Συνέντευξη του συγγραφέα Ευάγγελου Ρουσσάκη στον συνεργάτη μας, Γιώργο Δόλγυρα
Αρχικά ας γνωριστούμε. Ποιος είναι ο Ευάγγελος Ρουσσάκης ως άνθρωπος και ως ποιητής και ποιο το έργο του;
Απ: Είμαι ένας ήσυχος άνθρωπος που αναζητάει την ουσία στην ζωή∙ που αξιώνει την ωραιότητα μέσα στις πιο απλές στιγμές∙ που δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να είναι απαθής μέσα στις μέρες. Μας κρατάει ζωντανούς το ελάχιστο θρόισμα από τα όνειρα. Ακόμα και μέσα στην ματαιότητα. Κι αυτό είναι που θέλω ιδανικά να με κρατάει στην ζωή. Το ελάχιστο θρόισμα από τα όνειρα.
Η ποίηση και η ζωή είναι ένας ποταμός που ρέουν μαζί μέσα μου. Έτσι, βλέπω τον εαυτό μου. Ως άνθρωπο που μέσα από την δημιουργία ζει, και μέσα από την ζωή δημιουργεί. Το έργο μου αποτελείται από κομμάτια που πήραν μορφή και που ήμουν αρκετά τυχερός να βρω όμορφους διαύλους να τα κοινωνήσω. Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές συλλογές, με τελευταία την «Ανάμνηση των Επόμενων Ρηγμάτων» που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από τον Φεγγίτη, καθώς και την υπαρξιακή νουβέλα «Το σχοινί», πάλι από το εργαστήριο.
Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις να γράφεις ;
Απ: Το ερέθισμα ώστε να αρχίσω να γράφω ήταν τα υπαρξιακά ερωτήματα που από παιδί ακόμα με συντρόφευαν. Η ανάγκη για μια απάντηση για το βάθος που ένιωθα ότι με περιέβαλλε και για την ίδια την Φύση και την ζωή. Ότι δεν έβρισκε αλλού χώρο να αναπνεύσει, τον βρήκε στην τέχνη.
Από που αντλείς την έμπνευση;
Απ: Τα πιο απλά πράγματα αποτελούν έμπνευση για μένα. Η ίδια η φύση και οι προεκτάσεις της είναι τα πιο κοντινά μου κομμάτια τα οποία λειτουργούν ως απαρχή για την τέχνη. Ένας περίπατος το πρωί, ένα τραγούδι το βράδυ. Ένα απρόσκλητο χαμόγελο και μια ανάμνηση ενός δειλινού.
Ποια η μεγαλύτερη χαρά και η μεγαλύτερη πίκρα για έναν δημιουργό;
Απ: Η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να βιώσει ένας δημιουργός νιώθω είναι η αίσθηση πως ότι δημιουργεί βρίσκει χώρο σε ψυχές, πως ότι δημιουργεί λειτουργεί ως κομμάτι μας αισθητικής εμπειρίας. Η τέχνη ολοκληρώνεται όταν βρίσκει τρόπο να κοινωνηθεί. Κι αντίστοιχα η μεγαλύτερη πίκρα για έναν δημιουργό, η αίσθηση πως είναι μόνος, πως τίποτα δικό του δεν βρίσκει αποδέκτη. Αλλά δημιουργεί για το κενό. Η αίσθηση του κενού είναι άλλωστε από μόνη της πανανθρώπινα υπαρξιακή.
Ποια είναι η δική σου ιδέα της τέλειας ευτυχίας και ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Απ: Η δική μου ιδέα της τέλειας ευτυχίας είναι να μπορώ να παραμένω πάντα δημιουργικός, με έναν τρόπο που να νοηματοδοτεί την ύπαρξη μου και να συμπορεύομαι με ανθρώπους που θα είναι δίαυλοι και κοινωνοί για την αλήθεια και την ωραιότητα. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να χαθώ στο μάταιο. Να μην καταφέρω στο τέλος του δρόμου να πω πως έζησα μια ζωή που να με εκφράζει και μέσα στην οποία ήμουν αληθινός.
Ποιο χαρακτηριστικό επιδοκιμάζεις περισσότερο στον εαυτό σου και ποιο στους άλλους;
Απ: Η αποδοχή του εαυτού είναι μια πορεία διαρκής για μένα που συνέβαινε και συμβαίνει. Μου πήρε καιρό να αναγνωρίσω τα πιο απλά πράγματα ως αξίες στον εαυτό μου. Αυτή η συνεχής πορεία μου έδειξε πως νιώθω πολύ σημαίνουσα την στάση μου να προσπαθώ να είμαι καθάριος απέναντι στους ανθρώπους, στα πράγματα, στην ζωή εν γένει. Και νιώθω πως σε μεγάλο βαθμό το έχω πετύχει και γι’ αυτό θα απαντήσω αυτό. Όσον αφορά τους άλλους εκτιμώ πολύ όπου μπορώ να βρω την καθαρότητα και την ευαισθησία και ευγνωμονώ όσους με περιβάλλουν όντας με αυτόν τον ουσιαστικό τρόπο δίπλα μου.
Ποια αξία εκτιμάς περισσότερο στους ανθρώπους;
Απ: Ο κόσμος μοιάζει κάθε μέρα να κάνει μια στροφή ολοένα και πιο κοντά σε κάτι σκληρό και σκοτεινό. Μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο όπου κυριαρχεί το παράλογο, εκτιμώ όλο και περισσότερο τους ανθρώπους που διατηρούν μέσα τους ακέραια την ευαισθησία και την απαλότητα, μαζί με την τάση να εστιάζουν στο φως. Είναι εκείνοι που λειτουργούν ως φάροι για μένα. Εκείνοι που μου δείχνουν ποιος θέλω και ποιος αξιώνω να είμαι.
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που σ’ έχει σημαδέψει στη ζωή σου;
Απ: Το χαρακτηριστικό που με έχει σημαδέψει στην ζωή μου είναι η υδάτινη μορφή της ψυχής μου. Η ζωτική μου ανάγκη να επιστρέφω στο νερό που νιώθω ότι με γέννησε και με γεννά κάθε στιγμή. Αυτό γεννά την ευαισθησία, την αγάπη, την πίστη μου στον έρωτα και την ομορφιά, την τέχνη. Είναι εκείνο το αδιαίρετο σημείο μέσα μου περιτριγυρισμένο από θάλασσα και λόφους πέρα από την θάλασσα. Η ίδια η ύπαρξη μου εγκιβωτισμένη σε έναν κόσμο από νερό. Αυτό που με κάνει να βρίσκομαι πάντα σε κίνηση.
Με ποια ιστορική φιγούρα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Απ: Είμαι όλοι εκείνοι που με έχουν αγγίξει, όλοι εκείνοι που έχω αγαπήσει και εκείνοι που κράτησαν έναν αμυδρό χώρο μέσα μου για να σχηματιστεί η ψυχή μου στην μορφή αυτήν την ολοένα μεταβαλλόμενη αλλά σταθερή στην αγάπη, σταθερή στην ομορφιά, σταθερή στην αλήθεια, σταθερή στο φως. Είμαι το κράμα από ανθρώπους και εποχές και μικρές μικρές στιγμές στον χώρο και στον χρόνο. Μια ολότητα από μικρά και μεγάλα πράγματα. Δεν μπορώ να με ταυτίσω με κάποια συγκεκριμένη μορφή γιατί είμαι όλα εκείνα που έκαναν αίσθηση και άγγιξαν την ψυχή μου.
Τελειώνοντας, ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Απ: Θα ήθελα να συνεχίσω να δημιουργώ με έναν τρόπο αληθινό και καθάρό. Να ζω με τρόπο αδιαίρετο που να γεννά την αλήθεια μου με τρόπο πρωτόλειο. Εύχομαι να μην πεθάνει ποτέ μέσα μου η ομορφιά και η ανάγκη για ομορφιά. Εύχομαι να μην μολυνθεί ούτε να εκλείψει η πηγή εκείνη που γεννά την ζωή, τον έρωτα, την τέχνη. Ως τώρα έχω υπάρξει πολύ τυχερός να έχω βρει ανθρώπους να συμπορευθώ μέσα από την τέχνη και στην ζωή. Χρωστώ πολλά σε εκείνους και εύχομαι αυτός ο δρόμος μέσα στην τέχνη και την ζωή να έχει πάντα το νόημα και την χαρά του μοιράσματος. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει πιο ωραίο στον κόσμο από την απαλότητα και από τις απαλές ψυχές.
Σας ευχαριστώ.
