Η Άννα Λύκου θέτει τα ερωτήματα της στον συγγραφέα του “Κόνγκο”, Πέτρο Δημητρίου.

Ο «Κόνγκο, Ο Σαμουράι στα σπίτια με τις στέγες» από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα Πέτρου Δημητρίου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μας μυεί στα μυστικά του «μπλοκαρίσματος της σκέψης με τη χρήση του μαγικού καθρέφτη» , μιας τεχνικής που υποδεικνύεται από τον συγγραφέα ως ιδανική για αυτούς που θέλουν να κρατήσουν τον εαυτό τους προστατευμένο από όσα δεν τους ευχαριστούν.

1.Ποιο είναι αλήθεια το έξυπνο υλικό από το οποίο κατασκευάζεται ο καθρέφτης αυτός; Τι τον ενισχύει και τι τον αποδυναμώνει; Ποια τα θετικά και ποια τα αρνητικά του;

Σίγουρα οι χημικοί έχουν τις δικές τους εξηγήσεις για το πώς φτιάχνεται ένας καθρέφτης. Για μένα είναι ένα υλικό που κρύβει μέσα του μπόλικα μπαχάρια μαγείας.

Δεν εξηγείται αλλιώς πώς το υλικό αυτό καθρεφτίζει σε τέλειο βαθμό και ακούραστα την εξωτερική εικόνα μας. Και όσο αντέχει κανείς να κοιτάζει το είδωλό του αρχίζει να βλέπει και άλλα πράγματα, πιο εσωτερικά.

Δέκα χρόνια μετά συνειδητοποιώ ότι οι κάτοικοι του Μακόντο (100 χρόνια μοναξιάς του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες) είχαν δίκιο που αντάλλαζαν διαμάντια με καθρέφτες, αν και μου είχε φανεί αλλόκοτο αρχικά.

Οι πιο ευρηματικοί από εμάς ανακαλύπτουν την σκοτεινή πλευρά του καθρέφτη, στην οποία αναφέρεσαι. Πίσω από τον καθρέφτη δε σε βλέπει κανείς. Άλλα ούτε εσύ βλέπεις τον εαυτό σου.

Ο καθρέφτης αυτός που έχουμε όλοι στο μυαλό μας είναι φτιαγμένος από τις εσωτερικές ανησυχίες και τις βαθύτερες σκέψεις μας. Όσο κοιτάς μες τον καθρέφτη και θέτεις περισσότερα ερωτήματα τόσο οι σκέψεις πληθαίνουν και διογκώνονται. Κρύβεσαι πίσω από τον καθρέφτη, προσποιείσαι ότι δεν υπάρχουν και αυτές γίνονται θηρίο ανήμερο. Οι σκέψεις αυτές είναι αναπόφευκτες, ο καθένας έχει τον τρόπο του να τις διαχειρίζεται. Δεν ξέρω αν υπάρχει λάθος και σωστό.

2. Ο ύπνος είναι ένα θέμα με το οποίο καταπιάνεται ιδιαίτερα το βιβλίο καθώς ο Κόνγκο παραδόξως δεν έχει βιώσει ποτέ αυτή την εμπειρία. Στην αληθινή ζωή κάποιοι τον αποζητούν ενώ ορισμένοι άλλοι τον εχθρεύονται. Πρόκειται τελικά για κάτι το υπερτιμημένο ή ο ύπνος αποτελεί καθοριστικής σημασίας παράγοντα για την ύπαρξή μας; Ποια είναι η προσωπική σου σχέση με αυτόν;

– Είναι ώρες που δε χωνεύω το ότι το σώμα αυτό κουράζεται και αποζητά τον ύπνο. Η μέρα έχει 24 ώρες, πού να προλάβουμε; Σίγουρα όλοι μας κάποια στιγμή θυσιάσαμε τον ύπνο για να διαβάσουμε, να δουλέψουμε ή να παραδώσουμε μια εργασία.

Ο ύπνος είναι ένα αναδυόμενο θέμα στον ιατρικό κόσμο. Πολλές σημαντικές βιολογικές διεργασίες λαμβάνουν χώρα ενόσω κοιμόμαστε. Από την επεξεργασία της μνήμης, την εκμάθηση μέχρι τη ρύθμιση του καρδιαγγειακού συστήματος. Οπότε δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Μόνο ένας τα κατάφερε και πήρε το όνομα Κόνγκο. Γι’ αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμη πολλά είναι τα όνειρα. Είναι κάτι που το σκέφτομαι συχνά. Σε τι χρησιμεύουν τα όνειρα; Θα ήθελα να ξέρω.

Προσωπικά ξέρω πολλά να σου πω για το πώς να κοιμάσαι σωστά και πώς να έχεις ένα ποιοτικό ύπνο. Εννοείται πως ο ίδιος παραβλέπω όλες τις συμβουλές μου. Έτσι δεν κάνουν οι καλοί γιατροί;

3. «Μοναδική μοναδικότητα» μια από τις αγαπημένες εκφράσεις του Κόνγκο. Πρόκειται για κάτι που μας διαχωρίζει από τους άλλους ή μας ενώνει με αυτούς; Είμαστε όλοι μοναδικά μοναδικοί ή υπάρχουν παρόμοιες αν όχι ολόιδιες μοναδικές μοναδικότητες;

– Όπως γράφω στο βιβλίο, έχουμε τις ίδιες ρίζες, προέλευση, ένστικτα και ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Τα αισθήματα είναι αυτά που μας ενώνουν όταν και αν συγχρονίζονται και είναι τα ίδια που μας απομακρύνουν όταν αποσυντονίζονται. Σε αυτό που διαφέρουμε ο ένας απ΄τον άλλο είναι ο τρόπος που αντιδρούμε και συμπεριφερόμαστε, τα κλαδιά δηλαδή του δέντρου.
Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε όλοι μοναδικές οντότητες. Αναπόφευκτα, κάποια κοινά τα έχουμε.

4. Γίνεται λόγος στο βιβλίο για τον από μηχανής θεό που οι περισσότεροι άνθρωποι επικαλούνται σε στιγμές απελπισίας. Αν υπήρχε κάτι τέτοιο, τι μορφή θα είχε, τι ιδιότητες και σε ποιο σημείο θα έπρεπε να εμφανίζεται;

– Μάλλον θα είχε τη μορφή κατάθεσης 1 εκατομμυρίου στον προσωπικό μου λογαριασμό, για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη ατάκα του Woody Allen. Πέρα από την πλάκα, είναι πολλές φορές που ευχόμαστε να είχαμε το μαγικό ραβδί για να λύσουμε ένα πρόβλημα. Σίγουρα μόνο με την επίκληση και σταυρωμένα τα χέρια ο από μηχανής θεός δε θα μας κτυπήσει την πόρτα. Όσο ασχολούμαστε με κάτι, και έχουμε τα μανίκια πάνω, τόσο η τύχη μας χαμογελάει. Ο από μηχανής θεός θα έρθει στα κρυφά, στις μύτες των ποδιών και όταν θα σου κτυπήσει την πόρτα θα έχεις την αίσθηση ότι δεν τον χρειάζεσαι, αφού έχεις κάνει καλή προθέρμανση.

5.Kόνγκο και Κλέλια. Ποιο είναι εκείνο το σημείο που αν το υπερβούμε, η συντροφικότητα οδηγεί με μαθηματικούς όρους στο συναίσθημα της τρομακτικής μοναξιάς; Στα πόσα γραμμάρια ‘μαζί’ επιστρέφουμε στο ‘μόνοι’; Υπάρχει τρόπος να αναγνωρίσουμε το σημείο αυτό ώστε να μην το ξεπεράσουμε και αν ναι, γνωρίζεις ποιος είναι αυτός;

– Δεν είμαι ειδικός των σχέσεων αλλά όταν επιλέγεις να μοιραστείς με έναν άλλο το πιο πολύτιμο πράγμα που έχεις, μιλάω για τον χρόνο, αναπόφευκτα έρχεται μια φθορά στη σχέση. Δεν είναι εύκολο να είσαι συνέχεια παρών για κάποιον που είναι συνεχώς δίπλα σου. Ταυτίζονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα, αρχίζεις να παίρνεις τα πράγματα ως δεδομένα.
Δεν γνωρίζω σε ποιο ακριβώς σημείο έρχεται το αίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης, ωστόσο γίνεται σίγουρα αισθητό και από τα δύο μέρη. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κολυμπήσεις μακριά από το σημείο και να μην σταματήσεις να μοιράζεσαι: στιγμές, σκέψεις, συναισθήματα. Εν τέλει, το πλήρωμα το χρόνου θα γίνει σύμμαχος και θα σε ανταμείψει. Ο χρόνος είναι που σφυρηλατεί τα δυνατότερα σπαθιά.

6.Αν ο κόσμος είχε άκρη, τι θα αντικρίζαμε από εκεί και πέρα; Αν μπορούσαμε να διακρίνουμε μονάχα ένα αντικείμενο ποιο θα ήταν αυτό;

Το μόνο σίγουρο αν ο κόσμος είχε άκρη ο Κόνγκο θα την άρπαζε για να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Η περιέργεια για εξερεύνηση είναι ό,τι καλύτερο έχει ο άνθρωπος. Είναι αυτό που μας ωθεί να προχωρούμε, αυτό που μας οδήγησε μέχρι εδώ.

Και άντε πες ότι στην άκρη του κόσμου βρίσκαμε επιτέλους το αντικείμενο του πόθου μας, της βαθύτερης επιθυμίας μας, εγώ σου λέω στην επόμενη στροφή θα βρίσκαμε κάτι άλλο να κυνηγήσουμε. Δε θα χορτάσουμε ποτέ.

7.«Θέλουν να αλλοιώσουν και να υπεραπλουστεύσουν το πνεύμα της ζούγκλας, μήπως και έτσι το κατανοήσουν.» αναφέρεται σε μια φράση του βιβλίου. Υπάρχει τρόπος τελικά να κατανοήσουμε κάτι ανώτερό μας αν όχι αποδομώντας το; H κατανόηση σχετίζεται με μια γενική αλήθεια ή είναι υποκειμενική και εκλαμβάνεται από τον καθένα με διαφορετικό τρόπο;

Εδώ, με τη λέξη «υπεραπλουστεύουν» δεν εννοώ ότι αποδομούν. Περισσότερο εννοώ ότι κάνουν ένα βήμα πίσω και αντικρύζουν το αντικείμενο από μακριά με τα κιάλια, στην ολότητα του και με μια ματιά προσποιούνται ότι το κατανόησαν. Δεν κατανοώ πως κάποιοι ισχυρίζονται ότι κατέχουν κάτι σε ολοκληρωτικό βαθμό. Προσωπικά κρατάω πάντα μια πισινή. Μοιάζει με ένα παζλ που είναι ήδη έτοιμο και κρεμασμένο στον τοίχο. Ρίχνεις μια ματιά, βλέπεις την ευρύτερη εικόνα και προσπερνάς προσποιούμενος ότι το κατάλαβες. Έχεις δίκιο. Η αποδόμηση είναι το απαραίτητο βήμα στην κατανόηση για το οτιδήποτε, και ιδιαίτερα για την κατανόηση του εαυτού μας με την οποία ασχολούμαι πολύ στο βιβλίο. Πρέπει το κάδρο να το κατεβάσεις απ’ τον τοίχο, να το ανοίξεις από πίσω και να το ξυλώσεις κομμάτι κομμάτι. Δε φτάνει να δεις την εικόνα, πρέπει να δεις και τα πίξελ της.

Για μένα η αλήθεια είναι μία. Αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο μακριά θέλεις να φτάσεις με το λουρί σου. Το πρόβλημα με το παράδειγμα που έδωσε ο Καζαντζάκης είναι ότι ανάλογα με ποια κατεύθυνση θα πάρεις από τον πάσσαλο που είσαι δεμένος, ανατολικά ή δυτικά, νότια ή βόρεια, θα γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω και θα αντικρίσεις μια διαφορετική όψη της ίδιας αλήθειας.

8.Τέλος, πόσα κοινά σημεία έχει ο Κόνγκο με εσένα; Το βλέμμα σου είναι περισσότερο στραμμένο προς την Ανατολή, τη Δύση ή σε κάποιο άλλο σημείο του ορίζοντα; O υπέροχος ήρωάς σου είπε όλα όσα είχε να πει ή έπεται συνέχεια;

– Φήμες που λένε ότι εγώ είμαι αυτός που δεν έχει κοιμηθεί ποτέ του, τις διαψεύδω. Έχω αρκετά κοινά με τον Κόνγκο, κυρίως στον τρόπο σκέψης. Μου αρέσει να κολλάω σε πράγματα, να τα σκέφτομαι πολλές φορές, και με διαφορετικούς τρόπους. Να σκέφτομαι λιγάκι τους ορισμούς, να πηγαίνω πίσω στην απαρχή τους.

Ζω στο βορρά, Σουηδία. Η καρδιά μου ζεσταίνεται μόνο κοντά στον Ισημερινό, σε Ελλάδα και Κύπρο. Θα ήθελα να ταξιδέψω περισσότερο στο μέρος του κόσμου που ενώ είναι δυτικά, δεν θεωρείται Δύση. Εννοώ τη Λατινική Αμερική. Οπότε ας πούμε ότι προσπαθώ να κοιτάζω γύρω γύρω σαν αφηρημένος.

Όσο αφορά το τελευταίο ερώτημα, ξέρω ότι αρέσουν τα σίκουελς. Για τον αναγνώστη, η παρέα με τον Κόνγκο διαρκεί μερικές μέρες, εβδομάδες, ή άντε μερικούς μήνες. Για μένα το ταξίδι αυτό διήρκησε επτά χρόνια και συνεχίζεται ακόμη μέσα από την προώθηση του βιβλίου και την κουβέντα που κάνω με όσους διάβασαν το βιβλίο.

Δεν νιώθω την ανάγκη μιας συνέχειας. Έχω μες το κεφάλι μου άλλες ιστορίες που με πνίγουν να τις πω. Ασχολούμαι τώρα με αυτές.