Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θοδωρής Ελευθεριάδης απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση ΟΡΛΑΝΤΟ της Βιρτζίνια Γουλφ.

Συμμετέχετε στην παράσταση ΟΡΛΑΝΤΟ της Βιρτζίνια Γουλφ. Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σας; 

Εγώ υποδύομαι τον ποιητή-συγγραφέα Νίκολας Γκρην. Σαν λογοτεχνικός και θεατρικός ήρωας είναι ένας πολυσύνθετος χαρακτήρας που εισβάλει στην ζωή του Ορλάντο θέλοντας να αρπάξει χρήματα και να τον εκμεταλλευτεί.

Ο Ορλάντο από την άλλη ,που είναι ένας εύγλωττος και πολυγραφότατος νεαρός  συγγραφέας  στην αυλή της Ελισάβετ ,ψάχνει καθοδήγηση και βρίσκει στο πρόσωπο του Γκρην τον δάσκαλο που θα τον βοηθήσει να ανελιχθεί και θα τον συμβουλέψει.

Έτσι λοιπόν δύο μεγάλα ‘’θέλω’’ έρχονται σε σύγκρουση και χαμένος βγαίνει ο Ορλάντο  που μετά την απόρριψη του συγγραφικού του έργου ,από τον ανέντιμο και διαπλεκόμενο  Γκρην ,καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η λογοτεχνία είναι μια φρικτή φάρσα και παρατάει όποιο συγγραφικό  όνειρο είχε. 

Ένα έργο που πραγματεύεται την ανθρώπινη ταυτότητα κι όχι μόνο. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ο θεατής; 

Το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση μας είναι η εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της ταυτότητας φύλου. Η Βιρτζίνια Γούλφ σε αυτό το παιχνιδιάρικο μυθιστόρημα με αφορμή   την αλλαγή φύλου του Ορλάντο ‘’παίζει’’ με τις ερμηνείες της έμφυλης ταυτότητας ,ενώ παράλληλα εξερευνά και το στοιχείο του ‘’χρόνου’’ στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η εξαιρετική διασκευή του Νίκου Καμτσή  έχει μείνει πιστή στο λογοτεχνικό έργο και σε συνδυασμό με την προσθήκη του ρόλου του σκηνοθέτη επι σκηνής ,φωτίζει και αναδεικνύει την αχαλίνωτη ταλάντευση του έργου από το παρελθόν στο παρόν και λειτουργεί βοηθητικά με σκοπό την ανάδειξη  της συνειδησιακής ροής του κεντρικού χαρακτήρα.

Πόσο μπορεί η τέχνη να λειτουργήσει ως μονοπάτι απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα στερεότυπα; 

Αυτό ακριβώς κάνει η τέχνη : Δεν μένει σε στερεότυπα. Μπαίνει κατευθείαν μέσα στον καθένα και τον αγγίζει με τρόπους που είναι αδύνατο να αναλυθούν. Όχι με το μυαλό. Είναι μια κατανόηση της ίδιας της ζωής. Απλώς αυτό δεν πρέπει να γίνεται σηκώνοντας το δάχτυλο στο κοινό. Όταν οι συντελεστές μιας παράστασης έχουν άποψη πάνω στο κεντρικό θέμα που καταπιάνεται η παράσταση τους αυτό κυοφορείται και σίγουρα το κοινό θα την εκμαιεύσει.

Οφείλει ο καλλιτέχνης να εκφράζει την άποψη του για τα κοινωνικά δρώμενα ή πρέπει να παραμείνει επικεντρωμένος αποκλειστικά στο έργο του;

Η αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας είναι αναπόφευκτη στο έργο του καθώς είναι η αντανάκλαση αυτού που έχει ήδη διαπεραστεί στην συνείδηση του καλλιτέχνη. Ωστόσο η τέχνη δεν υπάρχει για να δίνει απαραίτητα απαντήσεις στα κοινωνικά θέματα.  Ως  εκ τούτου, το κοινωνικό κατάλοιπο μιας παράστασης είναι ορατό και μετρήσιμο. 

Είναι το θέατρο το πρωτεύον για έναν ηθοποιό ή κάθε μέσο (κινηματογράφος, τηλεόραση) είναι μια ξεχωριστή πρόκληση; 

Κάθε μέσο έχει τις δυσκολίες του και είναι μια ξεχωριστή πρόκληση. Έχω κάνει τηλεόραση και κινηματογράφο και τα σέβομαι εξίσου. 

Διδάσκεται υποκριτική. Τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο; 

Να μείνουν πιστοί στα όνειρα τους.

Πόσο διαφέρει η σκηνοθετική σας ματιά από αυτή ως ηθοποιός; 

Η μια μου ιδιότητα συμπληρώνει την άλλη. Κάθε φορά που συμμετέχω ως ηθοποιός σε μια παράσταση επανέρχεται η ίδια ερώτηση μέσα μου: Είναι ο ηθοποιός δημιουργός; Νομίζω πως είναι αλλά το έργο του δεν έχει αυτονομία. Το έργο του ηθοποιού εντάσσεται σε ορισμένα πλαίσια. Έχω καταφέρει να κάνω αυτόν τον διαχωρισμό μέσα μου και να βρίσκω τον απαραίτητο  χώρο μέσα στα αυστηρά  πλαίσια του σκηνοθετικού οράματος.

Πώς προέκυψε η ενασχόληση σας με τη δημιουργία escaperooms τρόμου;

Η ενασχόληση μου με τον τρόμο δεν έχει μείνει στην δημιουργία των escaperooms. Έχω στήσει διαδραστικές παραστάσεις και event τρόμου στο Ίδρυμα Μπάγκειον και στο Ο.Α.Κ.Α. καθώς και θεατρικές παραστάσεις .Ανέβασα τον Δράκουλα του Bram Stoker στο θέατρο Χώρος και με τους μαθητές μου ανεβάσαμε ‘’Ιστορίες Φαντασμάτων από την Ιαπωνία’’ στο θεατρικό μου εργαστήρι. Ο τρόμος είναι ένα είδος τόσο στενά συνδεδεμένο με πρωτόγονες συγκινήσεις όσο και η ανθρώπινη σκέψη. Η αισθητική στην λογοτεχνία τρόμου πολλές φορές φθάνει στις ανώτερες καλλιτεχνικές βαθμίδες και , ως εκ τούτου, ως καλλιτέχνης δημιουργώ έργα με την αισθητική που με γοητεύει σε κάθε δυνατή μορφή.

Με την άνθηση των escaperooms κατάφερα να βρω στέγη να εκφραστώ καλλιτεχνικά και να πω κάποιες ιστορίες.

Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο; 

Νομίζω πως όταν σταμάτησα να ονειρεύομαι πράγματα που δεν έχουν έρθει ακόμη απελευθερώθηκα και ηρέμησα. Απολαμβάνω τις καλλιτεχνικές στιγμές που βιώνω την δεδομένη στιγμή. Αυτή την περίοδο θέλω να πάνε καλά οι παραστάσεις που συμμετέχω.

Ποιες πέντε προσωπικότητες, ανεξαρτήτου χρονικής περιόδου, θα διαλέγατε για παρέα σε ένα ταξίδι; 

Τον Αριστοτέλη, τον Ιησού, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, τον Σαίξπηρ και τον Φρανκ Σινάτρα.

Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στην εποχή μας; 

Νομίζω ρομαντισμό. Όπως λέγεται και στην παράσταση μας : Το σήμερα θέλει λίγη μαγεία. Λίγη μαγεία και το παρόν αντέχεται.