Ο Γιάννης Γιοκαρίνης, μια από τις εμβληματικές μορφές της εγχώριας ροκ, συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή τις νέες του εμφανίσεις στη μουσική σκηνή “Σφίγγα” από το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου, μαζί με τους: Λάκη Παπαδόπουλο, Νίκο Ζιώγαλα και Γιάννη Μηλιώκα.

Επανέρχεστε δυναμικά στις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι τελικά η επαφή με το κοινό αυτή που καθιερώνει έναν καλλιτέχνη;

Η ζωντανή επικοινωνία με το κοινό είναι διαδραστική*

Δίνουμε & παίρνουμε…μοιραζόμαστε δύναμη & συναισθήματα με «καράβι» την μουσική! Κι όλοι γινόμαστε συνταξιδιώτες κι ας είναι ο προορισμός μας διαφορετικός!

Η καλλιτεχνική καθιέρωση έχει να κάνει με πολλά.. απ’ το τί έχει καταθέσει ο καθένας με την ψυχή του στα τραγούδια του.. μέχρι πόσες καρδιές πέτυχαν τα βέλη της μουσικής του. Πόσοι ταυτίστηκαν μαζί μας; Πόσοι ερωτεύτηκαν; Πόσοι γέλασαν ή έχουν κλάψει..

Ο χρόνος δείχνει αν μας αντέχει η σκηνή & το χειροκρότημα..!

Πώς ακριβώς είναι δομημένη η παράσταση;

Κοίτα, επειδή με μας κανείς δε βγάζει άκρη (χα χα χα), ούτε εμείς οι ίδιοι… έχουμε έναν μπούσουλα.. κι ανάλογα με τον κόσμο, ανάλογα με την διάθεσή μας & το πώς κυλάει η βραδιά.. παίζουμε κι εμείς!

Το πρόγραμμα είναι.. απρογραμμάτιστο* χαχαχα

Θα συνυπάρξετε στη σκηνή με άλλες σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού ροκ. Τι αίσθηση σας αφήνει αυτή η συμπόρευση;

Ελληνόφωνο, θα με υποχρέωνες!
Τί να πεί κανείς γι’ αυτά τα παιδιά..;

Είμαστε φίλοι τόσα πολλά χρόνια που έχουμε γίνει ένα πια. Κι ας είμαστε τόσο διαφορετικοί ο ένας με τον άλλον.
Αν σου πω πως είναι σαν μια μεγάλη παιδική χαρά όταν βρισκόμαστε & παίζουμε…θα με πιστέψεις; Με όλες τις σκανταλιές μέσα* (χα χα χα)

Έχετε πολλά χρόνια καριέρας με μεγάλες επιτυχίες και καλλιτεχνική καταξίωση. Ποιο θα θέλατε να είναι το επόμενο βήμα;

Η δημιουργία δεν σταματάει ποτέ! Ακόμα κι όταν δεν βρισκόμαστε στα φώτα, στο προσκήνιο ή στο πάλκο… δεν σταματάμε ποτέ. Είναι ανάγκη ψυχής αυτό* άλλες φορές βγαίνει με φόρα, κι άλλες θέλει να ξαποστάσει – να μαζέψει δύναμη.

Είναι δύσκολο να σου απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση γιατί οι εποχές που ζούμε είναι τόσο περίεργες & αόριστες.. που άλλοι αποφασίζουν για τα «βήματά μας». Εγώ αυτό που έχω να σου πω είναι πως «προχωράω» & δεν μασάω!

Πώς βλέπετε την εξέλιξη της ροκ και γενικότερα της μουσικής στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω του YouTube;

Μου είναι λίγο… έως πολύ άγνωστα αυτά τα χωράφια της ψηφιακής επικοινωνίας. Εγώ φτιάχνω μουσική… με το υπόλοιπο κομμάτι ασχολούνται άλλοι που τα ξέρουν καλύτερα. Δεν μπορώ να πω ότι μ’ αρέσει αυτή η κονσερβοποίηση της μουσικής, αλλά δεν μπορώ & να αγνοήσω την πραγματικότητα του σήμερα…σε όλα τα είδη .

Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;

Είναι κι αυτά μέρος της πραγματικότητας που λέγαμε. Μακάρι να υπήρχε πρόσφορο έδαφος για νέα ταλέντα & νέες μουσικές προτάσεις – αλλά δεν το βλέπω. Είναι πιο πολύ στο «φαίνεσθαι» παρά στο «είναι». Showbiz της ψηφιακής εποχής.

Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική;

Πρώτα απ’ όλα.. να την αγαπάει! Να την σέβεται. Και εκείνη με την σειρά της θα τον αποζημιώσει με τον καλύτερο τρόπο! Αρκεί να έχει κάτι να πει.. να μοιραστεί.. να επικοινωνήσει!
Αν είναι για τα φράγκα.. να βρει άλλη δουλειά*