένα στην Σχολή Αξιωματικών. Αποφοίτησα το 2013 με τον βαθμό του Ανθυποπυραγού και σήμερα φέρω τον βαθμό του Πυραγού. Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Είμαι παντρεμένος και πατέρας ενός τρίχρονου αγοριού. Η ενασχόληση μου με την συγγραφή ξεκίνησε το 2012, κυρίως με στίχους τραγουδιών, ποιημάτων και κάποιων διηγημάτων. Η μετάβαση όμως στον κόσμο του «μεγάλου κειμένου» και κατά συνέπεια του μυθιστορήματος έγινε υστέρα από προτροπή της συζύγου μου. Αποτέλεσμα αυτής της προτροπής ήταν η συγγραφή και η έκδοση της πρώτης μου νουβέλας με τίτλο «Η κατάθεση», που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2019 από τις ιστορικές – πλέον – εκδόσεις «Γαβριηλίδης». Έμπνευση για αυτό βιβλίο αποτέλεσε ένα πραγματικό συμβάν. Επίσης, τον Ιούλιο του 2021 το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Ντεφιλέ», βρήκε στέγη και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι σε έναν από τους παλαιοτέρους και μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας.

Ερώτηση: Τρία πράγματα που μισείς, τρία που αγαπάς;

Απάντηση: Μισώ το ψέμα, την υποκρισία και τον καθωσπρεπισμό. Αγαπώ την ειλικρίνεια, την αυτογνωσία και την φιλία με την πραγματική έννοια.

Ερώτηση: Αισιόδοξος ή απαισιόδοξος άνθρωπος, βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;

Απάντηση: Μάλλον αισιόδοξος θα έλεγα. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, η αισιοδοξία είναι μια από τις λίγες, αν όχι η μοναδική, λύση. Οπότε, θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, έτσι ώστε να παίρνω θάρρος και να αντιμετωπίζω τα όποια καθημερινά προβλήματα προκύπτουν με σύνεση.

Ερώτηση: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς από τους οποίους έχεις επηρεαστεί; Ξεχωρίζεις κάποια έργο τους συγκεκριμένα;

Απάντηση: Γενικά μου αρέσει να διαβάζω κλασσικούς συγγραφείς. Τώρα ως προς την ερώτηση σου, αγαπημένοι συγγραφείς από τους οποίους έχω επηρεαστεί, είναι αρκετοί, όπως: ο Βενέζης, ο Καραγάτσης, ο Θεοτόκης. Ενώ από ξένους ο Ντοστογιέφσκι, ο  Τολστόι και ο Έσσε. Συγκεκριμένα έργα που έχω ξεχωρίσει, είναι ο «Κίτρινος φάκελος» του Καραγάτση, το κορυφαίο για μένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Το βιωματικό «Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη και η συγκλονιστική «Ζωή εν τάφω» του Μυριβήλη. Ενώ, το βιβλίο που μου έδωσε την ιδέα για να γράψω – ένα προς στιγμήν  ανέκδοτο – βιβλίο, είναι το «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Τώρα από ξένους συγγραφείς ξεχωρίζω, το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, το οποίο κυριολεκτικά με «έμπασε»,  στον μαγικό κόσμο του βιβλίου αλλά και με έφερε πρώτη φορά σε επαφή με την αξεπέραστη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου και την ανυπέρβλητη ποιότητα των εκδόσεων Γκοβόστη. Επίσης, έχω επηρεαστεί από το «Θάλαμος αριθμός 6» του Άντον Τσέχωφ. Έχω εμπνευστεί ακόμα από το «Κορυντόν» του Αντρέ Ζιντ και το ύφος του Ντάνιελ Τσαβαρία. Πάντως, αγαπημένο βιβλίο όλων παραμένει το «Πόση γη χρειάζεται ο Άνθρωπος» του Λέοντος  Τολστόι το οποίο μέσα σε μόλις 76 σελίδες – διαστάσεων pocket size – εμπεριέχει όλο το νόημα της ζωής. Μάλιστα, για το συγκεκριμένο, ένας άλλος μεγάλος της κλασσικής λογοτεχνίας, ο Τζέιμς Τζόυς είχε γράψει: «Η πιο μεγάλη ιστορία που γνώρισε ποτέ η παγκόσμια λογοτεχνία».

Ερώτηση: Η Virginia Wolf είχε πει κάποτε: «Μάταια και τιποτένια καθώς δείχνουν τα ρούχα, λένε, πως έχουν πιο σημαντικά αξιώματα από το να μας κρατούν ζεστούς. Αλλάζουν την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο και την εικόνα που έχει ο κόσμος για εμάς». Τελικά πόσο δίκιο ή άδικο είχε η διάσημη Αγγλίδα μυθιστοριογράφος, με τούτη την δημόσια τοποθέτησή της στην οποία στηρίζεται και η νουβέλα σου;

Απάντηση: Τολμώ να πω ότι είχε απόλυτα δίκιο. Το ρούχο – καλώς ή κακώς – είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί κάποιος να κάνει επίδειξη δύναμης αλλά και πλούτου, σε σημείο μάλιστα ματαιοδοξίας. Βλέπουμε άλλωστε καθημερινά γύρω μας άτομα που προσπαθούν μέσω αυτού, να μας πείσουν είτε για κάτι που είναι είτε για κάτι που δεν είναι. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι το ρούχο είναι ύλη και δυστυχώς όπως έχουμε διδαχθεί, η ύλη δεν φέρνει ποτέ την πραγματική ευτυχία. 

Ερώτηση: Πιστεύεις και ο ίδιος ότι ο πλούτος δε φέρνει την ευτυχία και κατασκεύασες τον ανάλογο πετυχημένο ήρωά σου;

Απάντηση: Εννοείται, εφόσον πρόκειται για τον υλικό πλούτο. Άλλωστε, η προσωπική μου άποψη και πεποίθηση είναι ότι η ευτυχία έρχεται μόνο μέσα από τον άυλο πλούτο, των αγνών συναισθημάτων δηλαδή.  

Ερώτηση: Πρωτότυπο το θέμα σου αλλά πώς μπορεί ο μέσος αναγνώστης να ταυτιστεί με τον απόμακρο πετυχημένο σχεδιαστή μόδας που είναι ο πρωταγωνιστής σου;

Απάντηση: Ασφαλώς και μπορεί, μιας και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου προέρχεται από μια μεσοαστική οικογένεια, μεγαλωμένος στην επαρχία. Απόμακρος έγινε στην πορεία, στην αρχή ήταν ένας από εμάς. Επίσης, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, άνθρωποι από την ηλικία των 35 και πάνω, θα νοσταλγήσουν πράγματα και καταστάσεις παιδικών μας χρόνων, ενώ άνθρωποι νεότεροι θα ανακαλύψουν πράγματα που χάθηκαν στην λήθη του χρόνου. Το «Ντεφιλέ» είναι πραγματικό ταξίδι στον χρόνο και στον κόσμο, προτρέπω λοιπόν τους αναγνώστες να «ταξιδέψουν» μαζί του.

Ερώτηση: Ήσουν από τους τελευταίους συγγραφείς που εκδόθηκες στον ιστορικό εκδοτικό οίκο ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ με το πρώτο σου βιβλίο, τι απέγιναν τελικά τα βιβλία του και το δικό σου; Πολτοποιήθηκαν όπως ειπώθηκε;

Απάντηση: Δυστυχώς ή ευτυχώς είχα την τιμή να είμαι ένας από τους τελευταίους συγγραφείς που εκδόθηκαν κάτω από τις οδηγίες αλλά και τις «ευλογίες» του Σάμη Γαβριηλίδη. Από εκεί και πέρα, επίσημη ενημέρωση δεν είχα ποτέ κι από κανέναν. Ο εκδοτικός οίκος μετά τον θάνατο του έκλεισε και τα βιβλία που υπήρχαν στις αποθήκες, όπως διάβασα στον Τύπο, δεσμευτήκαν από τις Τράπεζες λόγω  οφειλών που υπήρχαν προς αυτές. Η αρχική απόφαση ήταν να πολτοποιηθούν για να πάρουν το χαρτί, όμως στην συνέχεια διάβασα ότι όλο το απόθεμα θα δοθεί στο Υπουργείο Παιδείας για να μοιραστεί σε βιβλιοθήκες ανά την επικράτεια. Τι συνέβη τελικά δεν ξέρω, γιατί απλά δεν ασχολήθηκα περαιτέρω με το θέμα. Όπως προ είπα είμαι από τους ανθρώπους που βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, οπότε προχωράμε με αισιοδοξία. Πάντως η επανέκδοση της «Κατάθεσης», πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Ερώτηση: Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε, ετοιμάζεις κάποια νέα συγγραφική προσπάθεια στο μέλλον;

Απάντηση: Έχω ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο τη συγγραφή του νέου μου βιβλίου. Μάλιστα ευελπιστώ μέσα στο 2023 να βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.