Το 1970 ο διάσημος Ιάπωνας συγγραφέας Γιουκίο Μισίμα βάζει τέλος στην ζωή του, κάνοντας χαρακίρι μπροστά στις κάμερες του εθνικού τηλεοπτικού δικτύου της Ιαπωνίας.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις την περιπετειώδη ζωή του Μισίμα και ακόμα πιο δύσκολο να καταλήξεις σε ένα «ασφαλές» συμπέρασμα για τον χαρακτήρα του. Ονειροπόλος, ιδεαλιστής, σαμουράι, φιλόσοφος ή εκκεντρικός, εγωπαθής, κακομαθημένος, τρελός, εθνικιστής? Στην περίπτωση του Γιουκίο Μίσιμα ισχύει το «όλα και τίποτα από όλα αυτά» καθώς ακόμα και σήμερα η προσωπικότητά του παραμένει άκρως αινιγματική.
Ο Γιουκίο Μισίμα υπήρξε από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της Ιαπωνίας, ο οποίος το 1968 είχε προταθεί για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Εκείνο όμως που ξεπέρασε την παγκόσμια φήμη του ως συγγραφέα, ήταν ο τρόπος που σχεδίασε να δώσει τέλος στην ζωή του και μάλιστα με τηλεοπτική κάλυψη, στις 25 Νοεμβρίου του 1970.
Το σεμπούκο του Μισίμα
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, η ημέρα του Μίσιμα ξεκίνησε με τον ίδιο να κάθεται στο γραφείο του σπιτιού του και την γυναίκα του με τα παιδιά τους να τον αποχαιρετούν καθώς έφευγαν για το σχολείο. Λίγες ώρες αργότερα, θα μάθαιναν σε απευθείας μετάδοση από το τηλεοπτικό δίκτυο της Ιαπωνίας, πως ο Μίσιμα αυτοκτόνησε κάνοντας χαρακίρι (σεμπούκο).
Ο Μισίμα με μία μικρή ομάδα των προσωπικών του στρατιωτών (ο συγγραφέας διέθετε πολυάριθμη προσωπική φρουρά, μάλλον ως σαμουράι ή Ιάπωνας αυτοκράτορας), θα εισβάλλει στα κεντρικά γραφεία του Υπουργείου Άμυνας στο Τόκιο. Εκεί θα κρατήσει όμηρο τον διοικητή του τμήματος και υπό την απειλή ότι θα τον σκοτώσουν, έδωσε μία ομιλία στους αστυνομικούς, στρατιωτικούς και δημοσιογράφους που είχαν μαζευτεί στο προαύλιο χώρο.
Το όνειρο του Μίσιμα ήταν μία Ιαπωνία, απαλλαγμένη από τις συμφωνίες «υποταγής»- όπως τις θεωρούσε ο ίδιος- από τα αποτελέσματα που είχε επιφέρει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην χώρα του. Ήθελε να επανέλθουν οι παραδοσιακές αξίες στην Ιαπωνία και να εκδιωχθεί η απειλή του δυτικού εκσυγχρονισμού. Αυτό ήταν το μήνυμα του Μίσιμα από το μπαλκόνι του γραφείου του διοικητού προς τους πολίτες της Ιαπωνίας, το οποίο δεν έγινε αποδεκτό με χειροκροτήματα ή επευφημίες από το συγκεντρωμένο πλήθος αλλά το αντίθετο. Το συμβολικό πραξικόπημα του Μίσιμα είχε αποτύχει.
Ως άλλος σαμουράι, ο Μίσιμα μπήκε μέσα στο γραφείο και έκανε χαρακίρι. Ο «συμπολεμιστής του» Μασακάτσου Μορίτα έπρεπε να κόψει το κεφάλι του Μίσιμα, σύμφωνα με την ιεροτελεστία του χαρακίρι. Ο Μορίτα δεν κατάφερε το επιθυμητό χτύπημα και το σπαθί του καταλήγει να χτυπάει τρεις φορές την πλάτη του Μισίμα. Τότε έδωσε το σπαθί του στον τρίτο σύντροφο, τον Χιρογιάσου Κόγκα, ο οποίος αποκεφάλισε τον ετοιμοθάνατο Μισίμα και λίγα λεπτά αργότερα, έδωσε το τελειωτικό χτύπημα και στον Μορίτα, που αυτοκτόνησε με τον ίδιο τρόπο.
