Ο συγγραφέας Διονύσης Λεϊμονής απαντά στις ερωτήσεις του Νίκου Ναούμη.

• 1) Αγαπητέ κ. Λεϊμονή, αγαπητέ Διονύση, σ’ ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης μου για αυτή την κουβέντα. Θέλω, πρώτα απ’ όλα, να συστηθείς στους αναγνώστες του culturepoint.gr. Ποιος είναι ο Διονύσης Λεϊμονής και με τι ασχολείται;

Αγαπητέ κύριε Ναούμη, είναι πάντα και δική μου χαρά αυτό το ωραίο συναπάντημα με ανθρώπους που αγαπούν τη λογοτεχνία προωθώντας ποικιλοτρόπως τον πολιτισμό, όπως εσείς. Ο Διονύσης Λεϊμονής, λοιπόν από τότε που θυμάται τον εαυτό του ασχολείται με τη μαγική δύναμη της γλώσσας, ένα όργανο που μπορεί να κάνει θαύματα, αρκεί να τη σπουδάζει κανείς συνεχώς, να την υπηρετεί και να πιστεύει σ’ αυτή. Από μικρός έγραφα για μένα, μόνο για μένα, σπούδασα ελληνική φιλολογία, γράφω πια ιστορίες για μένα και για τους άλλους. Παράλληλα ζω μια όμορφη-κατ’ εμένα- ζωή, καθόλου «μυθιστορηματική», μα γεμάτη περιεχόμενο με την οικογένειά μου, τους φίλους και τους συνεργάτες μου προσανατολισμένους προς την ίδια κατεύθυνση

• 2) Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στα μονοπάτια της συγγραφής, τα τόσο μοναχικά;

Αυτό που με ώθησε στη συγγραφή ήταν η αγάπη προς τη γραφή. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί μικρός ή πιο νέος ότι όσα με την καρδιά μου έγραφα θα υπήρχε δυνατότητα να τα διαβάσει άλλος. Για αυτό και τα καταχώνιαζα πλήρως ικανοποιημένος με τις ιστορίες μέσα από τις οποίες εξέφραζα τους φόβους μου, την ανησυχία μου αλλά και τις χαρές μου, τα όνειρά μου. Μια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και δειλά δειλά ανασύρεις από τα σκοτάδια του συρταριού σου μια ιστορία προς το φως… Κι άλλη μια στιγμή που αποφασίζεις να εκδώσεις όσα δεν γράφτηκαν προς έκδοση. Έτσι ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι, που στην αρχή σε φοβίζει μα στην πορεία σε ικανοποιεί και μάλιστα σε ανατροφοδοτεί και σε ενισχύει για να συνεχίσεις. Τότε η μοναχικότητα σπάει και ακολουθεί το μοίρασμα.

• 3) Σου αρέσει περισσότερο να γράφεις παραμύθι ή μυθιστόρημα και πως παίρνεις την απόφαση να ξεκινήσεις μια νέα ιστορία;

Και στις ιστορίες και στα μυθιστορήματά μας παραμύθια γράφουμε. Το παραμύθι είναι παντού και πάντα μπροστά μας. Μάς παρηγορεί, μάς ψυχαγωγεί, μάς ταξιδe;yει, μάς νουθετεί, μα πάνω απ’ όλα απολαμβάνουμε τη χαρά της παραμυθιακής αφήγησης ή ανάγνωσης. Τώρα πώς ξεκινάς και με ποια ιστορία αυτό συμβαίνει πάλι σε ανύποπτο χρόνο, όταν μία από τις πολλές ιστορίες που κλωθογυρίζουν μέσα σου γονιμοποιηθεί ως ιδέα και αναζητήσει την έξοδό της και τη μετουσίωσή της σε γραπτό κείμενο.

• 4) Διαβάζουν τα παιδιά στη χώρα μας; Οι μεγάλοι αγαπάνε το βιβλίο;

Τα παιδιά διαβάζουν στη χώρα μας όσο εμείς οι μεγάλοι που συχνά τα κατηγορούμε για αδιαφορία και αδράνεια ως προς την ανάγνωση τούς οδηγούμε προς το μονοπάτι της ανάγνωσης. Τα παιδιά διαβάζουν αν οι γονείς τους δεν τους παρακινούν στην ανάγνωση για «να γράψουν καλή έκθεση» στο ούτε για «να πάρουν καλό βαθμό» στο σχολείο ούτε «επειδή διάβαζαν τάχα εκείνοι πολύ στην ηλικία τους». Αραγε εμείς οι μεγάλοι αν σε μικρή ηλικία είχαμε κινητά ή laptops θα επιλέγαμε το βιβλίο; Το έχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό ή   αποφεύγουμε την απάντηση. Πριν ακόμα διαβάζουν τα παιδιά πρέπει να τούς αφηγούμαστε ιστορίες, έπειτα να φέρνουμε τα παιδιά κοντά στο βιβλίο με κάθε ευκαιρία τονίζοντας ότι η ανάγνωση δεν είναι καταναγκαστικό έργο αλλά απόλαυση, χαρά. Τα παιδιά μας θα διαβάζουν όσο εμπνευσμένοι εκπαιδευτικοί θα τα παρακινούν για δράση, διάδραση και δημιουργική αξιοποίηση ενός καλού βιβλίου ενισχύοντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.   Όταν και αν αυτά συντελούνται, τα παιδιά ακολουθούν με χαρά, μάς εκπλήσσουν και μάς ξεπερνούν γιατί είναι παιδιά και για αυτό διαθέτουν ενθουσιασμό, ειλικρίνεια, καθαρότητα και …αλήθεια

• 5) Αν μας διάβαζαν αυτοί που πρέπει να πάρουν αποφάσεις, τι θα είχες να τους πεις προκειμένου να προωθήσουν την φιλαναγνωσία, τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες.

Όπως είπα και στην προηγούμενη ερώτησή σας να διαβάζουν κι εκείνοι, να έχουν διαβάσει κι εκείνοι κι αν δεν το έκαναν να το κάνουν από δω και πέρα. Επίσης να φροντίζουν τα παιδιά μας να έχουν πέρα από τα τηλεοπτικά και υλιστικά πρότυπα και πνευματικά, φροντίζοντας να φέρνουν σε επαφή τους νέους ανθρώπους με ανθρώπους των γραμμάτων, της τέχνης και του πολιτισμού. Νοσούμε ως προς αυτό και πολλές φορές προκύπτουν «τεχνικές δυσκολίες» ως προς τη διοργάνωση μεγάλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να φροντίζουν στην άρση των δυσκολιών, ώστε όλοι, μικροί και μεγάλοι να προστρέχουμε αβίαστα στην πηγή της πνευματικής μας ανατροφοδότησης. Θα πρέπει οι βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα να είναι ανοιχτές και προσβάσιμες σε όλους, τα βιβλιοπωλεία όμορφοι χώροι περιήγησης των αναγνωστών ακόμα κι αν δεν αγοράσουμε κάτι, οι εκδηλώσεις βιβλίου και επαφής με συγγραφείς, εκδότες, εικονογράφους, δημιουργούς να πληθύνουν και όχι να είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο συμβάν στην καθημερινότητά μας. Εχουμε όπως καταλαβαίνετε δρόμο μπροστά μας αλλά όχι τόσο αγκαθερό όπως μπορεί να υποθέσει κάποιος που αντί να δρά εφησυχάζει

• 6) Ο Διονύσης διαβάζει; Τι είδους αναγνώσματα σε ελκύουν αλήθεια;

Διάβαζα και διαβάζω πολύ, όχι στανικά, όχι για να διαβάζω, αλλά γιατί δεν ήθελα να στερηθώ την απόλαυση μιας αναγνωστικής εμπειρίας. Τα διαβάσματά του είναι τέτοια που να με ελκύουν ως άνθρωπο, να με πλουταίνουν ως συγγραφέα αξιώνοντας όλες οι αναγνωστικές εμπειρίες μου να δημιουργούν μέσα μου ένα καλό υπόβαθρο που κάτω από τις πιο φυσιολογικές συνθήκες να γονιμοποιούν τη σκέψη και τη φαντασία μου.

• 7) Πιστεύεις ότι έχουμε καλούς συγγραφείς στην πατρίδα μας;

Φυσικά έχουμε πολύ καλούς συγγραφείς(και συγγράφισες χαχα σύμφωνα με έναν καθηγητή μου στο μεταπτυχιακό πάνω στη δημιουργική γραφή που πρόσφατα ολοκλήρωσα). Έχουμε εξαιρετικούς συγγραφείς, αλλά οφείλουμε να τους ξεκρίνουμε από ένα πλήθος ανθρώπων που και μόνο ότι γράφουν τους αρκεί για να αυτοαναγορεύονται μετά βαΐων και κλάδων με τη βοήθεια και των   μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε «καλούς συγγραφείς». Αλλά και τι βρίσκουμε έτοιμο στη ζωή; Αν δεν κρίνουμε, αν δεν επιλέξουμε, αν δεν τεκμηριώσουμε, θα καταπλακωθούμε από τόνους αβάσταχτου υλικού.

• 8) Η τέχνη της γραφής διδάσκεται ή κάποιος πρέπει να έχει γεννηθεί με το ταλέντο αυτό για να γράψει ένα καλό βιβλίο;

Το ταλέντο μπορεί να υπάρχει, κι αυτό δεν είναι άλλο από ένα μείγμα φαντασίας και δημιουργικότητας. Το ακατέργαστο υλικό όμως που πολλοί μπορεί να κουβαλάμε μέσα μας, πρέπει να αξιοποιηθεί, να σμιλευθεί με ακούσματα και διαβάσματα κι έπειτα ίσως να ενισχυθεί με τεχνικές γνώσεις και πρακτικές. Τότε νομίζω κάποιος πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη να γίνει συγγραφέας, αλλιώς ας μείνει εραστής της γραφής προς ίδιο όφελος, είναι κι αυτό πολύ σημαντικό και ωφέλιμο, πιστέψτε με

• 9) Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Γράφω, γράφω, γράφω…δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, είναι για μένα οξυγόνο, χαρά, ζωή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι αναγνώστες ζητούν κάτι άλλο, κάτι παραπέρα. Ετσι προσπαθώ να δίνω το κάτι άλλο, αυτό που παράλληλα θα με κάνει κι εμένα προσωπικά να αισθάνομαι ότι εξελίσσομαι, ότι προχωράω συγγραφικά. Τι να απαντήσεις σε παιδιά που σε συναντήσει μας σιγομουρμουρίζουν πλάι με όλη την παιδική αφέλεια και αυθορμητισμό τους: «Ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο βιβλίο σας»…

• 10) Αφού σε ευχαριστήσω για την όμορφη κουβέντα, θα ήθελα να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη, στέλνοντας ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας…

Εγώ ευχαριστώ για τις ωραίες ερωτήσεις, μια ευκαιρία να «συνομιλήσω» πάλι με τους ανθρώπους που αγαπούν τις ιστορίες και τα παραμύθια, που αγαπούν τη γραφή. Το μήνυμά μου θα ήταν να διαβάζει ο καθένας αυτό που τον γοητεύει, να επιλέγει από έναν μεγάλο θησαυρό αναγνωσμάτων αυτό που τούς φανεί ιδιαίτερο, ξεχωριστό εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, αφήνοντας στην άκρη ή για άλλους αναγνώστες αυτό που δεν κινεί τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.

Σας ευχαριστώ θερμά και πάλι. Εύχομαι το culturepoint.gr να μακροημερεύσει με τη δική σας στήριξη και αγάπη, να αποτελεί δεξαμενή στην οποία θα λουζόμαστε πολιτισμό ακόμα και σε τάχα μια άνυδρη εποχή. Η εποχή μας δεν είναι άνυδρη. Η ανυδρία είναι μέσα μας, μα υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί κι αυτό, πάντως όχι με την αδιαφορία ή ένα στείρο-άγονο απροσδιόριστο κατηγορώ.