Ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή τα 10 χρόνια “Ορμή”, τη νέα του ταινία, και τα μαθήματα κινηματογράφου που παραδίδει.
10 χρόνια “Ορμή”. Ποιο στίγμα άφησε μέσα σε αυτή τη διαδρομή και ποια είναι το σχέδια για το μέλλον;
Η «Ορμή» γεννήθηκε από δυο απογοητεύσεις. Η πρώτη στο χώρο της ελληνικής παραγωγής και η δεύτερη στο χώρο της κινηματογραφικής εκπαίδευσης. Αποφασίσαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, μια και επιβιώναμε κινηματογραφικά από …τα αποφάγια. Αμέσως είδαμε ανταπόκριση από νέους και νέες διψασμένους για ανεξάρτητο καλλιτεχνικό σινεμά. Με αυτούς πορευτήκαμε αυτούς αγαπάμε. Το μέλλον μας ελπίζουμε και παλεύουμε να είναι το παρόν μας καλύτερο.
Ένας μαραθώνιος ταινιών μικρού μήκους στον ιστορικό κινηματογράφο STUDIO – New Star Art Cinema, την ερχόμενη Δευτέρα. Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα;
Ήταν μια ιδέα του Βελισάριου Κοσσυβάκη, συνεχιστή του σπουδαίου και ιστορικού κινηματογράφου στην Πλατεία Αμερικής. Ήθελε να τιμήσει την προσπάθεια μας. Έτσι έγινε μια επιλογή από τις 40 μικρού μήκους παραγωγής μας, τα τελευταία δέκα χρόνια της ύπαρξης μας. Θα προβληθούν περίπου 20 ταινίες σε ένα χορταστικό πρόγραμμα 2,5 ωρών.
Μετά, ακολουθεί η παρουσία σας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την ταινία σας «Καθαρτήριο». Πείτε μου δυο λόγια γι’ αυτό.
Το «Καθαρτήριο είναι η δέκατη μεγάλου μήκους ταινία μου και κλείνει κατά κάποιο τρόπο θεματικά την τριλογία της κρίσης (Γραμμές, Εξορία, Καθαρτήριο) Είναι μια ταινία για την ανάγκη να εξαγνιστούμε μέσω της αγάπης και που μπορούμε να φτάσουμε για αυτό.
Ξεκίνησαν ήδη τα δύο σεμινάρια κινηματογράφου; Γιατί τα ονομάζετε “πρακτικά” και σε ποιους απευθύνονται;
Προτιμώ να τα ονομάζω μαθήματα κι όχι σεμινάρια. Είναι πολύ ιδιαίτερη διαδικασία και στοχεύουν στη δημιουργία ταινιών, οι οποίες και υλοποιούνται. Δεν έχουν τον χρονικό περιορισμό ούτε μια μερική γνώση που την παίρνεις και φεύγεις. Όσο σπέρνεις τόσο θερίζεις. Τα μαθήματα απευθύνονται σε όσους διψούν να κάνουν σινεμά ή να συμμετέχουν στη δημιουργία του χωρίς κανένα όριο. Ο μόνος περιορισμός αφορά στη διάθεση και το πάθος των συμμετεχόντων.
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σας καλλιτεχνικοί στόχοι;
Αυτοί που ήταν πάντα. Δηλαδή να συνεχίσω να υπηρετώ το ανεξάρτητο καλλιτεχνικό σινεμά και το προσωπικό μου όραμα για τον Κόσμο, χωρίς εκπτώσεις και παρενθέσεις.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο; Διαθέτει ταυτότητα;
Ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος έχει δώσει το στίγμα του με ταινίες – στις περισσότερες περιπτώσεις – υψηλής αισθητικής και τεχνικής ματιάς. Ευτυχώς επιμέρους σχηματοποιήσεις (weird Greek cinema) γρήγορα αποσύρθηκαν από αυτούς τους κριτικούς που τις εμπνεύστηκαν ως αδόκιμες. Ίσως αν κάτι του λείπει –αν και εδώ η γενίκευση δεν βοηθά- είναι μια μεγαλύτερη «πνευματικότητα» και πολιτικοποίηση». Μοιάζει να ενδιαφέρεται πιο πολύ να είναι μέρος της Αγοράς παρά της Κοινωνίας.
