Με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Μουσικό Κουτί, ο Στάθης Παπαγεωργίου απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας.
- Κάθε Δευτέρα του Οκτωβρίου στο Μουσικό Κουτί με έναν πολλά υποσχόμενο τίτλο «Τραγούδια για φεγγάρια και παράνομους έρωτες»; Τι να περιμένουμε από αυτές τις εμφανίσεις;
Αρχικά αυτό που θα θέλαμε να πετύχουμε από τις μουσικές συναντήσεις μας τις Δευτέρες, είναι να γεμίσουμε με μουσική την αρχή της εβδομάδας όλων όσων θα έρθουν να μας ακούσουν με την ελπίδα να κυλήσει πιο ήρεμα και όμορφα για τον καθένα. Δηλαδή θέλουμε να χτυπήσουμε αυτή τη «μιζέρια» που μας πιάνει καμιά φορά τη Δευτέρα.
Και με αφορμή αυτό χωρίσαμε το πρόγραμμα θεματικά για να ασχοληθούμε με δύο ιδιαίτερες κατηγορίες τραγουδιών. Στο πρώτο μέρος ασχολούμαστε αποκλειστικά με τραγούδια που περιγράφουν παράνομους έρωτες αλλά και εμπόδια στο να ζήσουμε τον έρωτα. Στο δεύτερο μέρος μοιραζόμαστε τραγούδια για φεγγάρια, ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου και στη συνέχεια το πρόγραμμα γίνεται πιο «ελεύθερο» τραγουδώντας γνωστά και αγαπημένα τραγούδια με τη συνοδεία του πιανίστα μας Βασίλη Γκορίτσα. Συμμετέχει η εξαιρετική ερμηνεύτρια Χριστίνα Καλοτίνη. Σας περιμένουμε με χαρά!
- Το νέο σας τραγούδι “Φεγγάρια” ήταν το έναυσμα για τη συγκεκριμένη δομή στις εμφανίσεις;
Ναι βέβαια, ήταν η αφορμή να ασχοληθούμε και με άλλα τραγούδια που δημιουργήθηκαν από το «φως» του φεγγαριού! Και έτσι διαπιστώσαμε, ότι η θέα του φεγγαριού, σε πανσέληνο ή μη, έχει εμπνεύσει πολλούς εντός και εκτός Ελλάδας και αυτό είναι πανέμορφο, κρύβει μαγεία!
- Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα; Να αναμένουμε σύντομα νέο single ή και δίσκο;
Νομίζω προς το παρόν θα συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο κυκλοφορώντας το επόμενο διάστημα ένα νέο single τραγούδι. Δεν νιώθω ότι ήρθε ακόμη η στιγμή του δίσκου.
- Τι είναι αυτό που καθιστά μια ερμηνεία μοναδική;
Η απλότητα και η ειλικρίνεια στην προσέγγιση της. Σίγουρα μια ωραία χροιά και τεχνική θα αναδείξει την ερμηνεία αλλά αυτό που την καθιστά καθηλωτική, είναι όταν ο ερμηνευτής την υπηρετεί και δεν την καπελώνει για να φανεί ο ίδιος και όχι το τραγούδι.
- Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτός είστε σε διαφορετικές μουσικές επιρροές;
Φαίνεται πως κυρίως προσπαθώ να προσεγγίζω το έντεχνο-ποπ με λαϊκά-παραδοσιακά στοιχεία πολλές φορές. Νομίζω όμως γενικότερα, πως θα ήθελα να εντάσσομαι στους ερμηνευτές που προσεγγίζουν τραγούδια με βάση την αλήθεια τους χωρίς να τους εμποδίζει το είδος που τα χαρακτηρίζει. Άλλωστε για μένα η ταυτότητα σχετίζεται κυρίως με τη φωνή. Να υπάρχει φωνητική ταυτότητα και προσωπικότητα, έτσι ώστε όποιος σε ακούσει να καταλαβαίνει ποιος είσαι και τι μεταδίδεις, ασχέτως ποιο είδος τραγουδιού καλείσαι κάθε φορά να ερμηνεύσεις.
- Πόσο δύσκολο είναι πλέον για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;
Είναι αρκετά αλλά πάνω-κάτω ξέρουμε τις παθογένειες που υπάρχουν. Το βασικότερο όλων είναι να έχουμε συναίσθηση των πράξεων μας, να ακολουθούμε το δρόμο μας με πίστη και συνέπεια και ό,τι δημιουργηθεί σε αυτή την πορεία να το απολαμβάνουμε και να το χαιρόμαστε. Αυτό το υλικό πίσω μας θα είναι και η εικόνα της δουλειάς μας η οποία μπορεί να προβληθεί αλλά μπορεί και όχι. Δεν πειράζει όμως, η αγάπη για αυτό που κάνουμε θα ξεχωρίζει πάντα.
- Ποια είναι η άποψή σας για τα, νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία; Περιορίζεται ο χώρος για το λαϊκό και έντεχνο τραγούδι;
Σήμερα υπάρχουν κάποια, αύριο θα υπάρχουν άλλα. Σήμερα είναι πολύ δημοφιλής η trap. Δεν είναι τυχαίο θεωρώ, αφού περιγράφει με σύγχρονο ρυθμό διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και σχέσεις που υπάρχουν σήμερα στην κοινωνία. Άσχετα δηλαδή από την καλαισθησία ή μη ή το αν συμφωνούμε με αυτά, σίγουρα περιγράφουν καταστάσεις που υπάρχουν και κάποιοι ταυτίζονται με αυτές ή τις ονειρεύονται.
Πιστεύω, πως αν το έντεχνο τραγούδι γενικότερα και το λαϊκό ειδικότερα προσεγγίζουν κάθε φορά με ειλικρίνεια την εποχή, περνώντας τα δικά τους μηνύματα, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι να τα ακολουθούν και να ταξιδεύουν μαζί τους. Δεν είναι κακό να υπάρχουν νέα μουσικά ρεύματα, ίσα ίσα! Στόχος του τραγουδιού είναι να εκφράζει τον άνθρωπο και να φροντίζει το μέσα του. Επομένως, αν μπορέσει να το κάνει αυτό π.χ. η trap καλώς ήλθε! Θα συνεχίσει να το κάνει όμως και το έντεχνο και το λαϊκό; Αυτή είναι η πρόκληση!
